vima365

Να αγαπάς από συνείδηση, όχι από έλλειψη – Απο την Λιλικα Αρνακη

Να αγαπάς από συνείδηση, όχι από έλλειψη 

   Απο την Λιλικα Αρνακη

Να αγαπάς από συνείδηση, όχι από έλλειψη.
Σκέψου: αν κάθε φορά που αγαπάς χάνεις τον εαυτό σου,
αν παραχωρείς την αξία σου, την ταυτότητά σου, τον προορισμό σου,
τότε αυτή η σχέση δεν είναι αγάπη —
είναι συναισθηματική εξορία.
Η αγάπη δεν είναι ένωση,
είναι ένωση με διατήρηση της ατομικότητας.

Η αγάπη που γεννιέται από συνείδηση είναι πράξη ελευθερίας. Δεν πηγάζει από την ανάγκη να γεμίσεις ένα κενό, αλλά από την πληρότητα του είναι σου. Είναι η στιγμή που στέκεσαι απέναντι στον άλλο χωρίς να ζητάς να σε ολοκληρώσει, γιατί ήδη έχεις βρει μέσα σου το κέντρο σου.
Αγαπάς, λοιπόν, όχι για να ανήκεις, αλλά για να μοιράζεσαι. Όχι για να χαθείς, αλλά για να υπάρξεις πιο αληθινά.

Η αγάπη που στηρίζεται στην έλλειψη γίνεται εξάρτηση, φόβος, εξουσία. Αναζητά επιβεβαίωση, όχι σύνδεση. Φοβάται τη μοναξιά, όχι την απουσία. Θέλει να κατέχει, όχι να αγκαλιάσει. Κι έτσι, μέσα στην ψευδαίσθηση της εγγύτητας, οι ψυχές απομακρύνονται.

Η συνειδητή αγάπη, αντίθετα, σέβεται τον χώρο του άλλου. Δεν ζητά να τον αλλάξει, ούτε να τον καταπιεί. Τον βλέπει ως καθρέφτη, όχι ως ιδιοκτησία. Είναι σχέση δύο ολόκληρων υπάρξεων που επιλέγουν να συναντηθούν, όχι δύο μισών που ψάχνουν να συμπληρωθούν.

Να αγαπάς, λοιπόν, με μάτια ανοιχτά. Με επίγνωση της αξίας σου, της ευθύνης σου, του φωτός και των σκιών σου. Γιατί η αγάπη που γεννιέται από συνείδηση δεν σε κάνει μικρότερο — σε μεγαλώνει. Δεν σε αποδυναμώνει — σε ολοκληρώνει.
Και τότε, μέσα στη σιωπή της καρδιάς, καταλαβαίνεις:
όποιος αγαπά χωρίς να χάνει τον εαυτό του,
είναι ήδη ελεύθερος.