vima365

Η Τυραννία της Φλυαρίας: Πώς Καταβροχθίζουμε τον Χρόνο με τη Γλώσσα – Aπο την Λιλικα Αρνακη

Η Τυραννία της Φλυαρίας: Πώς Καταβροχθίζουμε τον Χρόνο με τη Γλώσσα –

   Aπο την Λιλικα Αρνακη

Το πιο δυνατό εργαλείο που μας δόθηκε για να ενωνόμαστε, η γλώσσα, έχει γίνει το κύριο μέσο διαφυγής μας από την αλήθεια. Ζούμε σε μια εποχή αδιάκοπης ομιλίας, όπου ο αέρας γεμίζει με ήχους, εξηγήσεις και δικαιολογίες. Όλη αυτή η φλυαρία εξυπηρετεί έναν μόνο σκοπό: να αποφύγουμε τη σιωπή, εκείνη τη γυμνή στιγμή που αναγκάζεται να μας δείξει ακριβώς ποιοι είμαστε.

Λέξεις που Σπαταλούν το Νόημα

Η γλώσσα, αντί να αποκαλύπτει, έχει μετατραπεί σε ένα πυκνό τείχος προτάσεων πίσω από το οποίο κρυβόμαστε. Ντύνουμε το άδειο με περιττά επίθετα, καλύπτουμε τους φόβους μας με εκτενείς αναλύσεις, και σπαταλούμε το νόημα αντί να το αποστάξουμε.

Κι όσο μιλάμε αδιάκοπα, τόσο ο χρόνος λιώνει σαν κερί μέσα στην αδιαφορία μας για τη στιγμή. Η αλήθεια, όμως, δεν χρειάζεται έναν καταρράκτη λέξεων. Χρειάζεται μόνο μία, που να ειπωθεί καθαρά και να πηγάζει από την καρδιά.

Η Παγίδα της Ανάλυσης

Η μεγαλύτερη παγίδα είναι ότι, αντί να ζούμε, αναλύουμε τη ζωή — μέχρι να την εξαντλήσουμε. Παγιδευμένοι στη διαρκή ανάγκη να ορίσουμε, να εξηγήσουμε και να διαπραγματευτούμε την πραγματικότητα, χάνουμε την ίδια τη βιωματική της ουσία. Η γλώσσα, από εργαλείο φωτός, γίνεται φυλακή όταν αποκόπτεται από την ειλικρίνεια και τη συνείδηση.

Πρέπει κάποτε να σωπάσουμε. Όχι από κόπωση, αλλά από γνώση. Να πάρουμε τη συνειδητή απόφαση να αφήσουμε τη σιωπή να αναλάβει τον ρόλο του καθρέφτη και του δασκάλου. Μόνο μέσα στην ησυχία μπορούμε να ακούσουμε πού χάσαμε τον εαυτό μας μέσα στον καταιγισμό των λόγων, και να δούμε ποιοι είμαστε πέρα από τις ταμπέλες και τις δικαιολογίες.

Ναι, καταβροχθίζεται τον χρόνο με τη γλώσσα. Όμως, η σιωπή είναι η μόνη που έχει τη δύναμη να μας επιστρέψει στην καθαρότητα, την ουσία και, τελικά, στο αληθινό νόημα.