Ο Ρόλος του Θεάτρου την Περίοδο του Πάσχα
– Απο την Ρενα Κοτσελη
Το Πάσχα, εκτός από θρησκευτική γιορτή, αποτελεί μια περίοδο βαθιάς πνευματικότητας, μνήμης και συλλογικότητας. Αν το σκεφτεί κανείς, η ιστορία του Πάσχα μοιάζει με αρχαία τραγωδία.
Ένας αθώος που θυσιάζεται για τους άλλους.
Ένας προδότης.
Μια κοινωνία που τον σταυρώνει και μετά μετανοεί.
Και στο τέλος, η Ανάσταση.
Μια λύτρωση.
Παλιά, αλλά και σε μερικά μέρη ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι έκαναν θέατρο χωρίς καν να το ξέρουν
Στα χωριά ανέβαζαν παραστάσεις για τα Πάθη του Χριστού.
Έβαζαν ρούχα εποχής, έπαιζαν τον Ιούδα, τον Χριστό, τους στρατιώτες.
Όλο το χωριό συμμετείχε.
Ήταν τρόπος να ζήσεις πιο βαθιά το Πάσχα, όχι απλά να το παρακολουθήσεις.
Ακόμα και η περιφορά του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή έχει κάτι θεατρικό.
Οι πιστοί με κεριά, οι ψαλμωδίες, τα λουλούδια, η πομπή…
Είναι σαν μια σιωπηλή σκηνή, που όλοι συμμετέχουν.
Δεν υπάρχει σκηνοθέτης, αλλά υπάρχει μια αίσθηση τελετουργίας που μας συγκλονίζει.
Σήμερα, πολλοί σκηνοθέτες ανεβάζουν παραστάσεις με πασχαλινό ή θρησκευτικό περιεχόμενο, όπως ο «Χριστός Ξανασταυρώνεται» ή έργα που μιλούν για τη θυσία, την πίστη και την αδικία.
Το θέατρο γίνεται καθρέφτης της εποχής, αλλά και συνεχιστής μιας παράδοσης που κρατά αιώνες.
Είτε βλέπεις ένα έργο στην Επίδαυρο, είτε ακολουθείς τον Επιτάφιο στο χωριό, ζεις κάτι κοινό με τους γύρω σου.
Κάτι που σε φέρνει κοντά με τους άλλους και με τον εαυτό σου.
Και ίσως τελικά αυτός να είναι ο βαθύτερος ρόλος του θεάτρου το Πάσχα: να μας θυμίζει ότι, παρά τον πόνο και τη δυσκολία, υπάρχει πάντα ελπίδα.
Όπως μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση.
Ρενα Κοτσελη για το vima365
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
