vima365

..ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Ο ΙΑΣΩΝΑΣ, Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΡΤ …Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Ο ΙΑΣΩΝΑΣ, Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΙΡΤ

…Γράφει ο Πάνος Καλουδάς.

…Έφυγε πρίν λίγες ώρες από τη ζωή, ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος της ενημέρωσης. Ο βετεράνος της δημοσιογραφίας, Ιάσωνας Μοσχοβίτης. Ένας από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής Τηλεόρασης.

Υπήρξε ο οργανωτής και αρχισυντάκτης, των πρώτων δελτίων ειδήσεων, του τότε ΕΙΡΤ, το 1968. Αργότερα πέρασε και στην εκφώνηση των δελτίων, διατηρώντας πάντα την αρχισυνταξία. Είναι ο άνθρωπος που είχε έρθει τότε, αρκετές φορές, σε αντιπαράθεση, με τους ιθύνοντες του καθεστώτος, όταν εμπλέκοντο στο έργο του.

Που ήταν η τίμια και ορθή ενημέρωση των πολιτών. Επρόκειτο για έναν έντιμο και ιδεολόγο δημοσιογράφο, που πραγματικά άφησε πίσω του, ισχυρό αποτύπωμα ήθους και ελευθεροτυπίας. Δίκαια θεωρείται, ως ένας από τους ιστορικούς στιλοβάτες του μέσου.

Ο εμβληματικός πυλώνας της έντιμης δημοσιογραφίας. Δάσκαλος για πολλούς από εμάς, της δικής μου γενιάς.

Ο Ιάσωνας Μοσχοβίτης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Και την δημοσιογραφική του δραστηριότητα, την ξεκίνησε από τη «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη, το 1951. Ενώ για πολλά χρόνια εργάστηκε ως πολιτικός συντάκτης, στην «Απογευματινή» και στην «Ακρόπολη» του Μπότση. Με το ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης, ο Ιάσονας εργάστηκε στο Mega, ως ο πρώτος Διευθυντής Ειδήσεων.

Ενώ αργότερα υπηρέτησε στον ΑΝΤ1 ως Γενικός Διευθυντής. Εφημεριδάς κατά βάση, που μπόρεσε στα χρόνια εκείνα, του πρώτου βηματισμού της ιδιωτικής τηλεόρασης και επέβαλε το ήθος, τον πλουραλισμό και την ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτή επικρατούσε σε έναν καλό βαθμό, στην έντυπη δημοσιογραφία.

Τώρα; Σήμερα;

Για να κάνω μια παρένθεση;

Το σήμερα είναι Άστα Βράστα. Μια λέξη μόνο λες: «Πορτοσάλτε». Και περιγράφεις την κακοδαιμονία που μαστίζει το λειτούργημα.

Το 1975 που πήγα εγώ στο τότε ΕΙΡΤ, πρόλαβα και γνώρισα τον Ιάσωνα.

Κι ως νέο παιδί τότε, που σα σφουγγάρι ρουφούσε γνώση, μπορώ να πω πως νοιώθω ευλογημένος, για τα όσα έμαθα και από τον Μοσχοβίτη. Τον δάσκαλο εκείνον, τον πρωτομάστορα της έντιμης δημοσιογραφίας.

Που τον θυμάμαι με απέραντο σεβασμό και δέος. Όπως με τον ίδιο σεβασμό, θυμάμαι κι όλους εκείνους που μου μεταλαμπάδευσαν γνώση. Πραγματική γνώση κι όχι αέρα κοπανιστό όπως κουβαλάνε πολλοί σημερινοί.

Με την ίδια τρυφερότητα, θυμάμαι τον άλλο σπουδαίο, τον Καρζή, τον Μανθούλη, τον Βαγγέλη Μπίστικα, τον Άγγελο Μαρόπουλο, τον Ανδρόνικο Μαρκάκη, τον Παντελή Τρωγάδη, τον Μίμη Παπαναγιώτου που διετέλεσε και Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.

Με την ίδια αγάπη και σεβασμό, θυμάμαι κι όλους αυτούς που μου χάρισαν γενναιόδωρα τις γνώσεις τους. Που μου έμαθαν πως δημοσιογραφία χωρίς ήθος, χωρίς αντικειμενικότητα, χωρίς διασταύρωση κι επιβεβαίωση είναι ανήθικη. Κι ανήκει στην κατηγορία της απάτης.

Πόση πια μελαγχολία… Φεύγουν ένας-ένας όλα τα σημαντικά κεφάλαια της χώρας αυτής. Και τι απομένει πίσω; Γραφικότητα, θολούρα, παρατράγουδα και κιτρινίλα.

Δάσκαλε, φίλε Ιάσονα, καλό σου ταξίδι.

Σε ευχαριστώ αιώνια που και συ συνέβαλες στο να γίνω σωστός άνθρωπος κι επαγγελματίας.

Αν το κατάφερα να γίνω.