vima365

 ΄΄Όνειρα΄΄

Αρπάζω το πουλόβερ μου, που κρέμεται ακόμα από το πόμολο του συρταριού.

Το αφράτο μαλλί του με τυλίγει με απαλότητα

Τα δάχτυλά μου τρέχουν μηχανικά κατά μήκος της πόρτας του ντουλαπιού.

Η εκατονταετής ραγίζει κάτω από το βερνίκι που την καλύπτει

Έχει κάποια ανάμνηση από το δάσος όπου γεννήθηκε;

Το μισάνοιχτο παράθυρο αφήνει να μπει το βραδινό αεράκι

που απλώνεται απαλά στο πρόσωπό μου

Και σηκώνει μερικές τούφες μαλλιών

Το φως του φεγγαριού αντανακλά την εικόνα μου πίσω σε μένα σαν καθρέφτης

Η γάτα που κοιμάται στο κρεβάτι δεν φαίνεται να με βλέπει.

Κάθομαι δίπλα του και χαϊδεύω τη γούνα του.

Κουρασμένος και ακόμα πονεμένος από τη σύντομη νύχτα

Ξαπλώνω και βυθίζομαι σε μια μακάρια λήθαργο.

Με σώμα και μυαλό σε ηρεμία, ταξιδεύω στα όνειρά μου.

Οι σκιές του παρελθόντος επιτέλους συμφιλιώθηκαν

Την αυγή, θα έχουν φύγει και εγώ θα επιστρέψω στη ζωή.