vima365

Υπάρχουν λέξεις που δεν λέγονται, που σιγοκαίνε. Μία από αυτές είναι η λέξη σωτηρία. Και όταν αυτή συνοδεύεται από την ψυχή, η φλόγα της γίνεται εσωτερική πυρκαγιά. Γιατί η σωτηρία της ψυχής δεν είναι απλώς μια έννοια, αλλά ένα κάλεσμα. Δεν είναι δόγμα, αλλά δρόμος. Δεν είναι υπόσχεση για μετά τον θάνατο, αλλά στάση μέσα στη ζωή.

Η Ευθραυστότητα και η Ανυποταξία της Ψυχής

Η ψυχή είναι το πιο εύθραυστο και ταυτόχρονα το πιο ανυπότακτο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν υποκύπτει στη λογική της ανταμοιβής, ούτε ζητά ασφαλιστικά μέτρα ή εξωτερικές εγγυήσεις. Αυτό που αναζητά είναι η αλήθεια, η αγάπη και η ουσία. Όποιος δεν την τιμά, την χάνει. Όχι με κραυγές, αλλά με σιωπή. Χάνεται κάθε φορά που ο άνθρωπος προδίδει αυτό που βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι είναι σωστό.

Η Σωτηρία ως Πράξη Αντίστασης και Αξιοπρέπειας

Η σωτηρία της ψυχής δεν είναι θεολογικό ιδεολόγημα, ούτε μεταφυσικό τρόπαιο. Είναι η πνευματική αντίσταση ενός ανθρώπου που επιμένει να παραμένει άνθρωπος, ακόμα κι όταν όλα γύρω του τον ωθούν να γίνει κάτι λιγότερο: ένας ρόλος, ένας αριθμός, μια σκιά.

Η ψυχή σώζεται κάθε φορά που κάποιος λέει «όχι» στο ψέμα, ακόμη κι αν μείνει μόνος. Κάθε φορά που συγχωρεί χωρίς να του ζητηθεί. Κάθε φορά που σηκώνει έναν άλλον χωρίς να ζητήσει τίποτα. Η σωτηρία της ψυχής, λοιπόν, δεν είναι πράξη ηρωισμού, αλλά πράξη καθημερινής αξιοπρέπειας.

Η Ψυχή ως Τόπος της Αλήθειας

Από τον Πλάτωνα, που έλεγε πως το νόημα της φιλοσοφίας είναι η ἐπιμέλεια ψυχῆς, μέχρι τον Χριστό που αναρωτιόταν τι νόημα έχει να κερδίσει κανείς τον κόσμο αν χάσει την ψυχή του, και τον Ντοστογιέφσκι που μιλούσε για την κόλαση ως απουσία αγάπης, όλοι συμφωνούν: η ψυχή είναι ο τόπος της αλήθειας.

Για να σωθεί, δεν χρειάζεται τίποτα εξωτερικό. Μόνο να μείνει ζωντανή μέσα στην αλήθεια της. Να μην ξεχάσει ποια είναι. Να μην φοβηθεί να αγαπήσει. Να μην συνηθίσει το ψέμα. Να μείνει όρθια — έστω και πληγωμένη.

Και όταν έρθει το τέλος, να μπορεί να πει:

«Δεν νικήθηκα. Έμεινα αληθινή. Άρα, σώθηκα.»