vima365

Γραφόμενα του ποιητή

ορίζουν τη ζωή του

όπως η θάλασσα θαρρείς

ορίζει το κορμί του.

Ό,τι λέξη κι αν έγραψε

με πόνο καμωμένη

είναι δώρο αντίδωρο

από καρδιάς βγαλμένη.

Η πένα του φέρνει ζωή

σαν το νερό στη φύση

χωρίς αυτή άδεια, κενή

κάθε μορφή και ζήση.

Οι νύχτες μέρες γίνονται

μέσα στο γράψιμό του

και το φεγγάρι είναι το φως

που στέργει στο πλευρό του.

Άγνωστος μες στη γνώση του

ηθελημένα στέκει

ξύνει ψυχής τα ψήγματα

εικόνες, ρίμες πλέκει.

Της ανεμώνης χρώματα

υφαίνουν τα γραπτά του

και όλης της πλάσης άνεμοι

κινούν τα όνειρά του.

Η ποίηση ένας λυγμός

μα αστέρι που φωτίζει

ένας βαθύς, πικρός καημός

λουλούδι που ανθίζει.

Γιατί οι στίχοι και η ψυχή

πάνε μαζί αντάμα

ανάσα έχει το γραπτό

μα και φωνή συνάμα.

Χάδι απαλό και έρωτας

στα δάχτυλα ανταμώνουν

στου κονδυλιού το γράψιμο

αγάπη φανερώνουν.

Και η μοίρα δίπλα στέκεται

με τη χρυσόσκονη της

να ράνει με ροδόσταμο

λόγια του ποιητή της!

(Γ Βραβείο στον VIII Παγκόσμιο Λογοτεχνικό και Ποιητικό Διαγωνισμό που διοργάνωσε η Ζακυνθινή Εστία Πολιτισμού Αθήνας «Διονύσιος Ρώμας» αφιερωμένο στον Λευκάδιο ποιητή Ιωάννη, Ζαμπέλιο.)

Ευχαριστώ θερμά την κριτική επιτροπή για τη διάκριση, συγχαρητήρια σε όλους συμμετέχοντες και βραβευμένους.