vima365

Ο Γιώργος Πρατζίκος παρουσιάζει την συγγραφέα και ποιήτρια Φαίη Ρέμπελου

   Συνέντευξη : Γιώργος Πρατζίκος

       Καλεσμένη : Φαίη Ρέμπελου

Τη Φαίη Ρέμπελου, αν και μένουμε πολύ κοντά –εκείνη στη Χαλκίδα κι εγώ στα Ψαχνά– (και η ίδια έχει ρίζες από την τοπική κοινότητα των Ψαχνών), τη γνώρισα μέσα από την Εύα Πετροπούλου – Λιανού πέρυσι, στο «Μονοπάτι της Ηρώς».

Τελικά, η Εύα και το Μονοπάτι ξέρουν να γνωρίζουν και να ενώνουν ανθρώπους. Από την πρώτη στιγμή που την άκουσα, διέκρινα κάτι ξεχωριστό στα ποιήματά της και είπα ότι θα της πάρω μια συνέντευξη. Ε, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να πραγματοποιηθεί.

Γιώργος Πρατζίκος :  Φαίη μου, ξέρω ότι δεν δίνεις συχνά συνεντεύξεις. Στο διαδίκτυο, ψάχνοντας, βρήκα μία ακόμη πριν οχτώ χρόνια. Θέλω να σε ρωτήσω πολλά, αλλά θα αρχίσω λίγο ανορθόδοξα: Θέλω να ξεκινήσουμε από την Εύα Πετροπούλου – Λιανού, χάρη στην οποία γνωριστήκαμε. Τι είναι για εσένα η Εύα;

             Φαίη Ρέμπελου : Η Εύα είναι πολυτάλαντη, μια πολύ καλή συγγραφέας παραμυθιών και ποιήτρια.

Επίσης μια πολύ άξια διοργανώτρια πολιτιστικων εκδηλώσεων, που έχει και συνεχίζει να προσφέρει τα μέγιστα στον πολιτισμό,ιδιαίτερα σ’αυτήν την δύσκολη και ψυχρή εποχή που ζούμε,που βάζει τα υλικά κέρδη πάνω απ’ τον άνθρωπο.

Την Εύα την γνώρισα σε ποιητικές συγκεντρώσεις της ομάδας “Ποίηση στην εποχή της εκποίησης” και αμέσως γίναμε φίλες, γιατί πάνω απ’ όλα είναι ένας υπέροχος άνρωπος,που ό,τι δίνει το δίνει από την ψυχή της. Ένας αληθινός άνθρωπος που εμπνέει την αγάπη και τον θαυμασμό.

Γιώργος Πρατζίκος :  Ο χώρος όπου γνωριστήκαμε είναι το «Μονοπάτι της Ηρώς» στα Πολιτικά Ευβοίας, όπου δύο συνεχόμενες χρονιές πραγματοποιήθηκε το Φεστιβάλ Ποίησης Γυναικών Ελλάδα – Μεξικό. Και τις δύο χρονιές συμμετείχες και εσύ. Ποιες είναι οι δικές σου εμπειρίες;

             Φαίη Ρέμπελου : Η εκδήλωση  αυτή, για την ειρήνη και την ισότητα των δύο φύλων είναι πολύ σημαντική.

Ειδικά όταν λαμβάνει χώρα στο φανταστικό ”Μονοπάτι της Ηρώς” ένα πολύ όμορφο και μυσταγωγικό τοπίο, που μιλάει στις καρδιές μας από μόνο του μέσα από την αγάπη δύο υπέροχων ανθρώπων, των γονιών της Ηρώς, που έδωσαν τα πάντα για να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος, δώρο και γέφυρα πολιτισμού.

Ο μαγευτικός αυτός χώρος εξάπτει την φαντασία, κάνοντας με να πιστεύω πως θα εισακουστούν οι εκκλήσεις μας για την ειρήνη και την ισότητα σ’ όλην την Γη.

Έχω και από τις δύο χρονιές του φεστιβάλ μια υπέροχη εμπειρία,τόσο γιατί πέρασα υπέροχα και με ενέπνευσε, όσο και γιατί γνώρισα υπέροχους ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτό.

Η διοργάνωση, η ποίηση, η μουσική, ο χώρος, όλα μαζί ήταν άψογα και έμοιαζαν μ’ένα όμορφο παραμύθι, γεμάτο χαρά και αισιοδοξία.

Επίσης, επειδή Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα και το φεστιβάλ αυτό λαμβάνει χώρα στην επαρχία, συντελεί στην πνευματική ανάπτυξη και άνθιση της τοπικής κοινωνίας, όπως και όλες οι εκδηλώσεις που προβάλλουν, σε εποχές ατομικισμού και πνευματικής αδράνειας, τη συμμετοχή, τη συλλογικότητα και τον πολιτισμό.

Γιώργος Πρατζίκος : Παρακολούθησα λίγο το έργο σου *Όλα είναι κύκλος*. Πιστεύεις ότι στη ζωή μας ισχύει κάτι τέτοιο;

             Φαίη Ρέμπελου :  Ναι, πιστεύω πως οι ιστορίες μας, οι σχέσεις μας και εν γένει οι ζωές μας, κάνουν τον κύκλο τους, πέραν τούτου όμως, ονόμασα έτσι το βιβλίο μου γιατί οι τέσσερις ιστορίες του δημιουργούν μια κυκλική ροή, αρχίζοντας από την πρώτη,στην οποία η εξουσία μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει ελέγξει πλήρως και υποτάξει τους ανθρώπους.

Κατόπιν, θέτοντας προβληματισμούς σχετικά με τις ρίζες μας και τα περιθώρια αντίδρασης στα δύο επόμενα διηγήματα, φτάνει στο τελευταίο, όπου η αγάπη, ο έρωτας και ο αλτρουϊσμός νικάει οτιδήποτε σκληρό και απάνθρωπο προσπαθεί να υποτάξει τους ανθρώπους.

Αν αυτή η ανθρώπινη στάση ζωής αποτύχει,γυρίζουμε ξανά στο πρώτο διήγημα.

Γιώργος Πρατζίκος :  Μου άρεσε ιδιαίτερα η δεύτερη ιστορία του βιβλίου σου, που αναφέρεται σε ένα δέντρο. Όπως έχεις αναφέρει, το δέντρο είναι συμβολικό και παραπέμπει στις ρίζες μας. Πώς βλέπεις τη σημερινή κοινωνία; Έχουμε πιθανότητα να επιστρέψουμε σε αυτές ή τελικά θα ξεριζωθούμε εντελώς;

             Φαίη Ρέμπελου : Χαίρομαι που σου άρεσε, Γιώργο. Η ιστορία με το δέντρο είναι όντως συμβολική και συμβολίζει τις ρίζες μας, που ήδη από την δεκαετία του ’90, η ελληνική κοινωνία φαίνεται να ξεχνά, αποφεύγει ή και αρνείται, παρασυρόμενη από τον συρμό του εύκολου νεοπλουτισμού, των αστικών ανέσεων και της απληστίας.

Όπως έχει πει και η γνωστή ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, οι ρίζες μας είναι για να πετάμε κλαδιά και όχι για να μας κρατούν κάτω στο έδαφος.

Κι εγώ πιστεύω πως η εξέλιξη είναι αναγκαία,όμως χωρίς την παράδοση, τις μνήμες του παρελθόντος και την ιστορία μας, θα έχουμε μια εξέλιξη απάνθρωπη, με σύγχρονες κοινωνίες που έχουν απολέσει τις αξίες και την ευαισθησία τους.

Ειδικά σήμερα,που ο άνθρωπος τείνει να αντικατασταθεί από έναν αριθμό,αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος, και οι σχέσεις μας με τις ρίζες μας και την παράδοση και ιστορία μας, ένα πολύ σημαντικό θέμα.

Γιώργος Πρατζίκος :  Η τελευταία σου ιστορία στο *Όλα είναι κύκλος* αναφέρεται σε ένα θεατρικό παιχνίδι, όπου πρωταγωνίστριες είναι κάποιες κάρτες Ταρώ. Πραγματικά με εξέπληξε αυτό. Ποια κάρτα Ταρώ, από αυτές που παρουσιάζονται στην ιστορία σου, σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;

          Φαίη Ρέμπελου : Σε αυτήν την ιστορία με τις κάρτες Ταρώ, που είναι και η τελευταία του βιβλίου »Όλα είναι κύκλος” και η αγαπημένη μου, ταυτίζομαι με την Χρυσάνθη, που μαζί με τον Νεκτάριο απαρτίζουν το ζευγάρι των Εραστών που είναι και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας και η αγάπη τους φέρνει την κοινωνική επανάσταση και την λύση.

Τη νίκη του Ανθρώπου απέναντι στα απάνθρωπα και σκληρά κοινωνικά συστήματα.

Κι αυτό γιατί πάντα πίστευα πως ο έρωτας και η αγάπη, εμπεριέχοντας την αυθεντικότητα της ελεύθερης επιλογής, ήταν, είναι και θα είναι επαναστατικές πράξεις.

Γιώργος Πρατζίκος :  Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι έχεις συμμετάσχει σε πολλές ποιητικές συλλογές. Αν και είναι δύσκολο, θέλω να μου πεις ποια συμμετοχή σου ξεχωρίζεις περισσότερο.

                Φαίη Ρέμπελου :   Τη συμμετοχή στην ερωτική ποιητική συλλογή “Γεια,σ’αγαπώ, αντίο”, και τη συλλογή για την τρίτη ηλικία”Με το Πι της ποίησης”.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι σημαντικές για μένα όλες οι ανθολογίες ποίησης και πεζογραφίας που έχω συμμετάσχει, δεν με ενέπνευσαν εξίσου, και δεν έδωσα σ’αυτές ό,τι καλύτερο.

Γιώργος Πρατζίκος :  Ο Σεπτέμβριος είναι αφιερωμένος στην τρίτη ηλικία. Γνωρίζω ότι υπάρχει ποιητική συλλογή αφιερωμένη σε αυτήν, στην οποία έχεις συμμετάσχει. Πώς βλέπει η ποιήτρια και συγγραφέας Φαίη Ρέμπελου την τρίτη ηλικία; Τη φοβίζει;

              Φαίη Ρέμπελου :   Όπως γράφω στο ποίημα για την τρίτη ηλικία με το οποίο συμμετείχα “Ο κύκλος της ζωής”, “δεν υπάρχει θάνατος. Στο πρόσωπο κάθε γέρου κρύβεται το μελλοντικό παιδί”.

Είναι φυσικό τα γηρατειά και ο θάνατος να μας φοβίζουν, αλλά μόνο σα μελλοντικές ανασφάλειες, που όλοι οι άνθρωποι έχουμε.

Στην πραγματικότητα τα γηρατειά είναι η σοφία και το απόσταγμα της ζωής, που σε κάνουν να ξαναβρείς την απλότητά,τον αυθορμητισμό και την παιδικότητα σου.

Όσον αφορά τον θάνατο, είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβόμαστε, γιατί πρώτον, όπως γράφει ο συγγραφέας και ψυχολόγος Λέο Μπουσκάλια είναι ο καλύτερος μας φίλος καθώς μας υπενθυμίζει να ζούμε την κάθε στιγμή που μας προσφέρεται, και δεύτερον,όπως έγραψε και ο Επίκουρος, είναι κάποιος που δεν συναντάμε ποτέ, αφού όταν έρχεται αυτός φεύγουμε εμείς.

Γιώργος Πρατζίκος :  Κλείνοντας, θα ήθελα να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα και να σε ρωτήσω: τι ετοιμάζεις για το μέλλον

          Φαίη Ρέμπελου :  Ετοιμάζω την έκδοση του τέταρτου βιβλίου μου που θα είναι μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο “Θύτες ανυποψίαστοι”, που μιλάει για τους ανθρώπους που οι συνέπειες των πράξεων τους, όσο κι αν εξωραΐζουν τα κίνητρα,υπερβαίνουν ακόμη κι αυτούς τους ίδιους και είναι μη διαχειρίσιμες!

Είμαι ήδη σε επαφή με τους εκδότες και ελπίζω να υλοποιηθεί σύντομα!

Κλείνοντας, Γιώργο,σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες το βήμα και τα ερεθίσματα να συστηθώ στον κόσμο και να μιλήσω για μένα και τα έργα μου, αλλά και για την συνολική σου προσφορά στην προαγωγή του πολιτισμού στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Γιώργος Πρατζίκος :   Σε ευχαριστώ και εύχομαι καλή συνέχεια και στο δικό σου έργο!