vima365

Περιηγήσεις : Μικρα Ασια Σ Κ Α Λ Α    Β Ο Υ Ρ Λ Ω Ν

    Απο τον Μανο Κιλημαντζο

Και να ! 35 χιλιόμετρα μακριά από την Σμύρνη (αφού είδαμε τα Αλάτσατα από μακριά) φτάνουμε στην πλατεία με το πουλί/σύμβολο της πόλης από την αρχαία εποχή των Κλαζομενών, που πήρε το όνομά της από τα υδρόβια πουλιά που κράζουν δυνατά ! Μεγάλα Κλάζουσαι όρνιθες, λοιπόν!

Το πούλμαν στρίβει δεξιά προς την θάλασσα και μπαίνει σε έναν δρόμο περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων. Αυτόν τον δρόμο διάνυσαν και οι μάρτυρες του ’22, όσοι σώθηκαν από την σφαγή.

Και σε αυτόν τον δρόμο έπεσαν κορμάκια, απήχθησαν μικρά παιδιά και νέες κοπέλες σηματοδοτώντας με αίμα την κάθοδο προς την σωτηρία και την επιβίβαση στα πλοία της σωτηρίας.

Γεμάτος ψυχές και αναμνήσεις αυτός ο δρόμος, διασχίζει το τσαρσί, εκεί που οι περισσότεροι Βουρλιώτες είχαν τα αμπέλια τους , αλλά και τους κουλάδες τους (διώροφα κτίσματα που στο ισόγειο είχαν τα εργαλεία και τα ζώα τους, ενώ στον επάνω όροφο έμενε η οικογένεια τον καιρό του τρύγου, το μαξούλι (σοδειά) και την επεξεργασία του.

Φτάσαμε στην Σκάλα. Το γραφικό λιμανάκι (που περιγράφει και ο Γ.Σεφέρης) τραβάει το βλέμμα μέχρι να φτάσουμε στον καφενέ του Μπατή (γκουρμέ εστιατόριο πλέον).

Δίπλα είναι η ψαραγορά (balik bazaar) και σε αυτόν τον χώρο ήταν το σπίτι που αναφέρει ο Γιώργος Σεφέρης (και όχι εκεί που δείχνουν οι σημερινοί…). Ήταν το σπίτι του παππού του του Τενεκίδη και εκεί πέρασε τα καλοκαίρια του ο Νομπελίστας ποιητής!

Η παρέα συνέχισε στο «σοκάκι του Σεφέρη», εκεί που λένε ότι ήταν το σπίτι του ενώ στην πραγματικότητα ήταν η αποθήκη της οικογένειας.

Περάσαμε και από κάποια σπίτια αγαπημένων φίλων που δεν ζουν πιά και από τον ναό του Αγίου Νεκτάριου που όλο και περισσότερο ρημάζει εγκαταλελειμμένος, παρά τις όποιες αιτήσεις της Ένωσης Βουρλιωτών στους εκάστοτε αρμοδίους για αξιοποίησή του…

Έξω από την σύγχρονη κωμόπολη βλέπουμε και την ανασκαφή της αρχαίας πόλης των Κλαζομενών (έχει μείνει στην ίδια κατάσταση τόσα χρόνια που περνάμε, δεν ξέρω για ποιόν λόγο).

Μία τελευταία ματιά προς βορρά στην Καραντίνα (το νησί που ένωσε αρχικά ο Μέγας Αλέξανδρος με την στεριά) και παίρνουμε πάλι τον δρόμο του μαρτυρίου για να φτάσουμε στα Βουρλά μας !