Γεώργιος Σκλαβούνος
Στης Περσεφόνης τον αδήριτο ερχομό.
Απ’ τ’ Άδη τ’ άδυτα στο φως,
στον ήλιο, χείμαρροι χύνονται οι χυμοί.
Σκίζονται οι κλώνοι, ανθίζουν
ως τάφοι της ανάστασης.
Ο Άδης, χειμώνας, διαβατάρης
Του Χρόνου, ο χάρος,
υποτακτικός. σε νέο
της άνοιξης καλεί χορό…
Σε θερισμό, σε τρύγο
================================
Αναστασία Κόκκινου -ΣΠΑΡΤΗ
Ἀνέστη
Ἔτσι, παιδί μου, ἀθόρυβα
ὡσὰν τὴ δρόσο τοῦ πρωιοῦ
ὁ Κύριος Ἀνέστη.
Ἀνίδεη φυλάει ἡ κουστωδία.
Μιὰ μελισσούλα ἀνανοήθηκε
φίλησε σταυρωτὰ τὰ ὀθόνια
δὲ βρίσκουν νεκρὸ τὰ μύρα
κι ἀναδεύονται
σὲ δοχεῖα ψευδόστομα
στόματα Μυροφόρων
ἀνοίγονται.
Ἔτσι, παιδί μου, ἀθόρυβα
σκοντάφτει ὁ φόβος στὸ σουδάριο
τσακίζεται
σὰν τὴν κερήθρα μὲ τὸ μέλι
στὶς πόρτες τὶς κλειστές.
Ὦ!
Τὰ σημάδια ἀπ’ τὰ καρφιὰ
ἀνάμεσα γῆς κι οὐρανοῦ
καὶ τοῦ Θωμᾶ τὰ δάχτυλα
ἡλιοτρόπια
κι ὅλων τῶν Ἀποστόλων
καθὼς μαζί Του γεύονται
ψωμὶ καὶ ψάρι
στὴν Τιβεριάδα.
Αναστασία Κόκκινου -ΣΠΑΡΤΗ
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish