vima365

Η Μάχη του Εσκί Σεχίρ, που διεξήχθη στις 8 και 9 Ιουλίου 1921, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες στρατιωτικές συγκρούσεις της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Οι ελληνικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του αντιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα, κατόρθωσαν να καταλάβουν την πόλη του Εσκί Σεχίρ και να απωθήσουν τις τουρκικές δυνάμεις του Ισμέτ Ινονού ανατολικά, πέρα από τη γραμμή Εσκί Σεχίρ – Αφιόν Καραχισάρ.

H στρατηγική σημασία της περιοχής

Το Εσκί Σεχίρ (γνωστό στην αρχαιότητα ως Δορύλαιον) κατείχε στρατηγική σημασία, καθώς αποτελούσε βασικό σιδηροδρομικό κόμβο που συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και λειτουργούσε ως κεντρικός σταθμός ανεφοδιασμού των κεμαλικών δυνάμεων. Ήταν η τρίτη απόπειρα των Ελλήνων να καταλάβουν την πόλη, καθώς προηγούμενες προσπάθειες τον Δεκέμβριο του 1920 και τον Μάρτιο του 1921 είχαν αποτύχει.

Η ελληνική επίθεση και η τουρκική αναδίπλωση

Με εκκίνηση την 2α Ιουλίου 1921, η ελληνική Στρατιά Μικράς Ασίας εξαπέλυσε γενική επίθεση με τρία σώματα στρατού και κέντρα εξόρμησης το Ουσάκ και την Προύσα. Στόχος ήταν η κατάληψη της Κιουτάχειας και η περικύκλωση του κεμαλικού στρατού μέσω τακτικής «τανάλιας». Ωστόσο, το τουρκικό επιτελείο, προβλέποντας τις ελληνικές κινήσεις, διέταξε έγκαιρη υποχώρηση ανατολικά, αποφεύγοντας τον εγκλωβισμό.

Στις 4 Ιουλίου οι ελληνικές δυνάμεις κατέλαβαν την Κιουτάχεια και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς Εσκί Σεχίρ και Αφιόν Καραχισάρ. Η τουρκική διοίκηση, υπό τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ, αποφάσισε να επιχειρήσει αιφνιδιαστική αντεπίθεση προκειμένου να καθυστερήσει την προέλαση των Ελλήνων και να εξασφαλίσει τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού στην Άγκυρα.

Η μάχη και η ελληνική αντεπίθεση

Το πρωί της 8ης Ιουλίου ξεκίνησε η μάχη του Εσκί Σεχίρ. Οι τουρκικές δυνάμεις εξαπέλυσαν επίθεση σε όλο το μέτωπο αιφνιδιάζοντας τις ελληνικές μονάδες. Ο ελληνικός στρατός, παρά την αρχική αμηχανία και την απουσία της ανώτατης διοίκησης από την πρώτη γραμμή, κατόρθωσε χάρη στην πρωτοβουλία των επιμέρους στρατηγών και την επιτυχημένη συνεργασία τους να αναστρέψει την κατάσταση.

Η τουρκική επίθεση αποκρούστηκε αποτελεσματικά και στις 9 Ιουλίου οι ελληνικές δυνάμεις κατέλαβαν την πόλη του Εσκί Σεχίρ, αναγκάζοντας τις τουρκικές μονάδες να υποχωρήσουν ανατολικά.

Απώλειες και επιχειρησιακός απολογισμός

Οι ελληνικές απώλειες για το διάστημα Ιουνίου-Ιουλίου 1921 ανήλθαν σε 1.491 νεκρούς, 6.472 τραυματίες και 110 αγνοούμενους. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν σημαντικά υψηλότερες, με επιπλέον 4.000 αιχμαλώτους.

Παρά τη στρατιωτική επιτυχία, η μάχη δεν οδήγησε σε ολοκληρωτική ήττα του τουρκικού στρατού, καθώς η έλλειψη άμεσης και συντονισμένης καταδίωξης των Κεμαλικών δυνάμεων επέτρεψε την ομαλή υποχώρησή τους προς την Άγκυρα. Η ευθύνη για την ολιγωρία αυτή αποδόθηκε στον διοικητή του Β’ Σώματος Στρατού, Αριστοτέλη Βλαχόπουλο, ο οποίος και αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα.

Επόμενη φάση: Η Μάχη του Σαγγαρίου

Η νίκη στο Εσκί Σεχίρ άνοιξε τον δρόμο για την εκστρατεία προς την Άγκυρα και τη Μάχη του Σαγγαρίου, που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1921. Ωστόσο, η επιχείρηση αυτή απέβη καταστροφική για τις ελληνικές δυνάμεις, σηματοδοτώντας την αρχή της οπισθοχώρησης.

Το Εσκί Σεχίρ παρέμεινε υπό ελληνικό έλεγχο μέχρι τον Αύγουστο του 1922, όταν και ανακαταλήφθηκε από τις τουρκικές δυνάμεις κατά την αντεπίθεση που έκρινε την έκβαση της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

πηγη https://www.dictyo.gr/i