Αυτό το μικρό, γλυκό ελεφαντάκι βρέθηκε τραυματισμένο και αλυσοδεμένο από λαθροκυνηγούς, εγκαταλελειμμένο στην μοίρα του…
Όταν ο δασοφύλακας Peter το εντόπισε αποφάσισε να μην τα παρατήσει και να παλέψει για την ζωή αυτού του μικρού…
Με υπομονή και ευγένεια ελευθέρωσε τον Τέμπο, θεράπευσε τις πληγές του και του πρόσφερε κάτι που δεν γνώρισε ποτέ: καλοσύνη και αγάπη!
Για πρώτη φορά, το ελεφαντάκι ανέπνεε με σιγουριά με έναν μακρύ, τρεμάμενο αναστεναγμό ανακούφισης…
Κατά την διάρκεια της θεραπείας, γεννήθηκε ανάμεσα τους ένας εξαιρετικός δεσμός…
Κάθε μέρα ο Τέμπο περίμενε τον Peter, τύλιγε την προβοσκίδα του γύρω από το χέρι του, περπατούσε μαζί του, κοιμόταν δίπλα του…
Με πίστη, ελπίδα, αγάπη…
Πέρασαν τα χρόνια. Ο Τέμπο έγινε πιο δυνατός, οι πληγές του επουλώθηκαν και έμαθε να ζει ξανά ελεύθερος, περιτριγυρισμένος από την αγέλη του .
Αλλά παρά την ελευθερία του, δεν ξέχασε ποτέ ποιος του έσωσε την ζωή…
Όποτε τον καλούσε ο Peter, ο Τέμπο έτρεχε κοντά του, σηκώνοντας σκόνη με την δύναμή του.
Όταν όμως τον πλησίαζε, γινόταν ξανά εκείνο το τραυματισμένο μικρό ελεφαντάκι που είχε βρει παρηγοριά στην αγκαλιά ενός άντρα. Χαμήλωνε το κεφάλι του και με την προβοσκίδα του, έψαχνε για το χέρι του Peter ,σα να έλεγε: » Δεν ξεχνώ… Είμαστε οικογένεια..”
Σε έναν κόσμο που ο μικρός Τέμπο σημαδεύτηκε από σκληρότητα, η φιλία τους παρέμεινε σαν φως, που καμία πληγή ή χρόνος δεν μπορούσε να σβήσει.
Γιατί οι ελέφαντες δεν ξεχνούν….
Και μερικές φορές, δεν σταματούν ποτέ να αγαπούν…. 
Επιμέλεια κειμένου: Κορινθίου Μαρία
Μια πατούσα …μια ιστορία
ΠΗΓΗ https://www.reddit.com/
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish