Ο ήλιος σε όρκους των αρχαίων Ελλήνων και των Ποντίων
Απο την Παναγιώτα Ιωακειμίδου
Ο Ήλιος στην αρχαία Ελλάδα επικυρώνει τους όρκους και είναι ο Θεός της εκδίκησης.
Ο Προμηθέας του Αισχύλου δεμένος στην πέτρα καλεί τον «παντεπόπτη Ήλιο» να έλθει μάρτυρας στους όρκους του.
Στον «Οιδίποδα Επί Κολονώ» του Σοφοκλέους, ο Κρέων οδηγεί έξω από το σπίτι τον γαμπρό του ώστε «ο Ήλιος να μην δει ένα τέτοιο άθλιο πλάσμα».
Η Κασσάνδρα στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, καλεί τον Ήλιο για εκδίκηση των δολοφόνων της.

Η Μήδεια στα έργα του Ευριπίδη, κάνει τον Αιγέα να ορκιστεί στη Γη και τον Ήλιο, πως θα την προστατέψει.
Στα «Αργοναυτικά» του Απολλωνίου του Ρόδιου, η Μήδεια ορκίζεται στον Ήλιο και την Εκάτη, ενώ, τέλος, στην «Ιλιάδα» ένας κάπρος θυσιάζεται στον Δία και τον Ήλιο, για να επιβεβαιωθεί ο όρκος που δίνεται.
Ο Πόντιος ορκίζεται στον ήλιο: «Μα τον ήλον, εγώ ΄κ΄ εποίκα το», « Ο ήλον να στραβών΄ με ».Στις κατάρες ζητά ο Πόντιος την εκδίκηση του ήλιου.
Να κάφ΄ σε ο ήλον (να σε κάψει ο ήλιος ),Να βγάλ΄ τ΄ ομμάτε σ΄ ο ήλον (να σου βγάλει τα μάτια ο ήλιος.
Τον ήλον αίμα να ελέπ΄ς (τον ήλιο αίμα να δεις, το λέμε για βαριά αδικία ).