vima365

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ – Απο τον Γρηγορη Τσουκαλα

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ

Απο τον Γρηγορη Τσουκαλα

Κάθε τόπος έχει την δική του ιστορία, την δική του μελωδία μέσα στον χρόνο. Αρκεί  να έχεις την όρεξη για γνώση και εκείνη, όπου και να βρίσκεσαι  θα σου αποκαλυφθεί!

Όχι δεν χρειάζεται να πάς στα πέρατα της γης ή σε κάποια μακρινή ήπειρο, ώστε να γευτείς το ποτό της ιστορίας και της  περιπέτειας, αρκεί τουλάχιστον  για αρχή να αγναντέψεις το γνωστό και οικείο σου σύμπαν, με τέτοιο τρόπο που θα σε κάνει να το δεις διαφορετικά .

Ξεκίνα για αρχή από την ιστορία του τόπου σου,του δήμου σου,της  γειτονιά σου.

Ίσως τότε ανακαλύψεις πράγματα που μέχρι χθες σου ήταν άγνωστα και τα προσπερνούσες  χωρίς σημασία .Βλέπεις όσο περισσότερη γνώση τόσο μεγαλύτερη αντίληψη έχεις .

Φίλε αναγνώστη η ιστορία παίζει  πολύ σημαντικό ρόλο, στα παιχνίδια της δύναμης και της εξέλιξης !

Κάπως έτσι αγναντεύοντας και ψάχνοντας για κομμάτια της ιστορίας, μέσα στην καθημερινή μας πραγματικότητα ,βρεθήκαμε στην περιοχή της Δραπετσώνας και πιο συγκεκριμένα στο Καστρακι.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Με το όνομα Ηετιώνεια που ήταν κατά την αρχαιότητα, ο πρώτος ορμίσκος αριστερά του εισερχομένου του κεντρικού λιμένα Πειραιά, καθώς και η προεξοχή της ακτής που σχημάτιζε αυτόν.

Όπως αναφέρει η wikipedia το όνομά της οφείλεται όπως σημειώνουν ο Στέφανος Βυζάντιος και ο Αρποκρατίων στον μυθικό ήρωα του Πειραιά τον Ηετίωνα, που κατέκτησε την περιοχή.

Το 411 πχ στην περιοχή αυτή οι λεγόμενοι τετρακόσιοι προκειμένου να εμποδίσουν τον πιθανό είσπλου του αττικού στόλου που ήταν στην νήσος Σάμος και θεωρούνταν εχθρικός έκτισαν τοίχο που εκτίνονταν σε όλο το μήκος της βορειοδυτικής παραλίας και έφτανε μέχρι το οχυρό πύργο της ΗΕΤΙΩΝΙΑΣ όπου ενώνονταν με το τοίχος του Θεμιστοκλή. τους νεότερους χρόνους με τις εν τω μεταξύ γεωλογικές μεταβολές η Ηετιώνεια άρχιζε από τον είσπλου στο λιμένα και κατέληγε προ των Αλων  του Πειραιά, στον άλλοτε Λαρισαϊκό σιδηρόδρομο .

Στην έκταση αυτή περιλαμβάνονταν ο ορμίσκος της Ηετιωνείας και η ομώνυμη χερσονησίδα. Επί της χερσονησίδας εκείνης υπήρχαν παλαιότερα (μέχρι το 1910) το «Βασιλικό Λεμβαρχείον», η «Φαρική Βάση», τα «Συνεργεία Φάρων» και το «Βασιλικό επάκτιον πυροβολείων» που απέδιδε ναυτικούς χαιρετισμούς. Η άκρη της χερσονησίδας ήταν μικρή νησίδα επί της οποίας φέρονταν ναυτικός φανός και μεγάλος σημαιοφορικός ιστός. Πίσω ακριβώς από τη χερσονησίδα σχηματιζόταν ο ομώνυμος ορμίσκος.

Με την πάροδο του χρόνου και την εγκατάσταση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς σε τίποτα σήμερα δεν θυμίζει, ούτε και κατά το σχήμα, η περιοχή, από την εικόνα που παρουσίαζε η Ηετιώνεια στα πρώτα έτη της σύστασης του Πειραιά.

Το μόνο που διασώζεται είναι τα ερείπια της αρχαίας Ηετιώνειας πύλης, που βρίσκεται δυτικά των σημερινών σιδηροδρομικών γραμμών του παλαιού Λαρισαϊκού σιδηροδρομικού σταθμού.

Ηετιώνεια Πύλη αποτελούσε μεγάλο οχυρωματικό έργο στην εποχή του, χωρίς ιδιαίτερη αυλή, που όμως δέσποζε του αρχαίου λιμένα, αριστερά του εισερχομένου, λόγω ακριβώς του βραχώδους υψώματος που είχε ανεγερθεί. Έφερε δίφυλλη θύρα πλάτους 3,70 μ, ανάμεσα σε δύο πύργους διαμέτρου περίπου 10 μ.

Το μέτωπο της πύλης προστατεύονταν από προτείχισμα και από μια μεγάλη σκαμμένη τάφρο πλάτους 3,5 μ. που μπροστά στην πύλη στένευε στα 1,80 όπου και υπήρχε ξύλινη κινητή γέφυρα, που στηρίζονταν σε κτιστούς πεσσούς.