…ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΑΓΕ, ΧΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ;;;
…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.
…Εσείς όλοι οι βολεμένοι, από την παρέα των «αρίστων»… Εσείς με το τεντωμένο δάκτυλο, τα ψεύδη, το μίσος, τα αίσχη, τα ουρλιαχτά και τον τσαμπουκά, από τη θέση «ισχύος» σας…
Έχετε μήπως να πείτε, ένα συγνώμη, στα εκατομμύρια λαού σήμερα, που σαν ποτάμι ξεχύθηκε στον δρόμους και στις πλατείες;
Δείχνοντας σας την πλάτη και τον θυμό του; Δύο χρόνια τώρα, δίνετε μια άθλια παράσταση, κανιβαλίζοντας τους γονείς, τους συγγενείς κι όλους εμάς.
Δύο χρόνια τώρα, με ψευδή, με θράσος, με φωνές, με παραμύθια, προσβάλετε βάναυσα την μνήμη των 57 παιδιών μας.
Τη μνήμη τόσων συνανθρώπων μας.
Το έχετε αναλογιστεί αυτό; Έχετε κάνει μια στάλα αυτοκριτική; Ποιόν γαμώτο, να πρωτοθυμηθώ;
Τον πρωταγωνιστή της παράστασης;
Που έτσι του είπαν, έτσι είπε;
Χωρίς όμως να έχει απολύσει τον υποβολέα;…
Τόσο δειλή, τόσο άνανδρη, τόσο φοβισμένη δικαιολογία.
Και;;;
Αγανακτώ, με όλο αυτο το θράσος, που μόνο λεβεντιά δεν έχει να μαρτυρίσει.
Να θυμηθώ τα σόου του Άδωνη, που έδινε μαζί με το σούργελο εκείνο, τον Πορτοσάλτε και τις απρέπειες που έλεγε για τους γονείς…
Για κείνη την ηρωίδα μάνα, που με δάκρυα στα μάτια έδινε τον αγώνα της;
Να θυμηθώ τον γιαλαντζί, «οργισμένο» Βορίδη, που έδινε κι αυτός την δική του παράσταση; Κι αυτός με το δάκτυλο τεντωμένο, απέναντι σε έναν λαό, που γονατιστοί όλοι τους, έπρεπε να του ζητάνε συγνώμη;
Να θυμηθώ τον βουτηροθρεμμένο Καραμανλή, που μέσα στη βουλή διαβεβαίωνε με στόμφο και με το δάκτυλο κι αυτός τεντωμένο, για την ασφάλεια των τραίνων;
Ή εκείνο το άλλο δίποδο ον, που προϊδρευσε της υποτιθέμενης «εξεταστικής» επιτροπής;
Τον πολλά ελαφρύ, με την καθόλου λεβεντιά, Μαρκόπουλο;
Που μιλούσε στους μάρτυρες και στην κ. Καρυστιανού, ως άλλος Ρωμαίος Αυτοκράτορας.
Με ένα απαράδεκτο ύφος, που μόνο ήθος δεν είχε να δείξει. Ένας αχαλίνωτος τσαμπουκάς, μηπως και τον αξιολογήσει «μάχιμο» ο πρόεδρος και του δώσει κανένα υπουργείο… Πόσο φριχτοί όλοι τους Θεέ μου.
Με συμπεριφορές, οχι απλά πεζοδρομίου, μα…
Τον αναγνώστη μου σέβομαι και δεν λέω τη λέξη, όπως μου έρχεται. Τι κατάρα ήταν αυτοί όλοι τους, για τον τόπο.
Και για όλους εμάς. Τι πια να θυμηθεί κάνεις και να μην αηδιάσει;
Να μην σιχαθεί.
Για τις συμπεριφορές αυτές. Να πω για τον Φλωρίδη, που μας έλεγε μπάζα;
Ποιός;
Αυτός ο τύπος, που έναν λοκληρο λαό, που έψαχνε να βρει μια άκρη, μια αλήθεια, τον αποκαλούσε μπάζα.
Η τον άλλο, τον ευτραφή Τριαντόπουλο που τα επιμελήθηκε εντέχνως τα μπάζα.
Πετώντας σε αυτά και να εναπομείναντα μέλη του σώματος των παιδιών μας.
Η να πω για τον Χρυσοχοίδη που έστειλε τους μπαχαλάκηδες του, να διαλυσουν την συγκεντρωση. Ζαλάδα.
Δυο μερες να γραφω δεν φθανει να περιγραφουν τα θαυματα των «αρίστων».
Που σήμερα ο λαός τους στοίβαξε στο καλάθι των αχρήστων. Και να κάτσει κανείς, να γράψει, αυτά όλα, για να τα έχουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, δεν θα γίνει πιστευτός.
Φαντασιόπληκτο θα τον πουν.
Που να χωρέσουν σε λογικό νου, όλα αυτά που τραβάμε έξι χρόνια, με την παρεα αυτή, του παλικαριού από το Χάρβαρντ.
Τώρα, μετά κι από την σημερινή ημέρα, είμαι πολύ περίεργος, το μήνυμα το πήρε κανένας από αυτούς; Η η αναισθησία και το «εγώ» τους, έχει πιάσει μεδούλι;
Τι να πω; Και για ποιον από ολους;
Που πιάσε τον έναν και… χαιρέτισε τον άλλο…
Φρίκη. Πραγματική φρίκη.
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish