vima365

Χάρης Σολακίδης Ίχνη Ενσυναίσθησης – Ποιήματα 1980 – 2025 Ανάλεκτο 2025 / Γράφει ο Ηλίας Τσέχος

Χάρης Σολακίδης Ίχνη Ενσυναίσθησης – Ποιήματα 1980 – 2025 Ανάλεκτο 2025 /

  Γράφει ο Ηλίας Τσέχος

Άφθονα ποιήματα, ενσυναισθητικά, αχόρταγα, ερωτευμένα, σιωπηλά, ένοχα, του κάτω κόσμου χρισμένα, συνωμοτικά, τακτοποιημένα, ταυτοποιημένα, σταχτοποιημένα, ηχοποίητα, έντεχνα άσματα χορευτά, χιονισμένα, καρποάνθιστα, ζωγραφιστά, ταξιδιάρικα, επαναστατικά, γρονθοκοπημένα, μέλλοντα αγαπητικά … Λες και δεν είναι γραμμένα από χέρι, δεν έχουν ποιητή, δεν διαβάζονται, ούτε στεριώνουν κι ουδέποτε θα πέσουν στον Καιάδα μαζί σου.

Έτσι μας συστήνεται ο ποιητής Χάρης Σολακίδης, ναουσαίος πλέον, με τα ‘’ Ίχνη Ενσυναίσθησης ‘’ Ανάλεκτο 2025, έχοντας εντάξει δύο ποιητικές συλλογές σε μία και τι εννοώ: Το πρώτο μέρος κατέχουν ποιήματα της πρώτης συλλογής τού ποιητή, ‘’ Στο Μισόφως του Δωματίου ‘’ Ήλιος 1983, με 14 ποιήματα, προλογίζοντας ο Γιάννης Πολίτης και το δεύτερο μέρος τα ‘’ Ίχνη Ενσυναίσθησης ‘’ 2025, με 41 ποιήματα, προλογίζοντας ο Θωμάς Κοροβίνης.
Ομολογουμένως, έχουμε καιρό να δούμε τίτλο ποιητικής συλλογής με κεφαλαία γράμματα, ενώ στο β΄ μέρος του βιβλίου, άδικα θαρρώ αρκετά ποιήματα στο τέλος τους έχουν χρονολογίες γραφής τους ανάκατες, π.χ το εικοστό ποίημα γραμμένο το 2005 και το εικοστό πέμπτο ποίημα γραμμένο το 1998 ή το τριακοστό ποίημα γραμμένο το 2019 και το τριακοστό τέταρτο το 2015. Λογικά θα έπρεπε να ακολουθεί το ένα το άλλο με σειρά χρονολογίας της γραφής τους, 1998, 2005, 2015, 2019.

Ας διαβάσουμε τι μας διαβάζει ο ποιητής:

– Σε είδα / να σφίγγεις / στο κλαρί θηλειά / και να κρεμάς / το δέντρο / στον λαιμό σου
– Κάθε γωνιά που σκιάζεται το απόγευμα / μαζεύει τους ύπουλους καταδότες / κι όλη την υγρασία της δημοκρατίας /
– Ξέρω πως τα ρυτιδιασμένα μάτια σου / με παρακολουθούν πολλές νύχτες τώρα / συννεφιασμένα / κρυμμένα μέσα στις κόγχες / στο μισόφως του δωματίου / προσμένοντας μια κίνηση / ένα χαμόγελο / ένα άναμμα τσιγάρου / κι ακόμα το αντίκρισμα ενός κορμιού / στο απέναντι σπίτι
– Το κράτος πάσχει από αιμοφιλία / στα συνθήματα των τοίχων / στα μπουντρούμια της ασφάλειας / στα σώματά μας / στην ιστορία
– Ο Ουάκι είναι ένας τροβαδούρος / κρυστάλλινη φωνή / νερό που τρέχει απ΄ τις ψηλές κορφές του Χουαράζ / καρδιά πελώρια σμαραγδένια / Ο Ουάκι είναι η αγάπη, η μουσική / ένα εγκλωβισμένο τζάγκουαρ που υπάρχει στην ψυχή του
– Είσαι αθέατος εχθρός / μα ευχάριστα θεός / Είσαι ορατός θεός / μα ο ποιο δυσάρεστος εχθρός
– Ο χρόνος ο αμείλικτος / Πρέπει να σέβεσαι μια μέλισσα όταν πεθαίνει
– Αφρισμένα κύματα σκεπάζουν / τους τελευταίους κρίνους της παραλίας
– Το καθεστώς χρειάζεται ξεκούραστους ανθρώπους / για να συνεχίσει την υπρπαραγωγή / οι αποθήκες δεν πρέπει να αραχνιάσουν
– Ζεϊμπέκικο / πόσες φορές σε αποχωρισμούς / μακέλεψα το σαρκίο / πήρα σουγιά και έδωσα / στο αίμα διαφυγή / σε ένα στιχάκι άναρχο / έψαξα να βρω τη λογική / τα εσώψυχα να βγάλω / και το μυαλό κομμάτιασα / σε μια στροφή ποιητική
– Είμαι ένας εύρωστος ποιητής, γεμάτος χρήμα / κάθε μου λέξη αντιστοιχεί σε νόμισμα χρυσό / κάθε μου στίχος είναι ανοιχτή επιταγή / διαβάστε με για να γενείτε πλούσιοι κι εσείς
– Τώρα πρέπει / να αποδείξουμε / ότι τα ποιήματα αυτά / είναι το πρόσωπό μου

Με τους στίχους του και τις ποιήσεις του ο Χάρης Σολακίδης, καθώς γράφει και διαβάζει μαζί μας, ελευθερώνει σκλάβους της ελευθερίας, χαμογελά ουσιωδώς τις λέξεις, φύλλο φύλλο δέντρων πέφτει στο χορτάρι, πυκνά πικρά ψύχραιμος, δωρικός νευρώνας, ίσως πεζολόγος ευαίσθητα, ζει τα ερχόμενά του ποιήματα, σπαθίζει τις αποχετεύσεις των οίκων μας, εμπιστεύεται ακόμα τα ανθρώπινα, ιδρώνει στους τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων, δεν θριαμβεύεται νοστιμεύοντας! Εις γενναίος ποιητής ιχνηλάτης ο Χάρης Σολακίδης, περισευτής , και ας τον ευχαριστήσουμε.

Διαβάζετε διαβάζετε, άχρηστοι που είμαστε!