Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Απο τον Γρηγορη Τσουκαλα
Οι αρχαίοι Κορίνθιοι, αφιέρωσαν στον Θεό Ποσειδώνα έναν λευκό Ναό που το μήκος του έφτανε τα 55, 70 μ. και το πλάτος του 25, 4 μ.
Κτίστηκε περίπου το 600 π. Χ, την εποχή που έδρευε η δυναστεία των Κυψελλίδων.
Παρότι ότι καταστράφηκε από τους βάρβαρους αλλά και τους σεισμούς, φαίνεται πως συνεχίστηκε να υπάρχει ως την εποχή του Ιουστινιανού, που τον κατέστρεψε και από τα υλικά του, έφτιαξε το
Ιουστινιανό τείχος.
Στον Ναό, υπήρχαν δύο αγάλματα του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, αλλά και άλλων Θεοτήτων που είχαν σχέση με την θάλασσα, όπως οι μορφές των Νηρηίδων, των παιδιών του Τυνδάρεως κ. λ. π.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως ο Ποσειδώνας, εκτός των ιδιοτήτων που είχε με το στοιχείο του νερού, συσχετιζόταν άμεσα και με τους σεισμούς, γι’ αυτό είχε και το προσωνύμιο ΣΕΙΣΙΧΘΙΟΣ.
Οι πρώτες αρχαιολογικές έρευνες, πραγματοποιήθηκαν από την Γαλλική σχολή Αρχαιολογίας των Αθηνών και ακολούθησε το 1952 ο Οscar Broneer, όπου κατόρθωσε να εντοπίσει τα λείψανα από το ιερό του Ποσειδώνα, καθώς και του Μελικέρτη.
Από ιστορικές πηγές γνωρίζουμε, πως όταν ο Ναός καταστράφηκε τον 5ο π. Χ αιώνα, ξανακτίστηκε ως δωρικό περίπτερο.
Εβδομήντα έτη μετά, ξανα καταστρέφεται και θα επισκευαστεί το 390 π. Χ.
Η συνέχεια θα έρθει από τον Μόμιο όπως αναφέραμε πιο πάνω, με το τελικό χτύπημα του Ιουστινιανού.