vima365

Οι σ ι κ ύ ε ς (βεντούζες) στην επιτύμβια σ τ ή λ η από την Α ι δ η ψ ό των ρωμαϊκών χρόνων, που ευρίσκεται στο Μουσείο «Αρεθούσα» στην Χαλκίδα, καταδεικνύουν την άσκηση της εναλλακτικής μορφής θεραπείας για την αντιμετώπιση διαφόρων συμπτωμάτων και παθολογιών από την αρχαιότητα.

Ο εικονιζόμενος Λυκούργος σύμφωνα με την επιγραφή, μαζί με την σύζυγό του Σόφη και τα παιδιά του, τάφηκαν στην Αιδηψό από ασθένεια που έπληξε ολόκληρη την οικογένειά του, χωρίς να προλάβει να τους σώσει καιτοι ιατρός στο επάγγελμα, καθώς στο αέτωμα αποδίδονται ανάγλυφα τα ιατρικά εργαλεία της δουλειάς του, μεταξύ των οποίων δύο σικύες.

Ανάλογο γλυπτό του Μουσείου Ακροπολεως από το Ασκληπείο της Αθήνας με αποτύπωση βεντούζων, μαρτυρά την ευρεία διάδοση της πρακτικής που έχει επανέλθει στο προσκήνιο για τα οφέλη της, σαν αποθεραπεία μετά από έντονη άσκηση, καθώς αυξάνει την υπεραιμία και οξυγόνωση των ιστών (βλέπε αθλητές των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων).

Το εν λόγω επιτύμβιο ανάγλυφο (φωτό) αποκαλύφθηκε κοντά στα ιαματικά Λουτρά της Αιδηψού (Θερμαι Σύλλα) που μας περιγράφει ο Μενέλαος Λουντέμης στο «Καληνύχτα Ζωή, 1946», στην τοποθεσία ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ, κοντά στις πηγές των Αγίων Αναργύρων.

Τα θερμά Λουτρά της Αιδηψού ήταν γνωστά ήδη από τους αρχαϊκούς χρόνους για χάρη του Ηρακλή, ώστε να ξεκουράζεται και να θεραπεύεται από τους άθλους στο Ιερό του.

Και όπως έγραψε ο λυρικός ποιητής Ίβυκος του (6 ου π.Χ. αιώνα), ο Ήφαιστος με ένα χτύπημα έφερε στην επιφάνεια τα θερμά ύδατα της γής στην περιοχή.

Με το γεωλογικό φαινόμενο έχουν ασχοληθεί ο Αριστοτέλης (4 ο π.Χ.), ο Στράβωνας (1 ος π.Χ.) και ο Πλούταρχος (1 ος π.Χ.), και φυσικό το λόγο να υπήρχαν τοπικά ιατροί για την φροντίδα των επισκεπτών και πασχόντων για αιώνες, όπως ο γιατρός Λυκούργος.

Οι πρώτες αναφορές για τις σικύες (cupping therapy) προέρχονται από τον Ιπποκράτη στον κλινικό του κατάλογο, που τις συστήνει για στηθάγχη, χάλκινες με κωνικό σχήμα, και όχι πήλινες ή γυάλινες.

Ο Γαληνός μάλιστα περιγράφει τις πρωτόγονες από κέρατα ζώων που είχαν μία τρύπα στο λεπτό πάνω άκρο τους, ώστε οι γιατροί να ρουφούν τον αέρα με το στόμα τους. Υπάρχουν επίσης απεικονίσεις με σικύες σε αρχαία νομίσματα από την Αμοργό, χαρακτηριστικό σύμβολο του νησιού.

Ο Νίκανδρος στα «Θηραϊκά» του αναφέρει , ότι η βεντούζα πρέπει να τοποθετηθεί άμεσα σε δάγκωμα φιδιού, για να τραβήξει το δηλητήριο.

Βεντούζες έχουν βρεθεί πολλές ιδίως σε ρωμαϊκούς τάφους μέσα σε θήκες με ιατρικά εργαλεία, μαζί με «σπαθομήλη» για το χάραγμα του δέρματος κατά την εφαρμογή της λεγόμενης «κοφτής» βεντούζας.

Συνεπώς, οι βεντούζες ήταν γνωστές στην Ελληνική αρχαιότητα, παρότι πλασάρονται στο διαδύκτιο στις μέρες μας ως αρχαία κινεζική τεχνική!