vima365

Η ΚΟΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΥΛΑΙΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ – Απο την Μιράντα Σκηνίτη

Η ΚΟΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΥΛΑΙΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

 Απο την Μιράντα Σκηνίτη –   –  Διπλωματούχος Ξεναγός

Δέν με πειράζει αν απλώνει

έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.

Μέσα μου κάνει άνοιξη, χαρά αληθινή

Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,

σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,

του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει……

Κ.Π. Καβάφη: «Καλός και κακός καιρός» (αποκηρυγμένα)

———————

Ξανάρθε ο χειμώνας (480 π.Χ.) και φόρεσα τα βαριά μου ρούχα.

Είμαι μικρή μικρούλα (ύψος 0,515 μ.), και ας είμαι ….δεκαεφτά χρονών, και γρήγορα θέλω να μεγαλώσω.

Ασ´τους να λένε ότι είμαι η τελευταία της σειράς των αττικών αρχαϊκών Κορών που ανηφορίζει στην Ακρόπολη.

Ναι, εκεί μαρμάρωσα (Πεντελικό μάρμαρο) μεσ´τα Προπύλαια, μου πήραν και τα χέρια (λαξευμένα σε ξεχωριστό κομμάτι μαρμάρου), και ξύλιασαν τα πόδια μου που ούτε που τα νοιώθω.

Με βρήκαν (1880) να φορώ τον κάτασπρο χιτώνα μου με τα μακριά μανίκια μήπως και ζεσταθώ, και από πάνω το αγαπημένο μάλλινο ιμάτιό μου , ριγμένο συμμετρικά στους ώμους.

Η καρδιά μου ριγά, τα κόκκινα μακριά μαλλιά μου φλογίζονται (ίσως το χρώμα αποτελεί το υπόστρωμα για την τελική καστανή απόχρωση), τα κρύβω όμως κάτω από το ιμάτιό μου μήπως βραχούν. Αφήνω να φαίνεται μοναχά η στεφάνη της νιότης μου.

Κρύβω λιγάκι και το χαμόγελό μου, ο χειμώνας με περιμένει σοβαρή (αυστηρού ρυθμού) και συνεσταλμένη.

Βιάζομαι να φθάσω στον Παρθενώνα, με περιμένει η Αθηνά στην ώρα της!