.ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΡΟΥΤΣΗ; Η ΗΤΤΑ ΜΙΑΣ ΛΑΘΟΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ
Γράφει ο Πάνος Καλουδάς. …Από τον Πάνο Ρούτση, για να του σφίξουν το χερι και να του συμπαρασταθούν, στον μεγάλο του αγώνα, πέρασαν χιλιάδες άνθρωποι.
Πέρασε όλη η Αθήνα κι όχι μόνο. Πέρασαν όμως και κάποιοι λίγοι, ελάχιστοι αριθμητικά και νοητικά, έτσι, από απλή περιέργεια. Χωρίς να πιστεύουν και να κατανοούν τον αγώνα του.
Την αγωνία του και τον πόνο του. Σήμερα πέρασε κι αυτός. Ο «άρχων» της Ελλαδικής εκκλησίας. Για να δώσει και τη δική του θεατρική παράσταση. Ως ο καλός, ο πονόψυχος, ο πνευματικός πατέρας.
Αφού πρώτα είχε περάσει από την βουλή για τον αγιασμό, όπου προφανώς, πληροφορήθηκε και την αλλαγή της κυβερνητικής στάσης. Κι έτσι επί του ασφαλούς, πετάχτηκε μπροστά, στην πλατεια, να δώσει κι αυτός το δικό του σόου.
Και να δηλώσει πως: «Όπου υπάρχει πόνος είμαστε κοντά.» Μα ο πόνος είναι δυόμιση χρόνια τώρα και πλέον.
Τώρα θυμήθηκε να δώσει το παρόν του;
Τώρα θυμήθηκε να έρθει κοντά;
Δεν άκουσα στο μακρύ αυτό διάστημα, κάποια δήλωσή του. Έτσι, μια λέξη συμπαράστασης, προς τους γονείς και τους συγγενείς των τραγικά δολοφονημένων συνανθρώπων μας.
Ο Ρούτση εκεί στην πλατεία, ως απεργός πείνας, είναι 24 μέρες τώρα. Και πάλι μια δήλωση του… πονόψυχου «ποιμένα» δεν άκουσα.
Ίσως για να μην δυσαρεστηθεί ο πρωθυπουργός του;
Ε… είναι και το τάκτ που τον διακρίνει.
Είναι ο εκ Βοιωτίας καθωσπρεπισμός λέτε;;;
Και πιο πίσω λίγο αν πάμε, από εκείνα τα θανατηφόρα μπόλια, που με τόσο ζήλο στήριξε, (χάρη στα εκατομμύρια του ΕΣΠΑ που έφαγε κι αυτός και όλοι τους) καθημερινά πεθαίνουν εκατοντάδες συνάνθρωποι μας.
Αυτός που: «Όπου υπάρχει πόνος είμαστε κοντά» πάλι δεν άκουσα μια δήλωση του, μια προσευχή μετανοίας του.
Για το όργιο αυτό θανάτου. Αμ, για τους χιλιάδες συνανθρώπους μας, τους φτωχούς, τους άστεγους, που σβήνουν σα λιωμένα κεράκια, πάλι μια στήριξη φιλεσπλαχνίας δεν έχω δει. Ούτε έχω ακούσει μια δήλωση του, που να ασκεί κριτική στην κυβερνητική συμμορία, που αφήνει τον λαό να σέρνεται σε αυτή την ανέχεια.
Και σε αυτά τα φοβερά αδιέξοδα. Έτσι μια απλή μου παρατήρηση, με πολύ θυμό, για το χάλι και της ηγεσίας της εκκλησίας μας.
Όπου με τα λεφτά του λαού, με το δικό μας βιός και αυτή είναι εξαγορασμένη. Και με φανερή πια υποστήριξη της, προς τον αντίχριστο.
Και προς αυτούς που τον στηρίζουν και τον δοξολογούν με ηλεκτρονικές ταυτότητες και με τσιπάκια. Και φυσικά αναφέρομαι αποκλειστικά στην ηγεσία.
Όχι στον απλό κλήρο. Που και αυτός σηκώνει τον δικό σταυρό, με δαύτους τους σατανάδες. Και κλείνοντας να επισημάνω το μήνυμα που πέρασε ο Πάνος Ρούτση. Και που πρέπει να το λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψιν μας.
Ο ένας αυτός και μονάχος… Με τη δυναμη και την επιμονη του, με τον αγωνα του, Κέρδισε αυτό που ήθελε.
Η δικαιοσύνη ανάβει το πράσινο φως, προφανώς μετά από την γαλάζια αποδοχή, για τη διενέργεια και των τοξικολογικών εξετάσεων, εκτός από αυτή της ταυτοποίησης μέσω του DNA.
Τουλάχιστο αυτό διαμηνύσαν οι εισαγγελικές αρχές της Λάρισας. Οπότε, μπορεί αυτό να θεωρηθεί, ως νίκη για τον πατέρα, που με τον αγώνα του αυτόν, τον τόσο οδυνηρό, με τη υπομονή και την επιμονή του, κατάφερε να γκρεμίσει την άρνηση και το ΕΓΩ της κυβέρνησης.
Του πρωθυπουργού, που από την πρώτη στιγμή θέλοντας να υποτιμήσει το έγκλημα και τους υπεύθυνους του, επέτρεψε στον χώρο εκείνον, να γίνουν τα μεγαλύτερα αίσχη στην παγκόσμια ιστορία των σιδηροδρομικών ατυχημάτων.
Επέτρεψε στον Γεωργιάδη να κάνει δηλώσεις με αρλουμποειδή χαρακτήρα, επέτρεψε στον Φλωριδη να λέει τα όσα κουφά κι ανεγκέφαλα έλεγε κλπ κλπ.
Ένας άνθρωπος λοιπόν, ένας αγώνας, μια σιδηρά επιμονή, έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σκεφθείτε αν κάποια στιγμή όλοι μας, αποφασίζαμε να αντισταθούμε, έτσι με την ίδια ανδρεία, την ίδια επιμονή και την ίδια πίστη που έδειξε ο πατέρας αυτός, πόσα θα μπορούσαμε να κερδίσουμε.
Αντί να μοιρολατούμε, μέσα από εδώ. Με πόση ευκολία τελικά, θα μπορούσαμε να κάνουμε την κυβέρνηση να αλλάξει πλεύση.
Και να δει τον άνθρωπο, με πιο ανθρώπινη ματιά. Πετώντας φυσικά τα περιττά της σκουπίδια.
Κάποια «υπουργάκια» της, που αμελούν πριν μιλήσουν να βρέξουν τη γλώσσα τους στον νου. Και λένε, λένε, έτσι για να πουν.
Την κάθε παπαριά του ο καθένας. Τέλος αν είναι αληθής η είδηση περί κάμψης της κυβερνητικής επιμονής, τότε ο Πάνος Ρούτση έχει κερδίσει. Και το μήνυμα που περνάει σε όλους μας, είναι εξαιρετικά φωναχτό.
Κι αν τελικά ήταν τόσο απλή η επίλυση του αιτήματος, προς τι η τόσο θορυβώδης κυβερνητική άρνηση; Και η επιμονή, στην μη διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων;
Αυτό και μόνο, δεν είναι ένα ερώτημα προς ψυχιάτρους;
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish