vima365

Η Σιωπηλή Λεηλασία και το Βαθύ Λαϊκό Σκότος, ή: Ποιος χειροκροτά το Κτήνος; Από τον Χρήστο Κατσέα

Η Σιωπηλή Λεηλασία και το Βαθύ Λαϊκό Σκότος, ή: Ποιος χειροκροτά το Κτήνος;

   Από τον Χρήστο Κατσέα

Καμιά φορά, για να καταλάβει κανείς τι γίνεται σε μια χώρα, δε χρειάζεται να
δει ούτε χάρτες, ούτε στατιστικές. Αρκεί ν’ αφουγκραστεί τη σιωπή. Τη σιωπή
της ανοχής. Τη σιωπή του λαού, που δεν εξανίσταται, δεν εξίσταται – μα
βολεύεται. Εδώ είναι το δράμα. Όχι στα σκάνδαλα. Αλλά στο ότι δεν
σκανδαλιζόμαστε πια.
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως κ’ οι προηγούμενες, κυβερνά με μόνο στόχο τη
νομή της εξουσίας. Μονάχα που αυτοί εδώ δεν την κρύβουν – τη διαφθορά
την έχουν θεσπίσει! Κυβερνάνε με τον τρόπο του ληστή, που βρήκε πια
νομιμοποίηση. Όχι για την Πολιτεία· για το πλιάτσικο. Όχι για τη χώρα – για το
ταμείο της.
Το Ταμείο Ανάκαμψης, π.χ., λες και φτιάχτηκε για λίγους – για δέκα εταιρείες,
που ρούφηξαν 2,5 δισεκατομμύρια. Την ίδια στιγμή, όταν χρειάζεται να δοθούν
ψίχουλα σε μια επαρχιακή πόλη, πρέπει να σταλούν εκκλήσεις, επιστολές,
ικεσίες. Ολόκληρος μηχανισμός, για να πάρει ο κόσμος λίγα απ’ αυτά που του
ανήκουν – ενώ τα πολλά δίνονται αβίαστα, προγραμματισμένα, στημένα.
Όμως το μεγάλο ερώτημα δεν είναι η διαφθορά. Είναι η στήριξή της. Ποιοι
είναι αυτοί που ακόμη τη χειροκροτούν; Ποιοι είναι αυτοί που τη νομιμοποιούν
στις κάλπες, στις μετρήσεις, στις συνειδήσεις τους; Τι φταίει και ο λαός βλέπει
και παρ’ όλα αυτά υποστηρίζει;
Μήπως, τελικά, είχε δίκιο ο Γιώργος Παπανδρέου όταν είπε εκείνη τη φράση
που του στοίχισε την πολιτική του ζωή; Αν μια κυβέρνηση συλλαμβάνεται επ’
αυτοφώρω να κλέβει, και παρ’ όλα αυτά ξαναψηφίζεται, δεν είναι η μόνη
ένοχη. Είναι συνένοχος και ο λαός της.
Οι ωφελούμενοι, οι κολλητοί, τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, έχουν λόγο
να χειροκροτούν. Όμως όλοι οι άλλοι; Τι τους κρατάει; Τι τούς ναρκώνει; Η
μνήμη του Κλέφτη; Το πρότυπο του λεβέντη παραβάτη, που θεωρεί την
καταστρατήγηση του Νόμου «μαγκιά»; Κληρονομιά της Τουρκοκρατίας,
ρομαντικοποιημένη και διαστρεβλωμένη, που περνά από γενιά σε γενιά;
Οκτώ γενιές μετά την Επανάσταση – κι ακόμα μιλάμε με την ψυχή του
Καραϊσκάκη, μα με τη συνείδηση του φοροφυγά. Τρέμουμε την ευθύνη,
αρνούμαστε την αυτογνωσία, δεν θέλουμε την αλήθεια: θέλουμε μόνο την
κουτάλα.
Η κοινωνία δεν πάει καλά – κι αυτό το λέμε πια σχεδόν αδιάφορα. Σαν
διαπίστωση τυπική. Όμως η αλήθεια δεν είναι ότι «δεν πάμε καλά». Είναι ότι

δεν θέλουμε να πάμε καλά! Γιατί το καλό σημαίνει κόπο, ευθύνη, δικαιοσύνη –
κι όλα αυτά μας τρομάζουν.
Ποιος θα ξεριζώσει αυτή τη μοιραία αδράνεια; Ποιος θα σταθεί απέναντι στον
«μέσο ψηφοφόρο» και θα τολμήσει να του πει: «Δεν είσαι θύμα. Είσαι
συνένοχος! Συνεχίζεις να ταΐζεις το κτήνος – και χειροκροτάς όταν σε
κατασπαράζει!».
Ο λαός δεν είναι πια αθώος. Έμαθε το σύστημα και τ’ ακολούθησε. Το
κράτησε ζωντανό, όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί του βόλευε.
Κι έτσι σήμερα, δεν έχουμε μόνο μια διεφθαρμένη κυβέρνηση. Έχουμε μια
διεφθαρμένη κοινωνία, που φοβάται ν’ αλλάξει – γιατί έχει μάθει να ζει απ’ τη
σαπίλα της!
Χρῆστος Κατσέας ἐπὶ τοῦ «Vima365.gr»