vima365

Συνεντευξη : ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ : Ονειρεύεται με τον ‘Ιταλο Καλβίνο «…μια πόλη φτιαγμένη μονάχα από εξαιρέσεις, αποκλίσεις, ανακολουθίες, παραξενιές…

Συνεντευξη : ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ : Ονειρεύεται με τον ‘Ιταλο Καλβίνο «…μια πόλη φτιαγμένη μονάχα από εξαιρέσεις, αποκλίσεις, ανακολουθίες, παραξενιές…

     Προσκεκλημένος : ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ

  Συνέντευξη : Λιλικα Αρνακη

Ονειρεύεται με τον ‘Ιταλο Καλβίνο «…μια πόλη φτιαγμένη μονάχα από εξαιρέσεις, αποκλίσεις,ανακολουθίες, παραξενιές…». Και μαζί του αρνείται να αποσιωπήσει αυτά τα χαρακτηριστικά της από φόβο ότι η αληθοφάνεια θα την κάνει λιγότερο αληθινή.

Ο Χρήστος Μακριδάκης Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη . Σπουδές μαθηματικών στο Αριστοτέλειο. Παιδαγωγικά στο Παρίσι. Εργάστηκε σαν καθηγητής στην περιφέρεια του Παρισιού και στη Μαγιότ (Ινδικός Ωκεανός). Ζωγραφίζει από παιδί. Λέει ότι είναι αυτοδίδακτος αν και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου, ζωγραφικής, φωτογραφίας, ιστορίας της τέχνης…

Με ρωτάνε συχνά : “ Και καλά, πώς από τα Μαθηματικά πέρασες στην Τέχνη; “

Απαντάω πως δεν πέρασα ποτέ από τα μαθηματικά στην τέχνη γιατί απλά αυτή ήταν πάντα ο
Ερωτάς μου, πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου, πάντα εκεί.
Στα μαθηματικά ήμουν καλός. Τα “έπαιρνα γρήγορα” όπως έλεγαν. Μέσα από μια χαοτική
διαδρομή έγινα καθηγητής μαθηματικών στο Παρίσι.
Η Τέχνη και η Λογοτεχνία ήταν οι μεγάλες μου αγάπες. Τις κουβαλούσα μαζι μου απ όσο θυμάμαι

τον εαυτό μου. Άλλοτε κρυφά κι άλλοτε φανερά, όσο μπορούσα. Ο πατέρας μου με εξασκούν
στην προπαίδεια, εγώ, όταν ήμουν μόνος μου, αντέγραψα τις φανταστικές εικόνες από τα βιβλία
του Ιουλίου Βερν. Έπειτα, τοποθετούσα τρεις κύβους, σε ασταθή ισορροπία τον ένα πάνω στον
άλλο.
Ο Κύβος! Ένα θαύμα συνεργασίας ανθρώπου και φύσης. Κι ας μη μιλήσω για την πυραμίδα.
Η δουλειά του καθηγητή των μαθηματικών μού χάρισε συγκλονιστικές στιγμές. Τολμώ να πω ότι
ήμουν καλός καθηγητής. Οι μαθητές μου μπορούν να το βεβαιώσουν. Και θα θυμούνται βέβαια
πόσο συχνά τους έλεγα : “Να αμφιβάλλετε, να αμφισβητείται, να ζητάτε αποδείξεις” .
Και ελπίζω να θυμούνται ακόμα εκείνο το άλλο : “ Δύο πράγματα έχουν αξία στη ζωή. Ο έρωτας
και η δημιουργία.”
Και μετά πάλι Πυθαγόρας, εξισώσεις και συνημίτονα.
Για δουλειά στο σπίτι, ανάμεσα σε άλλες ασκήσεις και έρευνες, είχαν και κάτι τέτοια:
CERCLE
Tu es un frère, On peut s’entendre.
Fais-moi pareil, Enferme-moi
Réchauffons-nous,Vivons ensemble Et méditons
( Guillevic, EUCLIDIENNES )Τα βράδια τα περνούσα με χαρτιά και μολύβια, μπλοκάκια και τετράδια, με αγωνία και αναλαμπές.
Κατέθετα βιώματα και σκέψεις. Αναρωτιόμουν : “ με πιστεύουν ;” και “ τι νόημα έχουν όλα αυτά;”
Τα μαθηματικά τα εκτίμησα και τα αγάπησα περισσότερο μέσα από τη διδασκαλία τους .
Παράλληλα κατάλαβα την αξία και το απύθμενο βάθος τους μέσα από διαβάσματα και μαθήματα
επιστημολογίας και συζητήσεις για τη φιλοσοφία.
Τη Λογοτεχνία και την Τέχνη τις δούλεψα επίσης συστηματικά, μέσα από διαβάσματα, μαθήματα
και νύχτες αγρύπνιας. Σήμερα ασχολούμαι μόνο με αυτές.
Κάποια αποτελέσματα αυτής της άτακτης συγκατοίκησης μέσα μου, θα τα βρείτε σε αυτήν την
έκθεση.
Μη ψάχνετε άμεσα και σαφή μηνύματα, ούτε “μαθηματική ακρίβεια”. Αναζητήστε περισσότερο τη
συγκίνηση, την απορία, την ύπαρξη ορίων.
Όπως στην Τέχνη. Ή μήπως, όπως στα Μαθηματικά; Μπερδεύτηκα.

Το καφέ Ζώγια  ατομική έκθεση του Χρήστου Μακριδάκη με τίτλο:

«Αίολες Πολιτείες»

==============================================================================

==============================================================================

Το θέμα των μεγαλουπόλεων είναι από τα αγαπημένα θέματα του καλλιτέχνη και εμφανίζεται συχνά

στη δουλειά του. Ο ίδιος δηλώνει απερίφραστα «παιδί της πόλης», διατελών μονίμως γοητευμένος από
την πολυπλοκότητα, τον παλμό και το λαχανιασμα της. 

Εμπνέεται από τις χαοτικές της πλευρές, και
προσπαθεί, μέσα από τη ζωγραφική του, να εξερευνήσει αυτήν την ιδιότυπη γραμματική του χάους.
Ονειρεύεται με τον ‘Ιταλο Καλβίνο «…μια πόλη φτιαγμένη μονάχα από εξαιρέσεις, αποκλίσεις,
ανακολουθίες, παραξενιές…». Και μαζί του αρνείται να αποσιωπήσει αυτά τα χαρακτηριστικά της από
φόβο ότι η αληθοφάνεια θα την κάνει λιγότερο αληθινή.

 Καμιά φορά, παρέα με τον ‘Ελιοτ, βλέπει τις πολιτείες από μακριά, «μέσα στην καστανή καταχνιά ενός χειμωνιάτικου μεσημεριού».
‘Άλλοτε τις επισκέπτεται τη νύχτα την ώρα που ξεφορτώνονται το φως του ήλιου που μάζεψαν στη
διάρκεια της μέρας, αφουγκράζεται τους ήχους, τις κραυγές και τις διάχυτες αγωνίες.
Συχνά οι πολιτείες εξαϋλώνονται, χάνουν την υπόστασή τους. Μόνο η μυρωδιά τους παραμένει.
Τελευταία, μερικές πόλεις μοιάζουν κατεστραμμένες. Ίσως και να είναι.
Ο Χρήστος Μακριδάκης χρησιμοποιεί μικτές τεχνικές, όπου συνδυάζονται ακρυλικά, παστέλ και κολάζ.
Ζωγραφίζει σε καμβά, σε ξύλο, σε χαρτί με διάφορα υλικά, … κυρίως βέβαια με το όνειρο. Και την ποίηση.

Υπάρχουν πράγματα που σας μελαγχολούν ;

Πολλά πράγματα με μελαγχολούν. Γνωρίζετε κάποιον που πλέει διαρκώς σε πελάγη ευτυχίας; Ειδικά αυτά τα χρόνια; Αρκεί να κοιτάξει κανείς γύρω του. Δεν είμαι και ιδιαίτερα αισιόδοξος. Έπειτα είναι και τα χρόνια που περνούν. Η διάθεσή μου ανεβαίνει όταν βλέπω νέα παιδιά ερωτευμένα. Η όταν τα βλέπω γεμάτα ελπίδες όνειρα και ενθουσιασμό. Η όταν με ικανοποιεί κάποιος πίνακάς μου.Η τέχνη είναι αναπνοή, ιδίως σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Ο Χρήστος Μακριδάκης 

Στο Παρίσι πήγε στον Οκτώβριο του 1975, σπούδασε Διδακτική των Μαθηματικών, παιδαγωγικά και παρακολούθησε μερικά μαθήματα επιστημολογίας.
Ασχολήθηκε ενεργά με την τέχνη, παίρνοντας μαθήματα σχεδίου, φωτογραφίας και γραφιστικών
τεχνών.
Ασχολήθηκε με το κολάζ και τη φωτογραφία, πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, με κολάζ και
μικρά σκίτσα.
Δούλεψε στη δευτεροβάθμια Γαλλική εκπαίδευση ως καθηγητής μαθηματικών.
Το 2004, με την ποιήτρια Μιρέιγ-Φαρζιέ Καρουζο, εκδώσανε ένα βιβλίο βιβλιοφιλίας, σε 30
αριθμημένα αντίτυπα. Ήταν μια σειρά δέκα ποιημάτων της κυρίας Φαρζιέ Καρουζο με τίτλο
«Rendez-vous Septembre».  έκανε τη μετάφραση στα Ελληνικά, και μια σειρά από δέκα
κολάζ, ένα για κάθε ποίημα.
Τα αυθεντικά κολάζ εκτέθηκαν στην γκαλερί «La Hune» την ίδια χρονιά.
Ακολούθησε σειρά ατομικών εκθέσεων σε βιβλιοπωλεία, καφέ μπαρ κλπ, με κολάζ , σκίτσα και
ακρυλικά.
Στο νησί Μαγιότ, που βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, στο κανάλι της Μοζαμβίκης, δυτικά της
Μαδαγασκάρης, πρώην Γαλλική αποικία που εξελίχθηκε μετά από δημοψήφισμα σε Γαλλικό Νομό,
δούλεψε ως μαθηματικός επτά χρόνια συνολικά. Εντυπωσιακά χρώματα, άλλες συνήθειες άλλες
τελετές. Εκεί ζωγράφιζε με ακρυλικά και παστέλ σε καμβά αλλά και σε ξύλο.
Έκανε μικρές εκθέσεις στα σχολεία που δούλεψε.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 2016, και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Το 2022 έκανε μία αναδρομική ατομική έκθεση στο «Εκκοκκιστήριο Ιδεών» στην Βέροια, με τίτλο
«Ανιχνεύοντας τον Κόσμο». Και τον Δεκέμβρη 2022- Ιανουάριο 20223, μια ατομική στο καφέ
«Ζώγια» με τίτλο «Περιπλανήσεις».
Το 2024 πάλι έκθεση ατομική στη «Ζώγια» με τίτλο «Αίολες Πολιτείες».
Στο ενδιάμεσο διάστημα, συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις με τον σύλλογο καλλιτεχνών του 

Πολυγύρου SKETX SKETX, , στις κάβες της Γερακινής.

Τον Απρίλιο του 2025 προγραμματισμένη έκθεση στην Γκαλερί «ΡΩ» με θέμα « το τετράγωνο
αλλάζει πεπρωμένο», όπου παρουσιάζει τις δύο διαφορετικές όψεις μου : Μαθηματικός και
Ζωγράφος.