vima365

…ΤΕΡΗΣ – ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ, ΜΕ ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. …Γράφει: ο Πάνος Καλουδάς.

…ΤΕΡΗΣ – ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ, ΜΕ ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

   Γράφει: ο Πάνος Καλουδάς.

…Είναι πια ο τελευταίος της γενιάς του.

Μα εξακολουθεί να είναι ο πρώτος από τους πρώτους.

Και να περνάει πάνω, από πολλούς πολλούς νεώτερους του, που προσπαθούν να σταθούν στο Ελληνικό τραγούδι. Με το όποιο καλλιτεχνικό τους στίγμα.

Είναι ο Τέρης μας. Ο λατρεμένος Τεράκος μας. Ο πιο διαχρονικός τραγουδιστής μας. Με την πιο μακρινή διαδρομή στην ιστορία του τραγουδιού μας. Καθώς επί 67 ολόκληρα χρόνια, είναι μπροστά, στην μάχημη γραμμή. Συντροφεύοντας τρεις και πλέον γενιές.

Είναι ο γλυκός Τέρης της καρδιάς μας, που μπαίνει και πάλι στο στούντιο, για να πει ένα ακόμα τραγούδι μας. Που θα το πει μαζί με την άλλη Ιέρεια, του Ελληνικού τραγουδιού. Την υπέροχη Ξανθή Περράκη.

Την μοναδική αυτή καλλιτέχνιδα με το τόσο μπρίο και την τόσο υπέροχη καρδιά. Το τραγούδι που θα πουν, έχει τον τίτλο, «Μ’ αυτό το χάδι» σε μουσική του πολύ ταλαντούχου δημιουργού, Θάνος Μπένος.

Που εκτός από συνθέτης, μαέστρος, είναι και καθηγητής σε μεγάλο Ωδείο.

Οι στίχοι είναι δικοί μου. Και έχει ως θέμα του, τον χαιρετισμό, την κατάθεση αγάπης και τρυφερής θύμησης, στον αδελφό της Ξανθής και σπουδαίο τραγουδιστή μας, τον Περικλή Περράκη…

Τέρης λοιπόν και Ξανθή, ξανά στο στούντιο μαζί. Δύο σπάνιοι και πραγματικά μοναδικοί ερμηνευτές, που μαζί θα πουν το τραγούδι χαιρετισμό αυτό, προς τον Περικλή. Ενώνοντας τις φωνές τους, σε ένα φτερουγισμα αγάπης, μνήμης και προσφοράς.

Δύο ιστορίες ολόκληρες, του πενταγράμμου μας, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους. Και διάχυτο για πάντα, το άρωμα τους.

Κι αν τα χρόνια πέρασαν; Κι αν όλοι μας λίγο πολύ μεγαλώσαμε;

Λέει κάτι αυτό; Λέει κάτι για τις δύο αυτές φωνές; Ξέρετε εσείς τον καιρό, να αλλάζει χρώμα στο χρυσάφι;

Ξέρετε κανένα πέρασμα του χρόνου να θαμπώνει το διαμάντι;

Χρυσαφένιες φωνές και οι δύο τους.

Με την ίδια πάντα διαχρονική τους αξία.

Που η μαστοριά του Θάνου, το υψηλό επίπεδο της τέχνης του μαέστρου αυτού, επιπροσθέτως θα δώσει την μία ακόμα αξία, στις δύο αυτές αθάνατες φωνές.

Που προς τιμήν τους, δεν το βάζουν κάτω.

Κι ούτε παραδίδουν τα όπλα τους, στην μάχη τους αυτή για καλό τραγούδι.

Και στην αγάπη τους για την τέχνη.