vima365

Η μαρμάρινη λεκανίδα (φωτό) από τα Λουτρά του Διοκλητιανού του (2 ου π.Χ.), κοσμεί το Εθνικό Μουσείο της Ρώμης, και είναι ένα θαυμάσιο Νεοαττικό έργο σε Ελληνιστικό στυλ με ανάγλυφες παραστάσεις Τελχίνων και άλλων θαλάσσιων πλασμάτων της Ελληνική μυθολογίας που συνάδουν με το υδάτινο περιβάλλον των λουτρών, και τους καθαρμούς από …μιάσματα….

Οι Τελχίνες που ήταν οι «Προσηκώοι Δαίμονες» κατά τον Στησίχορο, υπήρξαν μειξογενή αμφίβια όντα με κεφαλή σκύλου, χέρια φώκιας, σώμα ψαριού (σαλάχι) με λέπια, κάτω άκρα χήνας ή πάπιας με μεμβράνες, και μακριά ουρά φιδιού.

Ήταν γλαυκωποί και μελανόφρυες, περιγράφονται ως άποδες και άχειρες, φέροντες όμως πτέρυγες, και σαν παιδιά της θάλασσας ήταν γέννημα της Γαίας ή του Πόντου.

Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει ότι ήτανε εννέα (9) τον αριθμό, και προέρχονταν από την νήσο Κρήτη «κουροτροφήσαντες» τον Δία, εξ ού και καλούνταν Κουρήτες (Στράβωνας).

Στην συνέχεια πήγαν στην Κύπρο, και αργότερα πρωτοκατοίκησαν την Ρόδο που ονομάστηκε εκ μέρους τους Τελχνίς.

Εκεί ίδρυσαν πολλές πόλεις μεταξύ των οποίων την Κάμειρο, την Ιαλυσσό και την Λίνδο, που σχημάτιζαν ορθογώνιο γεωδαιτικό τρίγωνο, με ορθή γωνία την Κάμειρο, που σήμαινε ότι είχαν εξέχουσες πολεοδομικές γνώσεις της Ιερής Γεωμετρίας.

Υπήρξαν σπουδαίοι σιδηρουργοί, χαλκουργοί και μεταλλοτεχνίτες, εφευρέτες πρώϊμων τεχνικών για την επεξεργασία των μετάλλων, και είχαν επινοήσει εντυπωσιακά εργαλεία για την τέχνη τους, που όταν τα μετέφεραν ήταν τόσο τρομερά που έδιναν την αίσθηση ότι τα άκρα των Τελχίνων έλειπαν.

Λέγεται ότι είχαν κατασκευάσει την άρπη (δρεπάνι) του Κρόνου, την τρίαινα του Ποσειδώνα, καθώς και τα χυτά αγάλματα της Αθηνάς, του Απόλλωνα, της Ήρας και των Νυμφών στη Ρόδο (Τελχίνιαι).

Προβλέποντας τον κατακλυσμό του Ωγύγου στην Ρόδο με τις μαντικές ικανότητες που διέθεταν, και κυνηγημένοι από τους Ηλειάδες, εγκατέλειψαν το νησί και διασκορπίστηκαν, ο μεν ονόματι Λύκος στην Λυκία όπου έχτισε τον ναό του Λύκιου Απόλλωνα στις όχθες του Ξάνθου, άλλοι δε εγκαταστάθηκαν στην Τελμησσό Βοιωτίας όπου εξωράϊσαν το Ιερό της Αθηνάς Τελχινίας (Παυσανίας 9.19.1).

Ένας ακόμη μετώκησε στην νήσο Τζιά (Βακχυλίδης) όπου ίδρυσε περίφημο εργαστήριο μεταλλοτεχνίας (άγνωστο).

Οι Τελχίνες στην Αθήνα φόβιζαν τους Αθηναίους με την θωριά τους, καθώς πιστεύονταν ότι έρχονταν σε επαφή με υπάρξεις άλλων διαστάσεων, που ο Στησίχορος ταύτιζε με τους Κήρες, δαίμονες του Άδη με ψυχές νεκρών.

Δεν μοιράζονταν τις γνώσεις τους με ομότεχνους, και φέρονταν με μυστικοπάθεια, μοχθηρότατα και φθόνο, κυκλοφορούσαν μάλιστα ως γόητες και βάσκανοι «Θελγίνες» (Ησύχιος).

Είναι γνωστή η αρχαία παροιμία: «Τελχίνος ην βασκαίνων βαρύτερος»! Μακριά από μας…..