vima365

τζαγγία, τα, ουσ. = ψηλά υποδήματα, τα οποία φορούσαν οι γεωργοί, οι φτωχοί γενικά και οι στρατιώτες.

Στο Βυζάντιο έφταναν μέχρι το γόνατο, καμιά φορά και πάνω από αυτό. Το πτώμα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το αναγνώρισαν από τα κόκκινα τζαγγία με αετούς, τα οποία φορούσε μόνον ο εκάστοτε αυτοκράτορας του Βυζαντίου.

Τα ανδρικά ήταν συνήθως πιο ψηλά και ήταν σε χρώμα κόκκινο ή μαύρο. Τα γυναικεία ήταν πιο χαμηλά και πάντα κόκκινα.

Είχαν τακούνι και καμιά φορά καρφιά στο πέλμα, λ. περσ. zanca < λ. λ. zanga < τσαγκάρης.

Σχετ. φράσεις: Τα τζαγγία τράκα τράκα / η κοιλία λάγκα λάγκα = Τα παπούτσια τράκα τράκα και η κοιλιά λάγκα λάγκα, λεγόταν για νεαρό λιμοκοντόρο, κομψευόμενο.

Αϊτέντς επαραπέτανεν ψηλά ΄ς σα επουράνια, είχχεν τζαγγία κόκκινα και το τσαρκούλ’ν ατ’ μαύρον = Ο αετός πετούσε ψηλά στον ουρανό, είχε τα πόδια κόκκινα και το λοφίο μαύρο. Δημοτικό τραγούδι.

Το βασιλόπουλον επρόφτασεν και επήρεν το τζαγγίν ατ΄ς = Το βασιλόπουλο πρόφτασε και της πήρε το παπούτσι. Παραμύθι, «Σαχταρούτσα»

Από το λεξικό μου «Δάνειες λέξεις στην Ποντιακή Διάλεκτο» εκδόσεις Μαλλιάρης -Παιδεία