60.636 συμμετοχές από 113 χώρες. Αυτός είναι ο εντυπωσιακός αριθμός όσων διαγωνίστηκαν φέτος για τα Βραβεία Φωτογραφίας Άγριας Φύσης (Wildlife Photographer of the Year). Πλάσματα οικεία και μη, τα περισσότερα υπό την απειλή της εξαφάνισης, πρωταγωνιστούν στις νικητήριες εικόνες, με την κλιματική αλλαγή και την επιβολή του ανθρώπου επί της φύσης να διαπερνούν σαν ένα αόρατο νήμα τις φετινές συμμετοχές, που μας ταξιδεύουν στις τέσσερις άκρες του ορίζοντας.
Η διαδρομή περιλαμβάνει τη Νότια Αφρική, τους βιότοπους της Σιβηρίας, δάση στη Μαλαισία, τον βυθό του Μόντερεϊ, τις κορυφές των Άλπεων, κέντρα προστασίας της άγριας ζωής και πολλούς ακόμα σταθμούς. Το φωτορεπορτάζ συναντά την καλλιτεχνική φωτογραφία και εμείς έχουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε εκ νέου την άγρια ζωή μέσα από ένα άλλο πρίσμα.
Παρακάτω, σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο συναρπαστικές εικόνες που διακρίθηκαν στις 19 κατηγορίες του διαγωνισμού και πρόκειται να παρουσιαστούν από τις 17 Οκτωβρίου μέχρι και τις 12 Ιουλίου στην έκθεση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Η τάιγκα, ένα γλωσσικό δάνειο από τη γλώσσα των Τατάρων, περιγράφει το μεγαοικοσύστημα του βόρειου ημισφαιρίου, το οποίο και αποτελεί το 29% των επίγειων δασικών εκτάσεων. Ο Αλεξέι Καρίτονοβ (Ισραήλ/Ρωσία) παρατηρεί, μέσα από τον φακό του, τα μορφώματα των βάλτων και των λιμνών της Βόρειας Ρωσίας και της Σιβηρίας, καθώς αυτά μετασχηματίζονται κατά το πέρασμα των εποχών. Η φωτογραφία του θυμίζει ταπισερί, με τα βρύα να κιτρινίζουν πάνω στον λευκό πάγο σαν σε ένα φυσικό καλειδοσκόπιο.
Ένα κρύο πρωινό του Σεπτεμβρίου, ο νεαρός Τζέιμι Σμαρτ (Ηνωμένο Βασίλειο), νικητής στην κατηγορία κάτω των 10 ετών, παρατήρησε έναν υγρό από τη βροχή ιστό να απλώνεται σε ένα δέντρο της γειτονιάς του. Εξετάζοντας τον, παρατήρησε πως στο κέντρο του βρισκόταν ακόμη η δημιουργός του. Ύστερα από λίγα λεπτά προσπαθειών, με την κάμερα να ισορροπεί στα δυο του χέρια, η υφάντρα βρισκόταν στον φακό του.
Η θανατηφόρα γοητεία των σαρκοφάγων φυτών
Ως μια από τις παράδοξες συνήθειες της φύσεις, φαντάζει και το γεγονός πως οι υπεριώδεις ακτίνες ενός UV φακού -ακτίνες που το ανθρώπινο μάτι αδυνατεί να παρατηρήσει- προσελκύουν τα έντομα και παράλληλα προκαλούν τα σαρκοφάγα φυτά να λάμψουν σε μια επίδειξη της ισχύος τους. Αυτήν ακριβώς τη σκηνή απαθανάτισε με τον UV φακό του ο Τσιέν Λι (Μαλαισία), νικητής στην κατηγορία «Φυτά και μύκητες».
Η σχεδόν θολή εικόνα του Φερνάντο Φασιόλε (Βραζιλία) είναι το στιγμιότυπο μιας μετακίνησης. Ένας μικρός ορφανός γιγάντιος μυρμηγκοφάγος ακολουθεί τον φροντιστή του στο κέντρο αποκατάστασης μετά από το βραδινό του γεύμα. Ο φωτορεπόρτερ ήθελε να τονίσει τις αφανείς συνέπειες των τροχαίων ατυχημάτων, καθώς αποτελούν μια από τις κύριες αιτίες μείωσης του πληθυσμού των γιγάντιων μυρμηγκοφάγων στη Βραζιλία.
Ένας οδηγός συμπεριφοράς για ασπόνδυλα
Πώς τρώνε άραγε οι κάμπιες; Η Τζορτζίνα Στέιτλερ (Αυστραλία) αναζητούσε την κάμπια της εικόνας εδώ και χρόνια. Στην περιπλάνησή της, τυχαία έπεσε πάνω σε έναν ευκάλυπτο, του οποίου τα φύλλα ήταν σκελετωμένα – ένδειξη ότι η κάμπια βρισκόταν κάπου κοντά. Αυτό που την ενδιέφερε να καταγράψει ήταν ο περίεργος, σχεδόν αρχιτεκτονικά σχεδιασμένος, πυργίσκος που υψώνεται πάνω από το κεφάλι της. Πρόκειται για ένα είδος προστασίας που το συγκεκριμένο ασπόνδυλο αναπτύσσει, διατηρώντας τα νεκρά κεφάλια από κάθε έκδυσή του.
Καθώς η μέρα χαράζει πάνω από τις Άλπεις
Ο ήλιος ανατέλλει πάνω από τα βράχια και η ομίχλη μοιάζει σιγά σιγά να διαλύεται. Στο μουντό, θερμό, τοπίο του Λούμπιν Γκοντίν (Γαλλία), νικητή της κατηγορίας 11-14 ετών, αχνοφαίνεται και η σιλουέτα ενός αγριοκάτσικου. Το είδος, ενδημικό στην Ευρώπη, κυνηγήθηκε μέχρι την -σχεδόν πλήρη- εξαφάνισή του στις αρχές του 1800. Σήμερα, οι αίγαγροι περιφέρονται στην οροσειρά των Άλπεων, ωστόσο η ραγδαία κλιματική αλλαγή προκαλεί μεταβολές στη διαθεσιμότητα της τροφής τους, απειλώντας τη μετέπειτα επιβίωσή τους.
Ο Τζον Α. Χουάρες (Ισπανία), κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία του φωτορεπορτάζ, για αυτήν την τόσο λιτή μα συγκινητική εικόνα. Στο διπλωμένο πράσινο λάτεξ κείτεται νεκρό ένα έμβρυο λευκού ρινόκερου. Το στιγμιότυπο αποτελεί μια καταγραφή της μακρόχρονης επιστημονικής έρευνας για τη διάσωση του λευκού ρινόκερου, ένα είδος υπό εξαφάνιση, χρησιμοποιώντας εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF). Το έμβρυο της εικόνας μπορεί να πέθανε από λοίμωξη, ωστόσο αποτελεί την πρώτη επίσημη θετική ένδειξη για την επιστημονική κοινότητα.
Η σπουργιτόγλαυκα, η Ευρασιατική κουκουβάγια των κωνοφόρων και μικτών δασών του Βορρά, αποτελεί τη μικρότερη σε μέγεθος κουκουβάγια του ζωικού βασιλείου. Ο Λούκα Λόρεντζ (Γερμανία), το νέο αστέρι των φετινών βραβείων, παρουσιάζει με το ποιητικό του πορτφόλιο μια σειρά στιγμιοτύπων της ζωής των πτηνών. Εδώ, βλέπουμε μια σπουργιτόγλαυκα να κρατά στα νύχια της το πρωινό των μικρών της, περιμένοντας τον σύντροφό της να γυρίσει. Εκείνη κρώζει καθώς ο ήλιος ανατέλλει, αλλά εκείνος ακόμη να φανεί.
Ο Ραλφ Πέις (ΗΠΑ) βουτά στον βυθό του Μόντερεϊ και παλεύει με τα ρεύματα του Βόρειου Ειρηνικού, σε μια προσπάθεια να καταγράψει την καθημερινότητα των απειλούμενων «φουσκωτών καρχαριών» (swell sharks). Για την αναπαραγωγή τους, τα μέλη της οικογένειας των ελασμοβράγχιων εξαρτώνται από τα φύκια, στα οποία και δένουν τα αυγά τους για προστασία. Τα δάση φυκιών στον κόλπο του Μόντερεϊ έχουν μειωθεί κατά 95% τα τελευταία 34 χρόνια, με αποτέλεσμα οι φουσκωτοί καρχαρίες να μην έχουν που να δέσουν τα αυγά τους. Στη λήψη του Πέις, βλέπουμε ένα από τα ελάχιστα έμβρυα του κόλπου λίγες μέρες προτού κολυμπήσει προς τη ζωή.
Ο Βιμ Βαν ντε Χίβερ (Νότια Αφρική) μας μεταφέρει σε μια πόλη φάντασμα όπου η άγρια φύση μοιάζει σαν το μόνο ζωντανό στοιχείο μέσα στην εγκατάλειψη. Η καθηλωτική σκηνή της καφέ ύαινας μπροστά στον σκελετό ενός ερειπωμένου κτιρίου κέρδισε στην κατηγορία «Η άγρια ζωή των πόλεων» αναδεικνύοντας τον ντε Χίβερ στον μεγάλο νικητή της χρονιάς. «Μου πήρε δέκα χρόνια να καταφέρω να βγάλω αυτή τη μία φωτογραφία, έχοντας το καλύτερο κάδρο που θα μπορούσα να φανταστώ», είπε χαρακτηριστικά.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish