vima365

«Μην συγκρίνεσαι…» ………….. Γραφει η Νάνσυ Φωτοπούλου

«Μην συγκρίνεσαι…» …………..

    Γραφει η Νάνσυ Φωτοπούλου

«Μην συγκρίνεσαι…»
Μας έμαθαν από μικρούς να κοιτάμε δεξιά και αριστερά. Να μετριόμαστε. Να
κοιτάμε τον διπλανό, όχι για να τον γνωρίσουμε, αλλά για να τον συγκρίνουμε.
Ποιος είναι πιο όμορφος; Ποιος έχει περισσότερους φίλους; Ποιος τρέχει πιο
γρήγορα; Ποιος αγαπιέται πιο πολύ;
Και κάπως έτσι, η καρδιά μας έμαθε να παίζει σε λάθος γήπεδο. Σ’ ένα παιχνίδι που
δεν έχει νικητές. Γιατί όσο κι αν προσπαθούμε, όσο κι αν προσθέτουμε, όσο κι αν
αλλάζουμε, πάντα θα υπάρχει κάποιος «καλύτερος» —πιο πετυχημένος, πιο νέος,
πιο ταλαντούχος. Πιο κάτι. Κι εμείς πάντα λίγο πίσω, λίγο λιγότερο, λίγο
«ανεπαρκείς».

Μα ξέρεις κάτι; Η σύγκριση είναι σαν ένας καθρέφτης παραμορφωτικός. Δεν δείχνει
την αλήθεια, αλλά μια διαστρεβλωμένη εικόνα βασισμένη στον φόβο, στην
ανασφάλεια και σε μια αίσθηση έλλειψης που δεν είναι δική μας. Είναι δανεική.
Η ζωή δεν είναι διαγωνισμός. Δεν είμαστε όλοι γραμμές στην ίδια ευθεία, για να
μετρηθούμε ποιος πάει πιο μπροστά. Είμαστε μοναδικά μονοπάτια, διαφορετικής
κατεύθυνσης, ρυθμού και χρώματος. Το τριαντάφυλλο δεν συγκρίνεται με το
γιασεμί. Ανθίζουν και τα δύο, αλλά σε διαφορετική εποχή. Κι όμως, κανείς δεν
αμφισβητεί την ομορφιά τους ή το άρωμά τους.
Το ίδιο κι εμείς.
Ο εαυτός μας είναι ένα έργο τέχνης σε εξέλιξη. Και δεν υπάρχει άλλος σαν εμάς, σε
κανέναν τόπο, σε καμία στιγμή της ιστορίας. Όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με
κάποιον άλλο, είναι σαν να αρνούμαστε τη δική μας μοναδικότητα. Σαν να λέμε στη
ζωή: «Δεν μου αρκεί αυτό που είμαι».
Μα εσύ είσαι ήδη αρκετός. Είσαι ήδη πολύτιμος. Με τις αδυναμίες σου, τις
αποτυχίες σου, τις νίκες και τις πληγές σου. Όλα σε έκαναν αυτό που είσαι. Κι αυτό
είναι ιερό.
Κοίτα τον εαυτό σου με μάτια συμπόνιας. Με τρυφερότητα. Μη συγκρίνεσαι με τον
διπλανό· ούτε με τον παλιό εαυτό σου. Ρώτα μόνο την ψυχή σου αν σήμερα είσαι
ευγενικός. Αν αγαπάς. Αν εξελίσσεσαι. Αν χαίρεσαι με αυτά που έχεις.
Οι άλλοι δεν είναι αντίπαλοι. Είναι καθρέφτες. Είναι συνοδοιπόροι. Ο καθένας
περπατάει τον δικό του δρόμο, κουβαλώντας μια ιστορία που δεν γνωρίζεις,
τραύματα που δεν φαίνονται, δυνάμεις που δεν φωνάζουν. Και ποιος είσαι εσύ να
τους συγκρίνεις —ή να συγκριθείς με αυτούς;
Αντί να ζηλεύεις, θαύμασε. Αντί να συγκρίνεσαι, ενάπνευσε. Αντί να ανταγωνίζεσαι,
σύνδεσε. Έτσι χτίζεται μια ζωή αληθινή. Στο τέλος της μέρας, αυτό που μετράει δεν
είναι πόσο καλύτερος ήσουν από τον άλλον, αλλά πόσο πιο κοντά βρέθηκες σε
σένα. Πόσο πιο αληθινά έζησες. Πόσο πιο ελεύθερα. Ο κόσμος δεν χρειάζεται

άλλους ίδιους. Χρειάζεται εσένα. Ολόκληρο. Ξεχωριστό. Γνήσιο. Και αυτό δεν χωρά
σε καμία σύγκριση.

Νάνσυ Φωτοπούλου
Better Life Coach
Συγγραφέας & Προπονήτρια Ζωής