vima365

Το εμβληματικό επιτάφιο ανάγλυφο (ΜΝΑ 4464) με παράσταση αλόγου και ιπποκόμου , βρέθηκε το 1948 στον σταθμό των τραίνων της Λαρίσσης Αθηνών, και φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Έχει λαξευτεί σε δύο μεγάλες πλάκες Πεντελικού μαρμάρου με κάθετη συναρμογή της σύνθεσης, σε Αττικό εργαστήριο.

Παρουσιάζει έναν Αιθίοπα (δούλο) με σαφή νέγρικα χαρακτηριστικά και σκουρόχρωμη επιδερμίδα, να προσπαθεί να δαμάσει τον αγαπημένο ίππο του επιφανούς θανόντος, κραδαίνοντας το μαστίγιο με το υψωμένο δεξί του χέρι, και βαστώντας σφιχτά με δύναμη τα χαλινάρια με το αριστερό, καθώς τον προσάγει συμβολικά στο αφεντικό του.

Το επιβλητικό άλογο είναι στολισμένο με το δέρμα λεοντής, και φέρει σε πολλά σημεία ίχνη κοκκινωπής χρωστικής.

Οι φλέβες που διαγράφονται ανάγλυφα στην κοιλιακή χώρα του ζώου, καθιστούν την εικόνα εξόχως ρεαλιστική, με πιθανότατη χρονολόγηση κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους το (320 π.Χ.).

Υπάρχει διαφωνία ως προς την ηλικία της επιτύμβιας στήλης, επειδή άλλοι μεν τοποθετούν το εργο στον (4 ο π.Χ.), και λιγότεροι στον (1 ο π.Χ.) , με ενδεχόμενο να κατασκευάστηκε προς τιμήν του βασιλειά Μιθριδάτη του Πόντου.

Οι Αιθίοπες μυθολογικά θεωρούντο οι αγαπημένοι των Ελληνικών Θεών.

Από τον Όμηρο ήδη γνωρίζουμε όταν μιλάει η θεά Ίρις τα εξής : «Θα πάω πίσω στα ρέματα του Ωκεανού, στην γη των Αιθιόπων (εννοούσε Αφρική), όπου κάνουν πλούσιες θυσίες στους αθανάτους, για να πάρω και γώ το μερτικό μου από τις θυσίες».

Η προσήλωση της φυλής τους στα Ελληνικά ταφικά έθιμα, και η ευσέβιά τους στα θρησκευτικά δρώμενα ήταν παροιμιώδης!