vima365

Ας δημιουργήσουμε μαζί τις παρακάτω εικόνες: Άνθρωποι που είναι με παρέα αλλά αναζητούν το κινητό τους ή απομονώνονται και δε μιλούν, άνθρωποι που μιλούν με δεκάδες πελάτες καθημερινά αλλά νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ, άνθρωποι που είναι με τον σύντροφό τους σε ένα σπίτι αλλά νιώθουν ότι δεν έχουν τίποτα να μοιραστούν ή μοιράζονται ανούσια πράγματα ή κρύβουν γεγονότα, σκέψεις, συναισθήματα, άνθρωποι που κοιτούν μια οθόνη χωρίς να κοιτούν ουσιαστικά ο ένας τον άλλο.

Μήπως είδες τον εαυτό σου σε μία από τις παραπάνω εικόνες; Μοναξιά και σχέση, μοναξιά και παρέα ακούγονται λέξεις που μαζί δημιουργούν μια αντίφαση, που όμως είναι λογική, γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιμένει οι άνθρωποι που είναι σε σχέση και μέσα σε παρέα να μη νιώθουν μοναξιά, όπως προσδοκά και οι επικοινωνιακοί ή οι εξωστρεφείς άνθρωποι να είναι πάντα ομιλητικοί και να μοιράζονται όλα τα μυστικά τους.

Μοναξιά νιώθουμε όταν…

• Δεν μπορούμε να μοιραστούμε τα θέλω μας και τις ανησυχίες.

• Επικρατούν οι συγκρούσεις.

• Οι σχέσεις μας δε μας ικανοποιούν και βιώνουμε ένα μόνιμο ανικανοποίητο.

• Δεν έχουμε την προσοχή κάποιου.

• Νιώθουμε ότι δεν ανήκουμε κάπου.

• Βιώνουμε ανηδονία.

• Παλεύουμε με ψυχικές διαταραχές.

Στην εποχή των dating apps

Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από επεισόδια bullying σχεδόν καθημερινά, συμπεριφορές έντονης αμφισβήτησης και απαξίωση των σχέσεων οι άνθρωποι συχνά καταλήγουμε να νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ, να εξοικειωνόμαστε με εικόνες που μας προκαλούν θλίψη. Χρησιμοποιούμε εφαρμογές για νέες γνωριμίες, απόκτηση φίλων, καινούριες δραστηριότητες.

Μάλλον όμως δε λύνουμε το πρόβλημα, αλλά απλώς το συγκαλύπτουμε. Στις σχέσεις μας δεν καλύπτονται θεμελιώδεις ανάγκες μας, όπως είναι η συντροφικότητα, η στοργή, η αγάπη, η εμπιστοσύνη, η καθοδήγηση, η ουσιαστική υποστήριξη, η ενδυνάμωσή μας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ίσως κανένα, λοιπόν, από αυτά τα applications γνωριμιών δε θα έχει ουσιαστικό αντίκτυπο, αν εμείς οι ίδιοι δεν επιλέξουμε να πιστέψουμε στις σχέσεις ξανά, αν εμείς δε δώσουμε αξία στις σχέσεις μας, αν δε σταματήσουμε να επιλέγουμε μια σχέση από ανασφάλεια και φόβο, αν δεν επιλέξουμε να επικοινωνήσουμε.

Τα εμπόδια της ουσιαστικής επικοινωνίας:

Θεωρητικά, η επικοινωνία γίνεται εύκολα, καθώς απλά χρειάζονται τουλάχιστον δύο άτομα για να επικοινωνήσουν. Γιατί όμως καταλήγουμε να νιώθουμε πιο μόνοι, πιο άδειοι και πιο απογοητευμένοι από ποτέ; Ας δούμε ποια μπορεί να είναι τα θέματα που μπαίνουν τροχοπέδη στην ουσιαστική επικοινωνία μας με τους άλλους:

• Τα τραύματά μας.

• Το άγχος.

• Η θλίψη.

• Το πένθος.

• Το αίσθημα καχυποψίας, η δυσπιστία.

• Η αμφισβήτηση που έχουμε δεχτεί.

• Η κόπωση.

• Οι γρήγοροι ρυθμοί και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας.

• Οι απαιτήσεις που έχουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό.

• Οι θόρυβοι που υπάρχουν γύρω μας (θεωρητικά και πρακτικά) και λειτουργούν ως απόσπαση της προσοχής μας.

• Η χρονιότητα στη δυσκολία επικοινωνίας των συναισθημάτων μας και η ανηδονία μέσα στις σχέσεις προκαλεί συχνά σχέσεις συνεξάρτησης ή πυροδοτεί την ανάγκη μας να μένουμε σε σχέσεις που θα συμβουλεύαμε άλλους να τερματίσουν, μας οδηγεί σε ένα αίσθημα αβοηθησίας και μας προκαλεί σκέψεις ότι έτσι θα είναι η ζωή μας, δυσπιστία και καχυποψία για τους άλλους, ακόμα και ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Άλλο «νιώθω μόνος» και άλλο «είμαι μόνος»

Μπορεί κάποιος να είναι μόνος και να μη νιώθει καθόλου μοναξιά, τουναντίον, να είναι επιλογή του και να το απολαμβάνει. Και, από την άλλη, μπορεί κάποιος να είναι μαζί με δικούς του ανθρώπους ή μέσα σε πλήθος ανθρώπων και να νιώθει βαθιά μόνος. Ας κρατήσουμε το γεγονός ότι η μοναξιά μέσα στις σχέσεις μπορεί να λειτουργήσει ως ένα κίνητρο για την κινητοποίηση του ατόμου να βελτιώσει τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις, να αποκτήσει νέες, να αντιμετωπίσει μύχιους φόβους που σχετίζονται με τα όρια και τα όχι.

5 τρόποι αντιμετώπισης της μοναξιάς:

Ποιοι είναι όμως οι πρακτικοί τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά μας;

1. Το πρώτο βήμα θα ήταν να παρατηρήσουμε τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας για να μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε και να την παραδεχτούμε.

2. Να αναγνωρίσουμε τη δυσφορία μας και να την εκφράσουμε πρώτα στον εαυτό μας.

3. Να μας δώσουμε χρόνο για να αντιμετωπίσουμε σταδιακά όλα όσα μας σταματούν.

4. Να είμαστε δίκαιοι μ’ εμάς. Τουλάχιστον, για να μην κληθούμε για άλλη μία φορά να αγγίξουμε τα όρια των ανοχών και των αντοχών μας για περιβάλλοντα και σχέσεις που θα έπρεπε να μας κινητοποιούν όχι μόνο να εκφραζόμαστε, αλλά και να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

5. Να αναζητήσουμε βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας που θα γίνει συνοδοιπόρος μας στο ταξίδι της αποδοχής.

ΠΗΓΗhttps://www.shape.gr/l