vima365

Ο Ανίατος Μικροελλαδισμός …. Από τον Χρήστο Κατσέα

Ο Ανίατος Μικροελλαδισμός

  Από τον Χρήστο Κατσέα

Όλο το κουσούρι του μικροελλαδισμού —αυτή η νοοτροπία της μικρής,
άβουλης, απονευρωμένης Ελλάδας—, φάνηκε με την αφέλεια μιας φράσης,
που πέταξε ο κ. Μπέζος στο «Greece Talks», μπροστά, μάλιστα, στον
Πρωθυπουργό. Και τί είπε; Ακούστε το και συλλογιστείτε όσοι κρατάτε ακόμη
ιστορική κρίση:
— «… το φαινόμενο του ρωσικού επεκτατισμού έχει να κάνει με νοσταλγία για
αυτοκρατορικά μεγαλεία. Τα ζήσαμε κ’ εμείς με τη Μεγάλη Ιδέα, κ’ ευτυχώς
τελείωσαν με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Δυστυχώς μ’ αυτόν τον τρόπο,
αλλά…»
Να, εδώ βρίσκεται ο μικροελλαδισμός στην καθαρή του μορφή: η Ελλάδα των
Αθηνών και των περιχώρων. Η Ελλάδα που θεωρεί τη Μεγάλη Ιδέα…
νοσταλγία αυτοκρατορικών μεγαλείων! Όχι ως ιστορική συνέχεια ενός λαού
απλωμένου απ’ τη Μακεδονία ως τη Σμύρνη, όχι ως δικαίωση μιας
επανάστασης που κράτησε εκατό χρόνια, αλλά ως δήθεν φαντασιοπληξία.
Ποια άλλη σκοπιμότητα κρύβει μια τέτοια δήλωση; Μα φυσικά την
απονεύρωση του Ελληνισμού, την υποβολή μιας νέας δουλοπρέπειας: να
σκεφτόμαστε το έθνος ως μικρό, αδύναμο, χωρίς δικαίωμα σε καμιά ιστορική
διεκδίκηση. Σαν να ζούμε μέσα σ’ ένα πολιτικό θερμοκήπιο, όπου η ιστορία και
το αίμα του λαού λογαριάζουν λιγότερο απ’ την «ησυχία» των γραφείων.
Και βέβαια, ο κ. Μπέζος, πέφτει έξω. Σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, αν έδρασε
στρατιωτικά, αυτό δεν έγινε από «νοσταλγία μεγαλείων», αλλά από
στρατηγικό «φόβο», από αίσθηση απειλής. Όσο κι αν είναι καταδικαστέα η
εισβολή, άλλο το στρατηγικό κίνητρο, άλλο το ηθικό βάρος.
Η Ελλάδα, όμως, το 1922 δεν έκανε εκστρατεία από νοσταλγία ούτε από
μανία μεγαλείου. Συνέχιζε την Επανάσταση του ’21. Προσπαθούσε να εντάξει
στο κράτος της τους Έλληνες της Ιωνίας, της Σμύρνης, της Καππαδοκίας.
Ήταν η αναγκαία συνέπεια της ιστορικής της πορείας, όχι φαντασίωση.
Μα τί γίνεται; Όπως τότε, έτσι και τώρα, πάντα ξεφυτρώνουν «Μπέζοι»·
άνθρωποι που νομίζουν πως δεν πρέπει να διεκδικούμε τίποτε, να
θυμούμαστε τίποτε, να συνεχίζουμε τίποτε· που θ’ αρκούνταν σ’ ένα κράτος
μικρό και περιχαρακωμένο, σαν την Ελλάδα των συνόρων του 1830 – βολική
γι’ αυτούς, άβουλη, παρατημένη να συρρικνώνεται έως ότου χαθεί απ’ τον
χάρτη.
Μα εμείς, απέναντι σ’ αυτή τη νοοτροπία, δεν στεκόμαστε απλώς επικριτικοί.
Στεκόμαστε απέναντι ως σε κίνδυνο. Διότι ο μικροελλαδισμός δεν είν’ απλά

ένα λάθος. Είναι αρρώστια: η άρνηση της ιστορικής μας συνέχειας, η αρχή της
εθνικής συρρίκνωσης – και τελικά της εξαφάνισης.
Και γι’ αυτό, μ’ όλη την ένταση που χρειάζεται, λέμε καθαρά: μ’ αυτή την
ιδεολογία είμαστε απέναντι. Δεν συνθηκολογούμε. Δεν μικραίνουμε. Δεν
ξεχνάμε τι είμαστε.
Χρῆστος Κατσέας ἐπὶ τοῦ «Vima365.gr»

Λογοτυπο :https://www.alithia.gr/