Φ.Κ : Χρονια περίμενε το κράτος να κανει αυτα που υποσχέθηκε ..την αξιοποίηση του ΑΛΛΑ για μια ακομα φορα το κράτος φάνηκε τόσο μικρο τοσο ψεύτικο να υπερασπιστή και να πραγματοποίηση αυτα που υποσχέθηκε … και οφειλή ……….
Χθες το βράδυ στα Πατήσια ολοκληρώθηκαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια σε ένα ακόμα κτίριο,τεκμήριο της αστικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ζωντανή πηγή της ιστορίας της πόλης μας !
Παραδόθηκε στις φλόγες
Και κάπως έτσι έκλεισε η ιστορία!
Λίγα λόγια αντί για επικήδειο
Το Εργοστάσιο Εριουργίας Κυρκίνη Τα Χαμένα Όνειρα
Αυτός θα μπορούσε να είναι ο ρομαντικός τίτλος για ένα βιβλίο, αν δεν ήταν μια θλιβερή διαπίστωση για την πορεία μιας χώρας με ένδοξο παρελθόν και αβέβαιο παρόν.
Θα μπορούσε να ήταν ένας τίτλος βιβλίου αν δεν ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε για μια περιοχή που καταδικάστηκε να ξεπέσει!
Πατήσια 1909.
Ο Νικόλαος Κυρκίνης αγοράζει το οικόπεδο στο οποίο χτίζει ένα εργοστάσιο εριουργίας. Μέχρι το 1918 είχε ήδη εδραιωθεί στον χώρο της παραγωγής. Η έλευση των προσφύγων από την Μικρά Ασία έδωσαν νέα ώθηση στο επιχειρηματικό δημιούργημα του ευφυή εργοστασιάρχη. Ολόκληρη η περιοχή βιώνει ένα βιομηχανικό θαύμα.«Το Μικρό Μάντσεστερ»
Η περιοχή ήταν ιδανική για την ανάπτυξη της εριουργίας. Πρόσβαση στο νερό, κοντά σε δίκτυο επικοινωνίας με το κέντρο της Αθήνας και εγγύτητα με τα κέντρα παραγωγής και των πρώτων ύλων. Νέες μονάδες ανοίγουν στην περιοχή με ταυτόχρονη επέκταση του κύκλου εργασιών.Είναι η εποχή που τα Πατήσια έγραφαν τις λαμπρές σελίδες της μεγάλης ιστορία τους. Η αστική τάξη εδραιώνεται Τα εργοστάσια του Κυρκίνη παράγουν και εξάγουν προϊόντα υψηλής ποιότητας.Μια ολόκληρη περιοχή κινείται σε ρυθμούς αληθινής ανάπτυξης.
Ελληνική Εριουργία ΑΕ. είναι ο τίτλος αυτού του βιομηχανικού κολοσσού που προέκυψε το 1926 από την συγχώνευση όλων των μονάδων της ιδιοκτησίας του Κυρκίνη.
Η Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα αναλαμβάνει τον έλεγχο της διαχείρισης και γίνεται ο κυρίως μέτοχος της εταιρείας.Το διάστημα 1929 – 1931 είχαν ήδη ξεκινήσει τα οικονομικά προβλήματα
Το 1932 είναι η χρονολογία θανάτου του Νικολάου Κυρκίνη.Το 1935 η εταιρεία περνάει στην ιδιοκτησία Μποδοσάκη Αναστασιάδη και ξεκινά μια νέα σελίδα. Η ΠΥΡΚΑΛ αγοράζει το 80%των μετοχών και η εταιρεία φαίνεται να βιώνει μια αναλαμπή που δυστυχώς έμελλε να είναι η τελευταία.Η πυρκαγιά του 1950 έδωσε την χαριστική βολή. Η εταιρεία δεν ανέκαμψε ποτέ ξανά και εν τέλει κρατικοποιήθηκε.
Μια προσπάθεια αξιοποίησης του χώρου και του εργοστασίου στα Πατήσια έγινε το 1990. Χαρακτηρίστηκε χώρος πρασίνου με σκοπό την απαλλοτρίωση και η επόμενη προσπάθεια έγινε το 1999 όταν τα κτίρια κηρύχθηκαν διατηρητέα.Τα χρόνια πέρασαν και κάπου εκεί το 2010 ήρθαν τα καλά νέα. Σχέδια ώστε ο χώρος να αξιοποιηθεί πραγματικά και να μεταμορφωθεί σε κέντρο πολιτισμού και αναψυχής συνδυάζοντας την βιομηχανική αρχιτεκτονική με το πράσινο.Τα χρόνια πέρασαν ξανά…2020
Τα σχέδια έμειναν στο συρτάρι και τα όνειρα χάθηκαν.
2025 το οριστικό τέλος!Φωτογραφίες: Διαδίκτυο και προσωπικό αρχείο
Πηγές:
https://www.facebook.com/share/p/1AAQMSR8bK/?
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΥ, «Η Καθημερινή» 21/7/10
ΟΛΓΑ ΔΑΚΟΥΡΑ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ monumenta.org/article 8/2/2010
2.Εν. Λύκειο Ν. Ιωνίας, «Παλιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις της Νέας Ιωνίας», Σχολικό Πρόγραμμα 2005 – 06
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish