Απόστολος Καθηνιώτης — Ο “κουτσός” που έγινε κορυφαίος άλτης της δεκαετίας του ’70
Ο Απόστολος Καθηνιώτης γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1952 στον Βόλο και μεγάλωσε στη συνοικία της Νέας Δημητριάδας. Στα παιδικά του χρόνια δεν είχε καμία επαφή με τον στίβο — το πάθος του ήταν το ποδόσφαιρο, όπου μάλιστα ξεχώριζε για το ταλέντο του (αριστεροπόδαρος με έφεση στο σκοράρισμα) και ετοιμαζόταν να ενταχθεί στα «τσικό» του Ολυμπιακού Βόλου.
Ο στίβος, ωστόσο, μπήκε απρόσμενα στη ζωή του. Στους σχολικούς αγώνες του Βόλου, όπου δεν μπορούσε να αγωνιστεί λόγω ενός πρόσφατου κατάγματος στο πόδι, ανέλαβε καθήκοντα «κριτή» στα άλματα, μετρώντας αποστάσεις με τη μεζούρα. Παρ’ όλα αυτά, παρακάλεσε τον γυμναστή του να του επιτρέψει ένα μόνο άλμα. Το αποτέλεσμα; Κέρδισε όλους τους συμμετέχοντες με διαφορά, χαρίζοντάς του το προσωνύμιο «ο κουτσός».
Λίγο πριν ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του πορεία, ο γυμναστής Κοσμάς Τράγαλος —ο άνθρωπος που ανασύστησε το τμήμα στίβου του Γυμναστικού Συλλόγου Βόλου— διέκρινε το ταλέντο του και τον έπεισε να στραφεί στον στίβο.
Στο σχολικό πρωτάθλημα του Βόλου πέτυχε εντυπωσιακές επιδόσεις για την ηλικία του:
Τριπλούν: 12,27 μ. /Μήκος: 6,10 μ. & Ύψος: 1,66 μ.
Αυτή η πρώτη εμφάνιση ήταν μόνο η αρχή. Ο Καθηνιώτης εξελίχθηκε με ταχύτητα εντυπωσιακή, αναδεικνυόμενος σε έναν από τους κορυφαίους άλτες της Ελλάδας και, ουσιαστικά, τον κορυφαίο άλτη της δεκαετίας του ’70, αφήνοντας το στίγμα του στον ελληνικό αθλητισμό.
1969 (17 ετών)Ο Απόστολος Καθηνιώτης σπάει για πρώτη φορά το φράγμα των 14 μέτρων με επίδοση 14,50 μ., δείχνοντας από πολύ νωρίς το μεγάλο του ταλέντο. Την ίδια χρονιά θα λάβει μέρος για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, όπου με άλμα στα 14,08 μ. θα καταλάβει την 7η θέση, ενώ στο αντίστοιχο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων θα κατακτήσει την 4η θέση με 14,18 μ.. Ήταν η χρονιά της πρώτης του ουσιαστικής εμφάνισης και το ξεκίνημα μιας εντυπωσιακής πορείας.
1970 (18 ετών)Ο Καθηνιώτης θα παρουσιάσει εκρηκτική βελτίωση, σπάζοντας αυτή τη φορά το φράγμα των 15 μέτρων. Στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Εφήβων θα σημειώσει 15,40 μ., κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο και πετυχαίνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων. Η επίδοση αυτή τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο υποσχόμενους άλτες της χώρας.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, θα ανέβει για πρώτη φορά στο βάθρο των νικητών, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο με άλμα στα 15,18 μ.. Στην πρώτη του μεγάλη διεθνή διοργάνωση, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων, θα πάρει την 5η θέση, αν και μικρότερος κατά ένα έτος από τους περισσότερους αντιπάλους του, με επίδοση 15,28 μ.
Στην Ελλάδα θα στεφθεί Πρωταθλητής Εφήβων με 15,07 μ. (νέο ρεκόρ αγώνων), ενώ θα κερδίσει και το Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα του ίδιου έτους. Ο Απόστολος όχι μόνο έσπασε το φράγμα των 15 μέτρων, αλλά ήταν ιδιαίτερα συνεπής σε άλματα πάνω από τη γραμμή αυτή, δείχνοντας τη σταθερότητα και την αγωνιστική του ωριμότητα.
1971 (19 ετών)Στην τελευταία του χρονιά ως έφηβος, ο Απόστολος Καθηνιώτης σαρώνει τα πάντα, καταρρίπτοντας πέντε φορές το πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων και φτάνοντας μια ανάσα από το φράγμα των 16 μέτρων.
Κατά σειρά σημείωσε: 15,46 – 15,77 – 15,83 – 15,87 – 15,90 μ.
Από το 15,77 μ. και μετά, οι επιδόσεις του αποτελούσαν και Βαλκανικά ρεκόρ εφήβων, καθώς ξεπερνούσαν το προηγούμενο ρεκόρ του Ρουμάνου Ντουμιτρέσκου (15,67 μ. / 1967).
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, ο Καθηνιώτης θα στεφθεί χρυσός Πανελληνιονίκης για πρώτη φορά στην καριέρα του, με άλμα στα 15,87 μ., που ήταν και το δεύτερο καλύτερό του άλμα εκείνη τη χρονιά —τρία εκατοστά λιγότερο από το 15.90 που σημείωσε λίγες μέρες αργότερα σε διεθνή μίτινγκ στο εξωτερικό Κέιπ Τάουν (Νότια Αφρική)
Την ίδια χρονιά θα κερδίσει και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων με νέο πανελλήνιο ρεκόρ Κ20 (15,77 μ.) και νέο ρεκόρ αγώνων.
Ενώ θα λάβει μέρος και στους Μεσογειακούς αγώνες της Σμύρνης στη Τουρκία κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο με 15,84 εναντι 16,18 του Γιουγκοσλάβου Milan Spasojević ήταν το πρώτο του μεγάλο μετάλλιο σε διεθνή αγώνα ανδρών .
Η χρονιά αυτή τον καθιέρωσε οριστικά ως τον κορυφαίο νέο άλτη της Ελλάδας και έναν από τους πιο ελπιδοφόρους τριπλουνίστες των Βαλκανίων.
1972 (20 ετών)Ήταν η χρονιά της υπέρβασης. Ο νεαρός Βολιώτης αθλητής σπάει το φράγμα των 16 μέτρων, σημειώνοντας 16,13 μ., και περνά σε μια νέα εποχή αγωνιστικής ωριμότητας.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, θα πετύχει το πρώτο “Νταμπλ” της καριέρας του, κατακτώντας δύο τίτλους:
στο Τριπλούν με 16,08 μ. (τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα)
στο Μήκος με 7,60 μ. (πρώτος τίτλος στο αγώνισμα)
Οι επιτυχίες του συνεχίζονται στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα της Σμύρνης, όπου συμβάλλει καθοριστικά στη νίκη της ελληνικής ομάδας, κατακτώντας δύο χάλκινα μετάλλια — με 15,80 μ. στο τριπλούν και 7,38 μ. στο μήκος.
Οι μεγάλες αυτές επιδόσεις και οι τίτλοι του σε πανελλήνιο και βαλκανικό επίπεδο άνοιξαν τον δρόμο για τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (1972). Είχε επίδοση 16,19 μ., ενώ το όριο συμμετοχής ήταν 16,20 μ. — ωστόσο, η συμμετοχή του δεν έγινε δεκτή λόγω εκπρόθεσμης δήλωσης, στερώντας του την ευκαιρία να αγωνιστεί στη μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη.
Το όριο πρόκρισης για τον τελικό του Μονάχου ήταν 16,24 μ., και ο μεγάλος νικητής αναδείχθηκε ο ανίκητος Σοβιετικός Viktor Saneyev με 17,35 μ.. Εξαιρετική παρουσία είχε και ο Ρουμάνος Carol Corbu (γεν. 1946), ο οποίος με 16,85 μ. κατέλαβε την 4η θέση. Ο πανύψηλος Ρουμάνος (1,97 μ.) είχε ήδη σημειώσει το 1971 νέο βαλκανικό ρεκόρ με 17,12 μ., την 3η καλύτερη επίδοση στον κόσμο εκείνη τη χρονιά, ενώ και το 1972 είχε φτάσει στα 17,10 μ., επίσης 3η στον κόσμο.
1973 (21 ετών)Η εξέλιξη του Απόστολου Καθηνιώτη συνεχίζει να είναι εντυπωσιακή, με κορυφαίες επιδόσεις στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα (25–26 Αυγούστου). Στην πρώτη ημέρα των αγώνων, στο άλμα εις μήκος, σημειώνει νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 7,78 μ., καταλαμβάνοντας την 4η θέση στους Βαλκανικούς Αγώνες. Με την επίδοση αυτή έσπασε το ρεκόρ του Μαγκλάρα (7,74 μ. από το 1964).
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι την τέταρτη προσπάθεια βρισκόταν δεύτερος, ωστόσο του ζητήθηκε να σταματήσει τον αγώνα καθώς την επόμενη ημέρα θα αγωνιζόταν και στο τριπλούν. Στις τελευταίες προσπάθειες ο άνεμος έγινε έντονα ευνοϊκός, με αποτέλεσμα να τον ξεπεράσουν τρεις Βαλκάνιοι αθλητές. Ο χάλκινος Ρουμάνος Lazarescu τον πέρασε μόλις για δύο εκατοστά (7,80 μ.), με άνεμο +4,2 μ./δλ., ενώ οι δύο πρώτοι είχαν επίσης ευνοϊκό άνεμο +2,8 και +2,4.
Την επόμενη ημέρα, 26 Αυγούστου 1973, ο Καθηνιώτης σημειώνει νέο πανελλήνιο ρεκόρ στο τριπλούν με 16,38 μ., κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο και χαρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο της χρυσό μεταπολεμικά στο αγώνισμα, μετά από 33 χρόνια! (τελευταίος νικητής ήταν ο Ιωάννης Παλαμιώτης το 1940 με 14,50 μ.).
Το 1973 δεν αγωνίστηκε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών, όμως η διπλή αυτή διάκριση στα Βαλκάνια καθιέρωσε τον Βολιώτη άλτη ως τον νέο πρωταγωνιστή του ελληνικού τριπλούν.
1974 (22 ετών)Η ανοδική του πορεία συνεχίζεται με την ίδια συνέπεια. Ο Καθηνιώτης σπάει το διεθνές φράγμα των 16,50 μ., σημειώνοντας στις 13 Ιουνίου 1974 νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 16,51 μ. — επίδοση που, σύμφωνα με τα αγωνιστικά δεδομένα της εποχής, αντιστοιχεί περίπου στα 17,00 μ. των σημερινών προδιαγραφών.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, κατακτά για ακόμη μία φορά το “Νταμπλ”:
Τριπλούν: 15,67 μ.
Μήκος: 7,52 μ.
Στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα της Σόφιας, ο Καθηνιώτης «φορτσάρει» ξανά, κερδίζοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν με 16,49 μ.
Η χρονιά ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή του στο πρώτο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της καριέρας του, στη Ρώμη, όπου με άλμα στα 15,99 μ. καταλαμβάνει τη 10η θέση στην Ευρώπη. Μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση, αν και ο ίδιος δεν έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος — το άγχος και η απειρία έπαιξαν τον ρόλο τους -καθώς κατέβηκε στον αγώνα με μεγάλη χρονική καθυστέρηση κατόπιν σχετικής προπονητικής εντολής .
Ο Σοβιετικός Viktor Saneyev κατέκτησε το χρυσό με 17,23 μ. (νέο ρεκόρ αγώνων και πρώτο άλμα άνω των 17 μ. σε Ευρωπαϊκό), ενώ δεύτερος ήταν ο Ρουμάνος Carol Corbu με 16,68 μ.
Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος και στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου όπου με άλμα στα 15,66 κατετάγη 9ος στην Ευρώπη
Το 16,51 μ. του Καθηνιώτη το 1974 αποτέλεσε την 24η καλύτερη επίδοση στον κόσμο και μία από τις κορυφαίες στην κατηγορία Κ23, όπου πρώτος στον κόσμο είχε 16,83 μ. (16,74 μ. στην Ευρώπη). Τη χρονιά εκείνη, μόλις τρεις αθλητές παγκοσμίως είχαν ξεπεράσει τα 17 μέτρα! Ο Απόστολος απέδειξε ξανά πως είναι αποδοτικός στους μεγάλους αγώνες, με αξιοσημείωτη σταθερότητα και ωριμότητα για την ηλικία του.
1975 (23 ετών)Η χρονιά αυτή θα αποδειχθεί ορόσημο αλλά και εμπόδιο. Ο συνδυασμός σοβαρού τραυματισμού και στρατιωτικής θητείας θα φρενάρει την ανοδική του πορεία.
Ήδη από το 1974 αντιμετώπιζε μικροπροβλήματα τραυματισμών· λίγο πριν τους Βαλκανικούς της Σόφιας, ο φυσικοθεραπευτής του ΣΕΓΑΣ Σπύρος Μπεσκος του έκανε έντονη «μάλαξη» με τον αγκώνα στον δικέφαλο,μια τεχνική που τον απελευθέρωσε απο τους πόνους και κατάφερε να αγωνιστεί στους Βαλκανικούς . Για την μετέπειτα ιστορία, ο Μπεσκος ήταν ο περιβόητος «δράκος της παραλιακής» (δολοφόνος και βιαστής), γεγονός που αποκαλύφθηκε λίγα χρόνια αργότερα!
Το 1975, παρ’ ότι συνέχιζε θεραπείες, δοκίμασε ξανά να αγωνιστεί· στο μήκος σημείωσε 7,68 μ. σε δοκιμαστικό άλμα σε υπερυψωμένη βαλβίδα, δείχνοντας ότι η φυσική του κατάσταση μπορούσε να επανέλθει. Λίγο μετά, δέχτηκε πρόσκληση να συμμετάσχει στη «Σπαρτακιάδα» της Σοβιετικής Ένωσης, ως ένας από τους εκπροσώπους της Ελλάδας.
Δυστυχώς, στο πρώτο του άλμα, υπέστη βαριά θλάση, αδυνατώντας ακόμη και να περπατήσει. Επειδή η αποστολή είχε ομαδική βίζα, αναγκάστηκε να παραμείνει έως τη λήξη των αγώνων, γεγονός που προκάλεσε αρνητικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ο οποίος αδίκως τον χαρακτήρισε «τουρίστα» — μια ρετσινιά που τον αδίκησε και τον συνόδευσε για χρόνια.
Την ίδια περίοδο εντάσσεται και στον Ελληνικό Στρατό, προκειμένου να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, με την αθλητική του καριέρα να περνά προσωρινά σε δεύτερο πλάνο.
1976 (24 ετών)Ο «τελειωμένος» — έτσι τον χαρακτήριζαν τότε πολλοί αρμόδιοι φορείς. Ο τραυματισμός της προηγούμενης χρονιάς, σε συνδυασμό με τη στρατιωτική του θητεία, έκανε τους πάντες να πιστέψουν ότι ο Απόστολος δεν θα επανέλθει ώστε να είναι διεκδικητής ολυμπιακού εισιτηρίου . Είναι Ολυμπιακή χρονιά. Ο Καθηνιώτης μετατίθεται στο Βόλο και, με ατομικές προπονήσεις, κατορθώνει σταδιακά να ξαναβρεί ρυθμό. Κανείς δεν τον υπολογίζει σοβαρά για πρόκριση, όμως η τύχη του χαμογελά: ο διοικητής της μονάδας του, λάτρης του κλασικού αθλητισμού, του επιτρέπει διπλές προπονήσεις – πρωί και βράδυ.
Σε ημερίδα σημειώνει νέο Πανελλήνιο ρεκόρ με 16,52, το οποίο όμως δεν αναγνωρίζεται, καθώς μπήκε εμβόλιμα το αγώνισμα ήταν εκτός προγράμματος. Στους Βαλκανικούς Αγώνες αγωνίζεται εκτάκτως στη θέση του τραυματία Χατζηστάθη στο μήκος με άλμα στα 7,38 καταλαμβάνει την 5η θέση προσφέροντας σταθερά βαθμούς στην Ελλάδα · και την επόμενη μέρα, στο τριπλούν, πετυχαίνει 16,37 μ. και κατακτά το χάλκινο μετάλλιο, μένοντας μόλις 3 εκατοστά μακριά από το Ολυμπιακό όριο (16,40). Ειρωνεία της τύχης: το 1972 το είχε χάσει για ένα εκατοστό!
Η τελευταία του ευκαιρία έρχεται στα Τσικλητήρεια. Ο Απόστολος, πεισμωμένος και σωματικά έτοιμος, κάνει τον καλύτερο αγώνα της ζωής του. Με τρία άλματα πάνω από το προηγούμενο πανελλήνιο ρεκόρ του (16,51) — 16,61, 16,60 και 16,58 — συντρίβει κάθε πρόβλεψη και πιάνει με άνεση το Ολυμπιακό όριο επί τρεις!
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κερδίζει για ακόμη μία φορά το νταμπλ (16,31w στο τριπλούν και 7,74 στο μήκος), φτάνοντας τα επτά χρυσά πανελλήνια ατομικά πρωταθλήματα σε τριπλούν και μήκος.
Όλα δείχνουν ιδανικά για την παρθενική του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Μόντρεαλ, την ημέρα των προκριματικών, ξυπνά στις 6:00 π.μ. και πηγαίνει μόνος του στο στάδιο, πιστεύοντας ότι αγωνίζεται στις 8:30 (Α΄ γκρουπ). Όμως, ύστερα από αλλαγή στο πρόγραμμα, ανήκει τελικά στο δεύτερο γκρουπ, που ξεκινά στις 10:30. Το πρόγραμμα είχε αλλάξει την προηγούμενη ημέρα στην τεχνική συνδιάσκεψη, αλλά ουδείς Έλληνας παράγοντας είχε παρευρεθεί· έτσι, η αλλαγή δεν κοινοποιήθηκε ποτέ στον αθλητή.
Παρακολουθεί το πρώτο γκρουπ, όπου ήδη οκτώ αθλητές ξεπερνούν το όριο των 16,30 μ. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως μόνο με επίδοση άνω του ορίου μπορεί να περάσει στον τελικό. Στο πρώτο του άλμα σημειώνει μόλις 14,13 μ.-δεν ολοκληρώθηκε τεχνικά , ενώ τα επόμενα δύο μπαίνει «όλα μέσα» πρέπει να προσεγγίσει το πανελλήνιο ρεκόρ ώστε να διεκδικήσει την επικείμενη πρόκριση στο τελικό , τα άλματα αν και καλά άνω των 16 μέτρων , είναι οριακά άκυρα. Τερματίζει έτσι 22ος, μένοντας εκτός τελικού – την ώρα που το ρολόι δείχνει ήδη δύο το μεσημέρι, ύστερα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις.
Ο Τύπος της εποχής τον «σταύρωσε». Απογοητευτικά δημοσιεύματα εκ νέου τον χαρακτήρισαν «τουρίστα» — ένας χαρακτηρισμός που τον πλήγωσε βαθιά. Μάλιστα, κλήθηκε ακόμη και σε απολογία για την απόδοσή του· γεγονός εξοργιστικό, που δείχνει τις νοοτροπίες της εποχής.
Κανένας αθλητής δεν αγωνίζεται για «βόλτα». Αν υπάρχει κάποιος που θέλει περισσότερο απ’ όλους να διακριθεί, αυτός είναι ο ίδιος ο αθλητής. Αν το κατανοήσουμε αυτό, ίσως γίνουμε δικαιότεροι την επόμενη φορά που θελήσουμε να ασκήσουμε δημόσια «κριτική».
1977 (25 ετών)Η προπόνησή του είναι συντηρητική, κυρίως δρομική. Είναι σχετικά απογοητευμένος από πολλά πράγματα που είχε συναντήσει στον έως τότε αθλητικό του βίο.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κερδίζει για ακόμα μία φορά το νταμπλ των οριζόντιων αλμάτων, τόσο στο τριπλούν με 16,28 μ. (5ο πρωτάθλημά του), όσο και στο μήκος με 7,66 μ. (4ο πρωτάθλημά του).
1978 (26 ετών)Σημειώνει για ακόμη μία φορά την κορυφαία επίδοση στην Ελλάδα με 16,33 μ. και κατακτά το 6ο του πρωτάθλημα στο τριπλούν (16,03 μ.).
Στο άλμα εις μήκος χάνει για πρώτη φορά το χρυσό μετάλλιο, καταλαμβάνοντας τη 2η θέση με 7,58 μ., πίσω από τον νεαρό τότε 21χρονο Δημήτρη Δεληφώτη, που κερδίζει με 7,65 μ. το πρώτο του πρωτάθλημα.
Αν και πιάνει το όριο για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πράγας (Τσεχοσλοβακίας) , θεωρεί ότι δεν βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση και δεν λαμβάνει μέρος. Αγωνίζεται όμως σε ένα διεθνές μίτινγκ στην Ιταλία, όπου κερδίζει με επίδοση 16,30 μ.
Θεωρώ πως, αν και η απόφαση του αθλητή να μη λάβει μέρος στο Ευρωπαϊκό ήταν συνειδητή και ατομική, εντούτοις αντικατοπτρίζει —έστω και υποσυνείδητα— το κλίμα της εποχής: «αν πάμε, πρέπει να φέρουμε αποτέλεσμα, αλλιώς θα μας κρεμάσουν κουδούνια».
Η τότε πολιτική των διοικήσεων υπήρξε άκρως αρνητική για την ψυχολογία και αυτοπεποίθηση των αθλητών, επηρεάζοντας άμεσα και την αγωνιστική τους εξέλιξη.
1979–1980 (27–28 ετών)Το 1979 σημειώνεται νέο πανελλήνιο ρεκόρ στο τριπλούν από τον Ιωάννη Αυθίνο (γεν. 1959) με 16,66 μ., ενώ το 1980 ο Δημήτρης Δεληφώτης (γεν. 1957) καταρρίπτει το ρεκόρ στο μήκος με 7,81 μ. και 7,85 μ. (κλειστό).
Ο Απόστολος Καθηνιώτης έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει τον υψηλό πρωταθλητισμό. Το 1980 διορίζεται στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, ενώ ήδη από το 1979 εργάζεται στο ΟΑΚΑ. Δεν λαμβάνει μέρος στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα των ετών 1979 και 1980.
1981–1982 (29–30 ετών)Ήδη νέα ονόματα στο τριπλούν έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στον ελληνικό χώρο — Αυθίνος, Μίχας, Χατζηανδρέου, Κυριαζής κ.ά.
Ο Απόστολος, αν και θεωρείται αουτσάιντερ, κερδίζει το 7ο του πρωτάθλημα στο τριπλούν με 16,54 μ., αφήνοντας δεύτερο τον Χατζηανδρέου (16,31 μ.) και τρίτο τον Αυθίνο (16,10 μ.).
Την επόμενη χρονιά, το 1982, αγωνίζεται για τελευταία φορά σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και κατακτά ξανά τον τίτλο στο τριπλούν με 16,00 μ., μπροστά από τον Κυριαζή (15,85 μ.) και τον Γιαννούλη (15,44 μ.).
Στο μήκος φτάνει πολύ κοντά στο νταμπλ, κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο με 7,80 μ., έναντι 7,88 μ. του Δεληφώτη, ο οποίος λίγο πριν είχε αναδειχθεί Βαλκανιονίκης με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 7,94 μ.
*Να τονίσουμε ότι το άλμα του ήταν αρκετά μεγάλο ίσως άγγιζε και τα 8 μέτρα αλλά ένα ίχνος που άφησε κατά την προσγείωση μετρήθηκε στα 7.80
**Την επόμενη ημέρα θα αγωνιζόταν στο αγώνισμα του το τριπλούν ,είχε αρκετούς πόνους , πήρε την βοήθεια του φυσικοθεραπευτή Κλήμης Ναυριδης (όπου με βελονισμό) τον βοήθησε να ετοιμάσει το σωμα του .
Το 1993, μέρα το θάνατο της «κυράς της Ρω» ο φυσικοθεραπευτής Κλήμης Ναυρίδης προσπάθησε να συνεχίσει το έργο της -και έμεινε γνωστός ως ο «κύρης της Ρω».
Άντεξε στο νησάκι τρία χρόνια κάποια επεισόδια με λαθρομετανάστες, τον ανάγκασαν να πάρει την απόφαση να φύγει. Τον «πρόδωσε» η καρδιά του το 1998 και πέθανε σε ηλικία 50 ετών.
Προπονητές :
Τραγαλος Κοσμάς(Αρχικος του γυμναστής στο Βόλο)
Τοπαλίδης Στάθης(Όσο ήταν στο Βόλο)
Φαφουτης Στάθης(Έως το 1976)
Σακελλαράκης Βασίλης(1977)
Καραγιάννης Μιχάλης(1978-1979)
1980-1982(Μόνος του με την συνδρομή του Τάκη Μανωλοπούλου)
Ο Απόστολος Καθηνιώτης υπήρξε ο απόλυτος κυρίαρχος του ελληνικού τριπλούν τη δεκαετία του ’70, με 8 πανελλήνια πρωταθλήματα (αήττητος από το 1971 έως το 1982, κάθε φορά που αγωνίστηκε).
Στο άλμα εις μήκος κέρδισε επίσης 4 τίτλους και 2 ασημένια μετάλλια, χάνοντας οριακά μόνο δύο φορές από τον Δεληφώτη.
Ήταν ο αθλητής που χάρισε στην Ελλάδα, μετά από 33 χρόνια, χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν στους Βαλκανικούς Αγώνες — και μάλιστα για δύο συνεχόμενες χρονιές.
Εκπροσώπησε τη χώρα σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της εποχής, ενώ σημείωσε συνολικά πέντε πανελλήνια ρεκόρ ανδρών στο τριπλούν και ένα στο μήκος.
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish