vima365

Η α ρ χ α ϊ κ ή κ ό ρ η του Χ η ρ α μ ύ η από το Μουσείο στο Βαθύ της Σάμου, φιλοτεχνήθηκε γύρω στο (570-560 π.Χ.) σε χοντρόκοκκο πορφυρό μαρμαρο τοπικής προέλευσης, στο χρώμα του «μοσχάτου» Σαμιώτικου κρασιού.

Έχει και το ταίρι της από τα χέρια του διάσημου γλύπτη Χηραμύη που βρίσκεται εκτοπισμένο στο Παρίσι (Ma 686) στο Μουσείο του Λούβρου.

Και τα δύο αγάλματα είναι πανομοιότυπα, και αποτελούσαν από κοινού ένα αγαλμάτινο σύνταγμα αναθηματικών γλυπτών αφιερωμένα στην μεγάλη θεά Ήρα που προστάτευε τον γάμο στο νησί.

Είναι αμφότερες σπουδαία έργα του ίδιου επώνυμου Σαμιώτη καλλιτέχνη, σύμφωνα με τις επιγραφές χαραγμένες στην παρυφή του επιβλήματος (επενδύτη) κατά μήκος του αριστερού σκέλους που φορούσαν, και που φαίνεται να σκέπαζε ολόκληρο το κεφάλι τους.

Η επιγραφή μας πληροφορεί ότι:

«ΧΗΡΑΜΥΗΣ Μ´ΑΝΕΘΗΚΕΝ ΤΗΡΗΙ ΑΓΑΛΜΑ

Οι μορφές των Κορών είναι ανώνυμες, με τα αγάλματα τους να αποτελούν όμορφα «χαρούδια» και πολυτελή δώρα, με τα οποία ο αναθέτης ήθελε να ευχαριστήσει την θεά στο Ηραίο της Σάμου, αλλά και να προκαλέσει τον θαυμασμό των προσκυνητών στο Ιερό της.

Τα αρχαϊκά αγάλματα διακρίνονται για την έντονη επιρροή της Αιγυπτιακής πλαστικής, το δε σώμα τους αποδίδεται με αφαιρετικό και περιληπτικό τρόπο, που εμπνέει το σέβας, την μεγαλοσύνη και την ευπρέπεια της Ελληνικής γλυπτικής για την περίσταση.

Το ραδινό γυναικείο κορμί τους είναι ίσιο σαν λαμπάδα, και οι γραμμές του χάνονται κάτω από τα βαρύτιμα ρούχα τους.

Φορούν αμφότερες ιμάτιο ιωνικού τύπου, χιτώνα και επίβλημα.

Οι κάθετες λεπτές πτυχώσεις του χιτώνα συνδυάζονται με τις λοξές (διαγώνιες) και παχύτερες πτυχώσεις του ιματίου που εξελίσσονται σε κατακόρυφες στο κάτω μέρος στην πρόσθια όψη.

Το δε επίβλημα είναι ακόσμητο, σκεπάζει την πλάτη και στερεώνεται μπροστά στην μέση.

Ο ποδόγυρος είναι ελαφρά τραβηγμένος προς τα επανω για να φανούν τα περιποιημένα δάχτυλα των ποδιών τους, και να διευκολύνουν την πρόθεση τους για βηματισμό.

Το αριστερό τους χέρι είναι λυγισμένο και ακουμπάει διαγώνια από τον αγκώνα στο στήθος, και φυσικά θα κρατούσαν την προσφορά τους στην Ήρα, άνθος, καρπό, ή πτηνό.

Το ύψος τους θα ξεπερνούσε τα (2 μ.) εν συνόλω εάν το κεφάλι τους ήταν σωζόμενο.

Ένα τρίτο άγαλμα (SK 1750) του Χαραμύη με ύψος κατάτι μικρότερο από τις ανωτέρω, περίπου (1,70 μ.), της ίδιας τεχνοτροπίας, εκτίθεται στο Αntikenmuseen του Βερολίνου, όπου η αρχαϊκη κόρη βαστάει τρυφερά στην αγκαλιά της έναν λαγό!