Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΔΑΙΔΑΛΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
Απο την Μιράντα Σκηνίτη – Διπλωματούχος Ξεναγος Ο διάσημος Δαίδαλος ο Αθηναίος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, εφευρέτης μηχανών, και επινοητής τεχνολογικών επιτευγμάτων, είχε Αθηναϊκή καταγωγή και βασιλική συγγένεια που έγινε θρύλος.
Ο Πλάτωνας (Ιών 533a7), και ο Φερεκύδης συμφωνούν ότι υπήρξε εγγονός του βασιλιά Ερεχθέα, και γυιός του Παλαίμονα (ή Μητίονα).
Όμως απέκτησε καινούργιους προγόνους κατά τον Διόδωρο Σικελιώτη, για να συνυπάρξει με την γενιά του Θησέα (γυιό του βασιλιά Αιγαία) και να ταυτιστεί με τον μύθο του Μινώταυρου της Κρήτης. Με βάση αυτήν την εκδοχή, γεννήθηκε από τον Ευπάλαμο και την Αλκίππη.
Από μικρός έδειξε την έφεσή του στην ξυλογλυπτική, καθώς εργαζόταν σε μαρμαρογλυφείο στην Αθήνα, και μαζί του μαθήτευσε ο ανηψιός του Τάλως, γυιός της αδελφής του Πέρδικας. Στο εργαστήρι αυτό στην γειτονιά των «Δαιδαλίδων» προς τιμήν του, εξελίχθηκε σε σπουδαίο γλύπτη που ο Αθηναϊκός λαός άρχισε να πιστεύει ότι καταγόταν από τον ίδιο τον Ήφαιστο. Πρώτος αυτός έδωσε ελεύθερη κίνηση στα μέλη των αγαλμάτων και περισσή εκφραστικότητα προσθέτοντας στα μάτια τους βολβό, κόρη και ίριδα ώστε να δείχνουν ολοζώντανα.
Κάποια μέρα ο Τάλως, βοηθός του Δαίδαλου ανακάλυψε το πριόνι εμπνεόμενος από την οδοντοστοιχία ενός φιδιού καθώς λέγεται, που έκανε έξω φρενών από ζήλεια τον Δαίδαλο, που στην σύγχυσή του τον σκότωσε ρίχνοντάς τον από το βράχο της Ακρόπολης….
Καταδικάστηκε για το έγκλημά του από τον Άρειο Πάγο και εξορίστηκε. Τότε κατέφυγε στην Κρήτη, όπου βρήκε άσυλο στο ανάκτορο του Μίνωα. Στο νησί έχτισε λαμπρά παλάτια, αγάλματα, βωμούς, και τον μυθικό λαβύρινθο σε μικρογραφία, συγκρινόμενο με τον Αθηναϊκό μέγα λαβύρινθο με τις μυστηριώδεις υπόγειες σηράγγες χιλιομέτρων που είχε διανοίξει στα έγκατα του εδάφους κάτω από την Ακρόπολη, με διακλαδώσεις περίπλοκες σε όλη την Αττική.
Στην Κρήτη ερωτεύτηκε την Ναύκρατη μία σκλάβα του βασιλιά Μίνωα, και απέκτησε δύο γυιούς, τον Ιάπυξ και τον χαϊδεμένο του Ίκαρο.
Σε εκείνη την φάση της ζωής του φέρεται ότι συνάντησε τον Θησέα που είχε αποσταλεί για να εξοντώσει τον Μινώταυρο, και του παρέδωσε τον μίτο μέσω της πριγκίπισσας Αριάδνης, ώστε να βγεί σώος από τον λαβύρινθο, πράγμα που εγένετο επιτυχώς.
Όταν όμως ο Θησέας σκότωσε τον Μινώταυρο, κυνηγημένος από την οργή του Μίνωα, άρπαξε τον γυιό του Ίκαρο και ετράπη σε φυγή δια θαλάσσης και πλέοντας στις Κυκλαδες, ο γυιός του παραπάτησε και πνίγηκε στο Αιγαίο.
Άλλοι όμως θεώρησαν ότι ο Δαίδαλος δραπέτευσε από αέρος με
«π τ η τ ι κ ά φ τ ε ρ ά». που έφτιαξε για τον ίδιο και τον γυιό του. Όταν όμως έλειωσαν κάτω από τον ήλιο τα φτερά του Ίκαρου, έπεσε και πνίγηκε στο Ικάριο Πέλαγος που πήρε το όνομα προς τιμήν του.
[ Ιδού λοιπόν το μαρμάρινο άγαλμα του Δαίδαλου ζωσμένου με την πτητική μηχανή που είχε επινοήσει, από το Αρχαιολογικό Μουσείο στο Αμμάν της Ιορδανίας. Πρόκειται για Ρωμαϊκό αντίγραφο του (2 ου μ.Χ.), αφενός από αριστουργηματικό ορειχάλκινο Ελληνιστικό πρωτότυπο του (2 ου π.Χ.) που αποθέωνε τον Δαίδαλο στην μνήμη των λαών της Μεσογείου και που δεν σώζεται.
Αφετέρου, το άγαλμα (φωτό) καταδεικνύει το υψηλότατο επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ρωμαϊκή Φιλαδέλφεια (Αμμάν). ]
Ο Δαίδαλος συνέχισε το ταξίδι φυγής πετώντας προς την χερσόνησο της Ιταλίας, και προσγειώθηκε στην Κύμη όπως μας λέει ο Βιργίλιος (Αιν.6.18-19). Εκεί πρωτοστάτησε στην ανέγερση του ναού του Απόλλωνα με την «πάγχρυσον στέγη» και αφιέρωσε την πτητική μηχανή του στον θεό για εξιλέωση των βασάνων του.
Με ανακούφιση κατευθύνθηκε αργότερα πρός την Σικελία που λεγόταν τότε Σικανία, με πρόσκληση φιλοξενίας από τον βασιλιά Κώκαλο, που είχε το ανάκτορό του σε εκείνη την θέση που αργότερα κτίστηκε ο Ακράγας.
Εδώ ο Δαίδαλος κυνηγημένος από την θλιβερή μοίρα του, εντοπίζεται από τον Μίνωα που καταφθάνει με τον στόλο του για να τον τιμωρήσει παραδειγματικά.
Ο Κώκαλος τον καλοδέχτηκε (υποκριτικά) στο παλάτι, και σε συνεννόηση με τις κόρες του , του πρότειναν …..ένα βασιλικό λουτρό πρίν το γεύμα.
Τον έλουσαν με καυτό νερό και ο Μίνωας πνίγηκε στο μπάνιο του! Αυτό ήταν το άδοξο τέλος του θρυλικού Μίνωα, και που για να μην διασαλευθεί η ηρεμία των υπηκόων , η πολις μετονομάστηκε σε Μινώα προς τιμήν του.
Η σωτηρία του Δαίδαλου για μία ακόμη φορά τον οδήγησε σε πιό μόνιμη εγκατάσταση του στην Σικανία, και στην κατασκευή λαμπερότερων έργων όπως μας διηγείται ο Διόδωρος (4.78), όπως :
1. Μία τεχνητή λίμνη στα Σικελικά Μέγαρα κοντά στον ποταμό Αλαβών.
2. Την απόρθητη ακρόπολη στην Κάμικο, με στενή ανάβαση και πολλές στροφές σαν του λαβυρίνθου.
3. Αξιοποίησε μιά σπηλιά με ατμό για θεραπεία στον Σελινούντα.
4. Ήγειρε αναλημματικό τείχος σε γκρεμό στον Έρυκα, προκειμένου να κατασκευάσει τον ναό της Αφροδίτης.
Όσο για τον θάνατό του , ο Δαίδαλος πιστεύεται ότι πέθανε σε ένα νησάκι στον Νείλο ποταμό της Αιγύπτου, όπου τον τιμούσαν με ναό σαν θεό. Λέγεται ότι είχε κατασκευάσει κάποτε τα προπύλαια της Μέμφιδας, και έναν υπόγειο λαβύρινθο σε κάποια φάση της ζωής του, και στην Αίγυπτο κατέληξε στα γεράματά του. Όσο για τα οστά του Μίνωα , αυτά μεταφέρθηκαν στην γενέτειρά πολύ καιρό αργότερα, την εποχή του τυράννου Θήρωνα του Ακραγαντίνου.
Και ζήσανε αυτοί καλά , και εμείς από καλά καλύτερα!
ΠΗΓΗ:
Wikipedia -Δαίδαλος
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish