James Tian – Philippines
H Ποίηση ενώνει τους λαούς
Επιμέλεια – Μετάφραση στα ελληνικά Εύα Πετρόπουλου Λιανου
James Tian – Philippines ΄΄Ένα Άδειο Σπίτι ΄΄
Αυτός ο χώρος, Είναι ένα άδειο σπίτι.
Τα μάτια μου έχουν τυφλωθεί, Μπορώ να χρησιμοποιήσω μόνο την καρδιά μου, Εξερευνώντας με αγωνία το περιβάλλον.
Ελπίζοντας να βρω, εκτός από τον εαυτό μου, κάποιο άλλο ίχνος—
Για να αποδείξω ότι δεν είμαι μόνος,
Ότι η ανησυχία του ανέμου για μένα είναι κάπως υπερβολική…
Τα αυτιά μου μου λένε ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα μια πόλη, Δρόμοι και γωνίες,
Σχεδόν παντού υπάρχουν ίχνη ανθρώπων…
Και η μύτη μου μου λέει,
Η ανθρώπινη σάρκα είναι σαν έρημος,
Διαφανής και δύσκολο να την αντιληφθείς.
Μόνο περιστασιακά άλματα λογικής,
Σαν κηλίδες φωτός, Μας υπενθυμίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα άλλες υπάρξεις…
Τα μάτια είναι ήδη νεκρά, Σιωπηλά σαν το δέρμα μου. Ήταν κάποτε η πηγή της πρωτόγονης άνεσης,
Ειδικά όταν έφτασε ο κίνδυνος—
Κι όμως δεν βιάζονταν πλέον να ανταποκριθούν,
Επιτρέποντας στο τρεμάμενο πνεύμα κάθε φορά να βρει παρηγοριά.
Αυτός ο χώρος,
Είναι απλώς ένα άδειο σπίτι!
Τα όνειρά μου δεν ήταν ποτέ τόσο σίγουρα, Χρησιμοποιώντας βήματα για να στριφογυρίσω σε έναν ανήσυχο χορό …
Συντρίβοντας τον αιώνιο έναστρο ουρανό…
Στους άδειους τοίχους αναμειγνύονται ανίσχυρες ήχοι,
Και μετά πέφτουν πίσω πάνω μου,
Προκαλώντας με πάθος την αναζήτηση αυτών των ιχνών,
Να κουβαλάω πάντα μια νότα προσοχής.
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί αφου εγκριθεί πρώτα απο τον διαχειριστή για την αποφυγή υβριστικού η προσβλητικού περιεχομένου.
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish