Ο η ν ί ο χ ο ς των Δ ε λ φ ώ ν
Απο την Μιράντα Σκηνίτη
Ο η ν ί ο χ ο ς των Δ ε λ φ ώ ν δεσπόζει στην αρχαία Ελληνική Τέχνη του πρώϊμου «αυστηρού» ρυθμού του (480-460 π.Χ.), στο μεσοδιάστημα μεταξύ των αρχαϊκων και κλασικών χρόνων. Το αριστούργημα υπήρξε αφιέρωμα του Πολύζαλου από τους Δεινομενίδες, την δυναστική οικογένεια της Γέλα στη Σικελία σύμφωνα με την επιγραφή του: «ΠΟΛΥΖΑΛΟΣ Μ ΑΝΕΘΗΚΕΝ
ΟΝ ΑΕ ΕΥΩΝΥΜ ΑΠΟΛΛΟΝ»
Ο Πολύζαλος ήταν γυιός του Δεινομένη, και αδελφός του Ιέρωνα, Γέλωνα, και Θρασύβουλου, και έλαβε μέρος στο αγώνισμα της αρματοδρομίας στα Πύθια του (478 ή 474 π.Χ.) στον Ιερό χώρο των Δελφών. Αφιέρωσε το χάλκινο σύμπλεγμα στον ομφαλό της γής, για να τιμήσει την νίκη του στους αγώνες. Θεωρείται εργο του Πυθαγόρα του Σάμιου, μεγάλου χαλκοπλάστη, εξόριστου στην Μεγάλη Ελλάδα στα χρόνια των Δεινομενιδών στο Ρήγιο της Καλαυρίας. (Έχει διατυπωθεί και η άποψη υπέρ του καλλιτέχνη Κριτία ή του Καλάμιδος).
Ο ηνίοχος βρέθηκε το 1896 από την Γαλλική ανασκαφή στους Δελφούς.
Ήταν ένα σύνθετο σύμπλεγμα από ορειχαλκο , με το άγαλμά του να επιβαίνει σε τέθριππο των τεσσάρων (?) αλόγων, και δύο μικρούς ιπποκόμους εκατέρωθεν του άρματος, και πραγματοποιούσε μετά την νίκη του , τον γύρο του θριάμβου μέσα στον ιππόδρομο. Ο έφηβος από ευγενική γενιά, παρουσιάζετο ήρεμος και ευτυχισμένος , με στέρεη αυτοπεποίθηση ενώπιον του κοινού που ζητωκραύγαζε.
Φοράει τυπικό μακρύ χιτώνα που φτάνει μέχρι τα σφυρά του , την αποκαλούμενη «ξύστιν» , με έναν πλατύ ζωστήρα να συγκρατεί το ρούχο του που σφίγγει πάνω απο την μέση του, για να μήν φουσκώσει από τον άνεμο στην κούρσα. Ένας ιμάντας ο λεγόμενος «αναλαβός», σταυρώνει στο πίσω μέρος της πλάτης, κάτω απο τις μασχάλες του.
Οι βαθιές κατακόρυφες πτυχώσεις στο κάτω μέρος , τονίζουν την αγέρωχη κορμοστασιά του, θυμίζοντας ραβδώσεις Δωρικού κίονα. Στα χέρια του κρατάει τα χαλινάρια, και τα μακριά δάχτυλά του σφίγγουν ένα κυλινδρικό αντικείμενο, το «κεντρί». Στο κεφάλι του φέρει ταινία κοσμημένη με σειρά ασημένιων μαιάνδρων.
Τα χρώματα που διακρίνονται δεν είναι επίθετα, καθώς πρόκειται για διαφορετικά κράματα μετάλλων. Τα μάτια του είναι φιλοτεχνημένα απο τέσσερεις
(4) διαφορετικούς ημιπολύτιμους λίθους , με μακριές χάλκινες βλεφαρίδες που μαγνητίζουν τον θεατή: Οψιδιανός για το μαύρο της κόρης, καλχηδόνιος για το καστανό της ίριδας, μαγνησίτης για το λευκό του σκληρού χιτώνα, και γνήσιο κοράλλι για τον σχηματισμό του δακρυϊκού αδένα. Πίσω δε απο τα μισάνοιχτα βαθυκόκκινα χείλη του αχνοφαίνονται τέσσερα (4) αργυρά δόντια.
Κοντά του βρέθηκαν τα δύο πίσω πόδια αλόγων, μία ουρά ίππου, κομμάτια από τον ζυγό του άρματος, ένα παιδικό χέρι, και απομεινάρια ηνίων που πλαισιώνουν τον ηνίοχο στις προθήκες του Μουσείου των Δελφών. Το σημερινό βαθυπράσινο χρώμα του αγάλματος οφείλεται στα ανθρακικά προϊόντα διάβρωσης που έχουν επικαθήσει στην επιδερμίδα του. Αρχικά έλαμπε στο «χρυσαφί» του ορείχαλκου (φωτό).
Έρευνα στα «σωθικά» του ηνίοχου με την σύγχρονη τεχνολογία, απέδειξε ότι το άγαλμα δεν ήταν μονοκόμματο παρά την τελειότητα των ενώσεων. Ήταν συγκροτημένο απο χωριστά τεμάχια, τα υλικά των οποίων παρουσιάζουν διαφορετική προέλευση, απο Σίφνο, κράματα και λίθους απο τις Κυκλάδες έως την Ιταλική χερσόνησο.
Το εργο υπήρξε καλλιτέχνημα συσσωρευμένης εμπειρίας και απείρου κάλλους!
Απο την Μιράντα Σκηνίτη – Διπλωματούχος Ξεναγός
Για το vima 365
Πηγή:
1. Από το Μουσείο Δελφών
2. Wikipedia
https://el.wikipedia.org>wiki>Ηνίοχος_(άγαλμα_Δελφών……
Φωτό: Δημήτρης Κατσούνης
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish