vima365

…Ο Γιάννης Σμαραγδής, αναμφισβήτητα είναι ο σημαντικότερος Έλληνας σκηνοθέτης. Μακράν όλων. Το πιο σημαντικό όμως κι από αυτό, είναι το ότι ο υπέροχος αυτός άνθρωπος, είναι Έλληνας.

Με βαθιά Ρωμέικη συνείδηση. Όλες οι ταινίες που έχει κάνει, όλες οι προσωπικότητες που σκιαγραφούνται στα ντοκιμαντέρ του, εξυμνούν το μεγαλείο και την προκοπή των Ελλήνων.

Έλληνας λοιπόν με εθνική υπεροχή.

Σε μια εποχή που και αυτή ακόμα η έννοια, περνάει την μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του έθνους μας. Χάρη στους ανθέλληνες αυτούς, στα πολιτικά κοπρόσκυλα που κυβερνάνε τον τόπο, τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Και υπακούουν σαν γονατισμένες χανούμισες, τις εντολές των Γερμανών. Και των λογής ανά τον κόσμο ανθέλληνων.

Όπως τώρα, αυτή η άθλια κυβερνητική παρέα, η σημερινή, που προσπάθησε με νύχια και με δόντια, να τορπιλίσει τον αγώνα του Γιάννη Σμαραγδή.

Γιατί η μια ακόμα σύγκριση, με τον υπερ Έλληνα, τον Ιωάννη Καποδίστρια, με τον εθνομάρτυρα αυτόν, θα ήταν ένα ακόμα χαστούκι.

Όχι γι’ αυτούς, που την αναισθησία τους, τη γαιδουριά τους, δεν την αγγίζει τίποτα, μα για όλους τους υγειώς σκεπτόμενους Έλληνες, που θα δουν στην ταινία, τι σημαίνει αληθινός Έλληνας ηγέτης.

Συνεχιστής του Περικλή όπως κι ο Γιάννης λέει στο παρόν video. Με τον Γιάννη τον Σμαραγδή γνωριστήκαμε το 1976, όταν είχε έρθει στα στούντιο της «Φίνος Φιλμ» για την τεχνική επεξεργασία μιας από τις πρώτες του μικρού μήκους ταινίες του.

Στην οποία είχα κι εγώ εργαστεί, ως βοηθός στο μοντάζ. Από τότε μας συνέδεσε μια δυνατή αλληλοεκτίμηση και μια καλή φιλική σχέση. Πρόκειται για έναν πραγματικά απλό, ευγενή και πολύ ζεστό άνθρωπο.

Για έναν αρκετά ικανό δημιουργό, μορφωμένο, συγκροτημένο, επίμονο στην λεπτομέρεια και απέραντα δημιουργικό.

Για έναν πολύ σπουδαίο σκηνοθέτη, που μόνος του κάνει πάντα την σε βάθος έρευνα, μόνος του γράφει τα κείμενα.

Και ο ίδιος με πολύ σχολαστικότητα επιλέγει τους χώρους…

Σε ταινίες που δημιουργούνται για να μείνουν. Και να αποτελέσουν ιστορική κληρονομιά.

Όλοι οι πραγματικοί Έλληνες περιμένουμε με αγωνία να φθάσει ο Καποδίστριας μας εδώ, στις αίθουσες μας. Για να ανεβάσουμε και πάλι την λαβωμένη μας εθνική περηφάνεια.

Που αυτά τα πολιτικά σκουπίδια, σε κάθε λεπτό που περνάει, επιχειρούν να μας την καθαιρέσουν. Και να μας την υποβιβάσουν. Υπακούοντας σε Σβαμπ, σε Σόρος, σε Γκέιτς, σε Σόλτς, σε Φον Ντερ Λαιν και σε όλα αυτά τα όμοια τους κατακάθια.

Τέλος, να πω πως πάρα τον μόχθο και την αγωνία της κυρίας Μενδώνη, για το αντίθετο, η ταινία έγινε.

Κι έρχεται Ελλάδα.

-Γιάννη μου, η προσφορά σου τεράστια. Και για το σήμερα, το τραγικό σήμερα μα και για το αύριο, τις επόμενες γενιές.

Το ευχαριστώ όλων μας, δυνατή κραυγή καρδιάς, από όλους μας.