Δημήτρης Τσινικόπουλος ΄΄ Μπορώ να βλέπω τοπία ολόκληρα, συνθέσεις, ανθρώπους, αλλά και να εστιάζω σε λεπτομέρειες: σε ένα άνθος, ένα φυλλαράκι, ή στην αποτύπωση κάποιων συναισθημάτων. ΄΄
Συνέντευξη : Λιλικα Αρνακη
Καλεσμένος : Δημήτρης Τσινικόπουλος
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ερευνητής, μελετητής, ποιητής, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε νομικά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στο εξωτερικό.
Λιλικα Αρνακη : Ερευνητής, μελετητής, συγγραφέας, ποιητής και δοκιμιογράφος. Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζετε περισσότερο, κάποιος τομέας που κλείνετε περισσότερο ή που σας αρέσει πιο πολύ να ασχολείστε;
Δημήτρης Τσινικόπουλος: Όλοι οι τομείς που ασχολούμαι μ’ αρέσουν.
Αλλά αν ξεχώριζα κάποιον, θα έλεγα: η ποίηση και η έρευνα.
Η τελευταία, έχει κάτι το συναρπαστικό. Γιατί εξερευνάς ή ψάχνεις κάτι, που δεν ξέρεις πού τελικά θα σε οδηγήσει.
Περιέχει σασπένς, μυστήριο, αγωνία.
Η ποίηση πάλι σε οδηγεί στην εσωτερική έρευνα και αναζήτηση…
Λιλικα Αρνακη : Διαβάζω στο βιογραφικό σας πως υπήρξε μάχιμος δικηγόρος. Πιστεύετε πως η θητεία σας στη νομική επιστήμη μεταφέρει στοιχεία στην ερευνητική σας δράση;
Ή Επηρεάζει η εμπειρία σας στη νομική επιστήμη το ερευνητικό σας έργο κι αν ναι, πώς
Δημήτρη Τσινικόπουλο : Η νομική επιστήμη και θητεία μου στη δικηγορία, με ωφέλησαν πολλαπλώς στην συγγραφική μου πορεία. Η νομική επιστήμη είναι μια λογοκρατική επιστήμη σαν τα μαθηματικά όπου το 1+1=2.
Ήτοι, μαθαίνεις να είσαι λακωνικός στη διατύπωση, και να αποδεικνύεις ή να τεκμηριώνεις τα όσα λες.
Βραχυλογία και τεκμηρίωση είναι δύο αρετές που εγκολπώθηκε από νωρίς. Γι’ αυτό τα μεν ποιήματά μου δεν υπερβαίνουν συνήθως τους 15 στίχους, τα δοκίμια είναι σύντομα κι αιχμηρά, αλλά οι σκέψεις προϊόν έρευνας και μελέτης.
Υπενθυμίζω πάντως εδώ, ότι, και οι δύο Νομπελίστες ποιητές μας είχαν σπουδάσει νομικά…
Όπως και πολλοί άλλοι επιφανείς λογοτέχνες.
Όπως και πολλοί άλλοι επιφανείς λογοτέχνες.
Λιλικα Αρνακη : Έχετε εκδώσει κοντά στα 25 βιβλία. Υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζετε κι αν ναι, γιατί;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Όλα τα βιβλία που έγραψα τα αγαπώ. Όπως μια μάνα αγαπά όλα τα παιδιά της.
Αλλά, βέβαια, υπάρχουν κάποια που θα τα ξεχώριζα. Από την ποίηση την Μέθεξη (2002), και την Terra Amata (2019).
Από τα δοκίμια το «Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι» (2001) και ιδιαίτερα το «Οι Κλητοί και Εκλεκτοί» (2004), ένα βιβλίο που παρουσιάζει το έργο 18 μεγάλων φιλοσόφων, λογοτεχνών, επιστημόνων κ.άλλ.
και τις θέσεις τους πάνω στον άνθρωπο, στη ζωή, το θάνατο κ.λπ.
και τις θέσεις τους πάνω στον άνθρωπο, στη ζωή, το θάνατο κ.λπ.
Από το φιλοσοφικό μου έργο «Το μυστήριο του κακού» (2014) όπου διερευνώ το πρόβλημα του Κακού μέσα από τα μάτια άλλων φιλοσόφων.
Από τις μελέτες μου, το «Ιησούς ο ποιητής των ποιητών» (2006) και το «Βίβλος ένα βιβλίο επαναστατικό» (2010). Είναι ιδιαίτερα αγαπημένα μου και τα δύο.
Στο πρώτο δείχνω ότι ο Ιησούς μιλούσε ποιητικά, στο δεύτερο την πρωτοτυπία της Βίβλου σε πολλά θέματα και σε ιδέες. Από το απολογητικό μου έργο, σαφώς «Το Στοίχημα του Πασκάλ» (2015), ένα βιβλίο 500 περίπου σελίδων, που απαντώ στις θέσεις και τα επιχειρήματα των νεο-αθεϊστών τύπου Ρίτσαρντ Ντόκινς.
Είναι ένα βιβλίο, που παρόλο ότι εκδόθηκε το 2015, μερικά βιβλιοπωλεία επιμένουν εν έτει 2025,
να το έχουν ακόμα στην προθήκη τους!
να το έχουν ακόμα στην προθήκη τους!
Βλέπετε, με αναγκάζετε να περιαυτολογήσω, σαν τη μάνα που μιλάει συνέχεια για τα παιδιά της!
Λιλικα Αρνακη : Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα σας αφορά τον αντι χριστιανισμό του Νίτσε.
Ήταν όντως αντιχριστος ή απλά ένας ιδιόρρυθμος στοχαστής;;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Ο Νίτσε ήταν μια ιδιόρρυθμη περίπτωση.
Ήταν ασφαλώς σπουδαίος στοχαστής, αλλά όχι συστηματικός φιλόσοφος. Ήταν περισσότερο ποιητής.
Το Τάδε έφη Ζαρατούστρα είναι μάλλον το καλύτερο έργο του. Λόγω της ασθενούς του όρασης
και άλλων αρρωστιών, έγραφε σύντομους αφορισμούς.
και άλλων αρρωστιών, έγραφε σύντομους αφορισμούς.
Αλλά έγραψε τόσο πολλούς και σε διάφορες φάσεις της ζωής του, που όχι σπάνια, αντέφασκε με
αυτά που έγραφε αλλού, ανάλογα με το τι τον απασχολούσε και πώς έβλεπε τα πράγματα κάθε φορά. Έδινε μεγάλη έμφαση στην απόλυτη ατομική ελευθερία, και αποστρέφεται τα συστήματα, τον κομφορμισμό και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό.
αυτά που έγραφε αλλού, ανάλογα με το τι τον απασχολούσε και πώς έβλεπε τα πράγματα κάθε φορά. Έδινε μεγάλη έμφαση στην απόλυτη ατομική ελευθερία, και αποστρέφεται τα συστήματα, τον κομφορμισμό και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό.
Εγώ ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το τελευταίο έργο του τον «Αντίχριστο» κι έγραψα γι’ αυτό (2022), γιατί είδα ότι ο Νίτσε, ατυχώς, δεν κατανόησε την αξία του πρωτο– Χριστιανικού κηρύγματος, και ασκώντας κριτική στο θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του, στράφηκε και κατά του ίδιου του
Ιησού Χριστού, και ιδιαίτερα του απ. Παύλου και της Βίβλου ολόκληρης, παρερμηνευοντας την. Βέβαια, αντι–θρησκευτικά και αντικληρικά στοιχεία βρίσκουμε και σε προηγούμενα έργα του, όπως π.χ. στο Ίδε ο άνθρωπος,
Ιησού Χριστού, και ιδιαίτερα του απ. Παύλου και της Βίβλου ολόκληρης, παρερμηνευοντας την. Βέβαια, αντι–θρησκευτικά και αντικληρικά στοιχεία βρίσκουμε και σε προηγούμενα έργα του, όπως π.χ. στο Ίδε ο άνθρωπος,
Η γενεαλογία της ηθικής κ.λπ. Αλλά στον «Αντίχριστο», εκτρέπεται ακόμα και σε ύβρεις κατά του απ. Παύλου, αποκαλώντας τον τρελό, τσαρλατάνο, απατεώνα, διότι αυτός τάχα ίδρυσε τον χριστιανισμό κι όχι ο Ιησούς Χριστός…
Αλλά ήταν και βαριά άρρωστος όταν το έγραφε πάσχοντας από ψυχασθένεια και μεγαλομανία.
Εν πάση περιπτώσει, πρέπει κανείς να διαβάσει Νίτσε με πολλές επιφυλάξεις.
Όπως έλεγε και ο ίδιος: «Άλλο είμαι εγώ άλλο τα βιβλία μου».
Εν πάση περιπτώσει, πρέπει κανείς να διαβάσει Νίτσε με πολλές επιφυλάξεις.
Όπως έλεγε και ο ίδιος: «Άλλο είμαι εγώ άλλο τα βιβλία μου».
Λιλικα Αρνακη : Ένα ακόμη πρόσωπο που «αγαπάτε» να μελετάτε είναι ο Καζαντζάκης, επίσης γνωστός για τη διαμάχη του με την εκκλησία.
Πιστεύετε πως ήταν πιστός ο Καζαντζάκης; Πως πίστευε στην ύπαρξη και την ισχύ του Θεού;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Ο Καζαντζάκης, ο πιο γνωστός Έλληνας συγγραφέας τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, είναι μια άλλη περίπτωση που είλκυσε το ενδιαφέρον μου.
Γι’ αυτό έγραψα και το βιβλίο «Οι πνευματικοί πατέρες του Νίκου Καζαντζάκη» (2017).
Μελετώντας, ανακάλυψα τις κρυφές πηγές του, που ήταν κυρίως ο Δαρβινισμός (ήταν ο πρώτος που μετέφρασε την Καταγωγή των ειδών το 1912), ο εσωτερισμός της Μπλαβάτσκυ, ο Βουδισμός, και ο Ελευθεροτεκτονισμός (Μασονία), στον οποίο ήταν εντεταγμένος από νωρίς.
Μελετώντας, ανακάλυψα τις κρυφές πηγές του, που ήταν κυρίως ο Δαρβινισμός (ήταν ο πρώτος που μετέφρασε την Καταγωγή των ειδών το 1912), ο εσωτερισμός της Μπλαβάτσκυ, ο Βουδισμός, και ο Ελευθεροτεκτονισμός (Μασονία), στον οποίο ήταν εντεταγμένος από νωρίς.
Η «Ασκητική» του εκφράζει ακριβώς αυτού του είδους τις απόψεις, και αν διαβάσουμε το «Πιστεύω» του στις τελευταίες σελίδες, βλέπουμε ότι μετατρέπει το γνωστό Σύμβολον της Πίστεως
(325–381 μ.Χ.) σε δικό του προσωπικό πιστεύω, με Θεό, την βιολογική Δαρβινική εξέλιξη, το περίφημο Elan Vital (ζωτική ορμή) του Μπερξόν…
(325–381 μ.Χ.) σε δικό του προσωπικό πιστεύω, με Θεό, την βιολογική Δαρβινική εξέλιξη, το περίφημο Elan Vital (ζωτική ορμή) του Μπερξόν…
Γι’ αυτό και συχνά έλεγε στα έργα του: «Θεέ μου κάνε με Θεό». Εννοούσε ως θεό την ζωτική ορμή
προς τα πάνω, την ανέλιξη.
Ο Καζαντζάκης δεν ήταν πιστός χριστιανός. Επηρεασμένος από πολλά ιδεολογικά ρεύματα, και κυρίως από τον Νίτσε, ήταν κατά κάποιον τρόπο πρόδρομος της λεγόμενης post–truth, μετα–αλήθειας, προσπαθώντας να συγχωνεύσει όλες τις αντίθετες ιδεολογίες.
προς τα πάνω, την ανέλιξη.
Ο Καζαντζάκης δεν ήταν πιστός χριστιανός. Επηρεασμένος από πολλά ιδεολογικά ρεύματα, και κυρίως από τον Νίτσε, ήταν κατά κάποιον τρόπο πρόδρομος της λεγόμενης post–truth, μετα–αλήθειας, προσπαθώντας να συγχωνεύσει όλες τις αντίθετες ιδεολογίες.
Η εκκλησία διέκρινε στα έργα του αντιχριστιανικές θέσεις, κι έτσι τον πολέμησε, αλλά τελικά, με την παρέμβαση ισχυρών φίλων δεν αφορίστηκε.
Το συγγραφικό ταλέντο του ήταν αναμφισβήτητα μεγάλο αλλά όλα τα έργα του δεν είναι της ίδιας αξίας… Ιδίως τα πρώιμα και τα φανταστικά όπως «Ο Τελευταίος Πειρασμός» που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στον κόσμο με την προβολή της ταινίας του Σκορτσέζε, που στηρίζεται στο βιβλίο του.
Λιλικα Αρνακη : Ωστόσο, μέσα σε όλη τη στοχαστική κι ερευνητική σας πορεία, εντοπίζουμε και ποιητικές συλλογές. Είναι άλλος ο ποιητής Δημήτρης τσινικοπουλος;;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Ο ποιητής Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ο ίδιος με τον στοχαστή, μελετητή και ερευνητή.
Δεν είναι άλλος. Απλά εκφράζεται ποιητικά κι εκφέρει τον λόγο του με τρόπο ποιητικό.
Μίλησα στην αρχή για το σασπένς, το μυστήριο και την αγωνία που υπάρχει στην έρευνα. Ξαφνικά, κάποια μέρα συνειδητοποίησα, ότι, η λέξη «μυστήριο» βγαίνει ακούσια σε κάποια ποιήματά μου, γραμμένα σε διάφορα χρονικά διαστήματα… Θέλω να πω, ότι, η αγωνία και το άγνωστο, το μυστήριο
βρίσκονται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητό μου (για να μιλήσω με όρους φροϋδικούς) μαζί με την έμφυτη σε όλους ιδέα του ωραίου, και με την επίδραση εξωγενών και ενδογενών παραγόντων, παράγουν μέσα μου ρυθμικό λόγο, όπως είναι η ποίηση.
βρίσκονται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητό μου (για να μιλήσω με όρους φροϋδικούς) μαζί με την έμφυτη σε όλους ιδέα του ωραίου, και με την επίδραση εξωγενών και ενδογενών παραγόντων, παράγουν μέσα μου ρυθμικό λόγο, όπως είναι η ποίηση.
Η έμπνευση έρχεται μόνη της. Απρόσκλητη. Έχω γράψει μέχρι τώρα 7 ποιητικές συλλογές…
Και έχω υπό έκδοση άλλες τρεις. Πάντως, εκείνο που φροντίζω στην ποίησή μου είναι να μην επαναλαμβάνομαι.
Έχω γράψει τρίστιχα, χάικου, μεταφυσική ποίηση, ερωτική και θρησκευτική ποίηση, υπαρξιακού και κοινωνικού περιεχομένου, κ.λπ., και η γραφή μου και η φωνή μου μπορεί να παραλάσσει από συλλογή σε συλλογή, ανάλογα με τη θεματική της.
Το έχω παρατηρήσει αυτό στα ποιήματά μου.
Λιλικα Αρνακη : Terra amata, ποίηση ερωτική. Αλήθεια, τι θέση έχει ο έρωτας στη ζωή σας; Και τι ρόλο στην ψυχή σας;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Η Terra amata (= αγαπημένη γη) είναι η τελευταία μου ποιητική συλλογή,
αποκλειστικά με ερωτικά ποιήματα, αλλά τα ποιήματα της συλλογής αυτής είναι πολύ παλιά, τότε, που ήμουνα αρκετά νέος κι έγραφα ερωτική ποίηση.
Προηγήθηκε βέβαια μια άλλη συλλογή το «Σύφλογο», που εξέδωσα με το ψευδώνυμο Άγγελος Δημητρίου.
αποκλειστικά με ερωτικά ποιήματα, αλλά τα ποιήματα της συλλογής αυτής είναι πολύ παλιά, τότε, που ήμουνα αρκετά νέος κι έγραφα ερωτική ποίηση.
Προηγήθηκε βέβαια μια άλλη συλλογή το «Σύφλογο», που εξέδωσα με το ψευδώνυμο Άγγελος Δημητρίου.
Ο έρωτας σίγουρα είναι μια σφοδρή υποκινούσα έμφυτη ακατανίκητη δύναμη στη ζωή του ανθρώπου.
Ο Δάντης το είπε ποιητικά: «Κινεί τον ήλιο και τα αστέρια».
Είναι αναπόφευκτος στη ζωή του ανθρώπου, και οι ανέραστοι είναι οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι. Είναι βασικό ορμέμφυτο, αλλά και πολύ πιο πολύπλοκο βίωμα από την αγάπη. Μερικές φορές γίνεται ένα εκρηκτικό κοκτέιλ αποτελούμενο από αγάπη και τρυφερότητα, αλλά και κτητικότητα, πάθος, πόθο, ζήλια, πόνο και μίσος, μερικές φορές, όταν πληγωθούμε από το ερωμένο πρόσωπο.
Όλα αυτά μπορεί να τα εκφράσει ένας ερωτικός ποιητής.
Κι εγώ, τα εκφράζω τα συναισθήματά μου με τον δικό μου τρόπο.
Όπως όμως λέω σ’ έναν αφορισμό μου: «Η εποχή μας αναζητά τα εύκολα.
Αλλά ο έρωτας ποτέ δεν είναι εύκολος.
Αλλά ο έρωτας ποτέ δεν είναι εύκολος.
Γι’ αυτό και ο σύγχρονος άνθρωπος αποφεύγει τον έρωτα και επιζητεί τους έρωτες»…
Λιλικα Αρνακη : Το τελευταίο σας βιβλίο τιτλοφορείται Η Αποστροφή και η Εκτροπή.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αποστροφή για εσάς και ποια η πιο δυνατή εκτροπή σας;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Ο τίτλος Η Αποστροφή και η Εκτροπή του τελευταίου βιβλίου μου, είναι
εμπνευσμένος από τα λόγια του απ. Παύλου που λέει σε μια επιστολή του ότι θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι, θα αποστρέφονται την αλήθεια και θα εκτρέπονται εις ψεύδη και ανοησίες… Αυτό που συμβαίνει δηλ., περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, στην εποχή μας.
εμπνευσμένος από τα λόγια του απ. Παύλου που λέει σε μια επιστολή του ότι θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι, θα αποστρέφονται την αλήθεια και θα εκτρέπονται εις ψεύδη και ανοησίες… Αυτό που συμβαίνει δηλ., περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, στην εποχή μας.
Με αυτό το πρίσμα μπορούμε να καταλάβουμε την πληθώρα των Fake News που μας έχουν κατακλύσει από τα Μ.Μ.Ε. και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυρίως.
Όσο για μένα, η μεγαλύτερή μου αποστροφή βρίσκεται στην αδικία, στη φθορά και στη διαφθορά των υψηλά ιστάμενων και κυβερνώντων.
Φροντίζω να μην έχω εκτροπή, διότι η εκτροπή σημαίνει ουσιαστικά παρεκτροπή. Είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων, μετριοπαθής, άνθρωπος της μεσότητας, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης.
Οι νομικοί Ρωμαίοι την έλεγαν «χρυσή μεσότητα» (aurea mediocritas)
Λιλικα Αρνακη : Οι άνθρωποι χρειάζεται να υποκινούνται από την ιδέα, το έργο ή ακόμα και την εικόνα ή την επιτυχία ενός άλλου ατόμου ;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Οι άνθρωποι πάντα αναζητούν ινδάλματα και είδωλα και αστέρες για να τους μιμηθούν.
Δυστυχώς, θέλουν τον εύκολο πορισμό και θέλουν να γίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη εκατομμυριούχοι, με δόξα πολλή.
Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε παγίδες κι αυταπάτες. Θα πρέπει κανείς να γνωρίζει τα όρια και τις
δυνατότητές του.
δυνατότητές του.
Αλλιώς, αν θέτει στόχους άπιαστους ή απραγματοποιητους, θα καταληφθεί από διαρκές άγχος, και στη συνέχεια, από κατάθλιψη.
Πρέπει να φρονεί ώστε να σωφρονει. Σωστά το είπε ο Άντονι Χόπκινς: «Ζούμε σε μια κουλτούρα συσκευασίας που περιφρονεί το περιεχόμενο».
Όλα γίνονται για το χρήμα και το θεαθήναι. Εμφανίζομαι, παρουσιάζομαι στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης, ή στην TV, άρα, υπάρχω.
δικτύωσης, ή στην TV, άρα, υπάρχω.
Λιλικα Αρνακη : Υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που θα λέγατε πως αποτελεί αποτύπωση της προσωπικής σας αναζήτησης;;;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Όλο το έργο μου αποτυπώνει την προσωπική μου εναγώνια αναζήτηση. Είναι η αναζήτηση της κατανόησης του μυστηρίου του Θεού, και του μυστηρίου του ανθρώπου.
Και τα δύο τα διακρίνει το απροσπέλαστο.
Περισσότερο, βέβαια, το πρώτο.
Ως προς το δεύτερο, θα έλεγα ότι αποτελεί μυστήριο γιατί ο έμφρων άνθρωπος ενώ ξέρει ότι το κακό τελικά, καταστρέφει, συνεχίζει να είναι αιχμάλωτός του και να το επιτελεί παντοιοτρόπως.
Ζει με αυταπάτες ότι αυτός μπορεί να επιζεί και ας αυτο–καταστρέφεται…
Λιλικα Αρνακη : Ζούμε στην εποχή της εικόνας κατά γενική ομολογία. Συμφωνείτε με την άποψη πως αυτό εγκλωβίζει τη σκέψη μας;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Υπερβολική έκθεσή μας στην εικόνα, σαφώς κι εγκλωβίζει τη σκέψη. Ζούμε μέσα στην πλημμυρίδα της εικόνας και στην άμπωτη της σκέψης, αν αναλογιστούμε ότι ακόμα κι ένα μικρό άρθρο σε μια ανάρτηση, πληροφορεί τον αναγνώστη ότι θα δαπανήσει 5 ή 10 λεπτά για να το διαβάσει!
Ο καταιγισμός των πληροφοριών μέσω των εικόνων στο διαδίκτυο είναι συντριπτικός!
Γι’ αυτό έγραψα και δοκίμιο με τίτλο «Εικονοκλάστες και Λεξιμάχοι» που έδωσα ως τίτλο σ’ ένα βιβλίο δοκιμίων μου.
«Πού πήγε η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση», είπε σ’ έναν στίχο του ο Τ.Σ.
Έλιοτ, και σήμερα θα λέγαμε: «πού πήγε η γνώση που τη χάσαμε μέσα στην πληροφορία»! Η σκέψη, και ιδιαίτερα η έλλογη κρίση, τείνουν να εξαφανιστούν από μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Όπως ορθά είπε ο Χάιντεγκερ: «Το πιο προκλητικό πράγμα στην προκλητική εποχή μας είναι ότι
ακόμα δεν σκεπτόμαστε».
ακόμα δεν σκεπτόμαστε».
Δυστυχώς την ανθρωπότητα την διαβουκολούν οι επιτήδεια ολιγάρχες και οι αυτοκράτορες των media όπως ο Ζούκερμπεργκ, ο Έλον Μασκ, ο Μπέζος και μερικοί άλλοι.
Γι’ αυτό κι εγώ, αφιέρωσα το τελευταίο βιβλίο μου σ’ αυτούς που θέλουν και ξέρουν να σκέφτονται. Δεν είναι εύκολο να μπεις στη διαδικασία του σκέπτεσθαι, να ορθοτομεί και να συμπεράνεις ορθά…
Λιλικα Αρνακη : Είναι η κοινωνία μας απλά ανταγωνιστική ή έχει υπερβεί τα εσκαμμένα κι έχει καταντήσει ανθρωποφαγικη;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Σίγουρα, ζούμε σε μια ανταγωνιστική κοινωνία αφού υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, εκατομμυριούχοι και ρακένδυτοι, άνθρωποι που δεν έχουν «πού την κεφαλήν κλίνει».
Είναι φαινόμενο έντονο στις καπιταλιστικές κοινωνίες και τις Δημοκρατίες δυτικού τύπου, που κατ’ ευφημισμόν λέγονται Δημοκρατίες, αλλά στην ουσία, είναι «δημοκρατικές ολιγαρχίες».
Άλλωστε, όπως σωστά παρατήρησε ο Ε. Ιονέσκο, ο ιδρυτής του θεάτρου του παραλόγου με την τετράγωνη λογική, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να μας απαλλάξει από τον πόνο του να ζεις με
προβλήματα, τον φόβο του θανάτου και τη δίψα μας για το απόλυτο.
Αυτά τα τρία είναι τα ουσιώδη υπαρξιακά μας προβλήματα. Εγώ θα προσέθετα ότι, καμιά διακυβέρνηση παρά τις όποιες καλές προθέσεις της, δεν μπορεί να μας απαλλάξει από τη φτώχεια, την κοινωνική ανισότητα, την φαυλότητα, την αρρώστια και τη διαφθορά.
Οι κοινωνίες πάντα θα είναι άνισες και ανθρωποφαγικές, λόγω των υπαρχόντων ενδογενών και, κυρίως, των εξωγενών παραγόντων – προβλημάτων.
Είναι στην ανθρώπινη φύση η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός, ο ευδαιμονισμός, η κτήση δύναμης, δόξας και φήμης παρά την επίφαση του ανθρωπισμού που δείχνει συχνά.
Χρειάζεται διαρκής αγώνας και ηθοπαιδεία για να βελτιωθούν τα πράγματα, αλλά είναι τρομερά δύσκολο να συνεχίζουν να συμβιώνουν κότες και αλεπούδες στον ίδιο χώρο…
Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, αν σκεφτούμε ότι το 2024 ο συνολικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 2 τρις.
Δημιουργήθηκαν 204 νέοι δισεκατομμυριούχοι, 4 την εβδομάδα.
Δημιουργήθηκαν 204 νέοι δισεκατομμυριούχοι, 4 την εβδομάδα.
Οι 10 πλουσιότεροι αύξησαν την περιουσία τους κατά 100 εκατ. την ημέρα!
Λιλικα Αρνακη : Μάθαμε επίσης πως ασχολείστε με επιτυχία και με τη φωτογραφία.. Αυτά που ο φακός σας φυλακίζει είναι όσα βλέπετε ή προσπαθείτε να δείτε πίσω από όσα φαίνονται ;;;
Δημήτρης Τσινικόπουλος : Η ματιά του φωτογράφου είναι πάντα διαφορετική από τη ματιά του απλού, μέσου ανθρώπου.
Βλέπει πολύ περισσότερα. Σαφώς βλέπει πίσω από όσα φαίνονται, διότι σκοπός της τέχνης είναι να καθιστά ορατό, το αόρατο.
Φυλακίζει μια κατάσταση, ένα συμβάν ή ένα στατικό φαινόμενο, αλλά με μια δική του οπτική.
Κάνει αυτό που έλεγε ο νομπελίστας μεξικανός ποιητής Octavio Paz: “La consagracion del instante” (καθοσίωση της στιγμής).
Κάνει αυτό που έλεγε ο νομπελίστας μεξικανός ποιητής Octavio Paz: “La consagracion del instante” (καθοσίωση της στιγμής).
Η στιγμή της «καταγραφής» της φωτογραφίας, είναι μια μοναδική στιγμή, μια στιγμή ιερή, μια στιγμή που παγιώνεται μέσα στο χρόνο, ο οποίος αλλάζει ανθρώπους και πράγματα, γι’ αυτό λέγεται και πανδαμάτωρ.
Μπορώ να βλέπω τοπία ολόκληρα, συνθέσεις, ανθρώπους, αλλά και να εστιάζω σε λεπτομέρειες: σε ένα άνθος, ένα φυλλαράκι, ή στην αποτύπωση κάποιων συναισθημάτων.
Έχω κάνει ατομική έκθεση φωτό, στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Υδρία, του Τάσου και Τιτίκας Αρβανιτάκη, αλλά τις περισσότερες φορές έχω συμμετάσχει με επιτυχία σε ομαδικές εκθέσεις του Δ.Σ.Θ. και άλλων. Αλλά από μικρός ασχολούμαι επίσης και με τη ζωγραφική κι έχω φιλοτεχνήσει γύρω στους πενήντα πίνακες – ελαιογραφίες, στα περασμένα χρόνια…
Τον τελευταίο καιρό όμως, ασχολούμαι περισσότερο με τη γραφή.
Απλά καταφεύγω στο σκίτσο και στη ζωγραφική με μολύβια.
Το θεωρώ κάτι πιο απλό, πιο πρακτικό, γιατί δεν διαθέτω ειδικό στούντιο ζωγραφικής που το θεωρώ
απαραίτητο για να ζωγραφίζω ελαιογραφίες όπως παλιότερα.
απαραίτητο για να ζωγραφίζω ελαιογραφίες όπως παλιότερα.
Η φωτογραφία όμως λειτουργεί και με καλύπτει πολλαπλώς. Με εκφράζει ποικιλοτρόπως.
Λιλικα Αρνακη : Αγαπητε κ . Δημήτρη Τσινικόπουλε σας ευχαριστώ απο καρδίας για αυτην την συνέντευξη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι ερευνητής, μελετητής, ποιητής, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος. Σπούδασε νομικά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στο εξωτερικό. Μελέτησε φιλοσοφία, φιλολογία, θεολογία κ.ά. Επί σειρά ετών παρακολούθησε σεμινάρια βιβλικής θεολογίας. Έγραψε και δημοσίευσε δεκάδες δοκίμια, άρθρα και μελετήματα φιλοσοφικού, ιστορικού και μεταφυσικού περιεχομένου. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα δικαίου και φιλολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής.
Μέχρι σήμερα εξέδωσε 23 βιβλία, ανάμεσα στα οποία και εφτά ποιητικές συλλογές. Σπουδαιότερα έργα του: «Ο Δανιήλ στο Λάκκο των Κριτικών» (1982), «Σύφλογο» (1988), «Κριτήρια Επιλογής και Επιλογή Κριτηρίων» (1991), «Ποίηση στα Λόγια του Ιησού» (1993), «Τρεις Νομπελίστες Ποιητές» (1996), «Φως εξ Ανατολής» (1996), «Εικονοκλάστες και λεξιμάχοι» (2001), «Μέθεξη» (2002), «Τρίστιχα και Χάι-Κάι» (2003), «Οι κλητοί και εκλεκτοί» (2004), «Αφορισμοί για την Αγάπη» (2005), «Ιησούς, ο ποιητής των ποιητών» (2006), «Ανάμεσα σε 2 αιώνες» (2008), «Βίβλος, ένα βιβλίο Επαναστατικό» (2010), «Ανεξερεύνητος Θεός» (2012), «Το Μυστήριο του κακου» (2014), «Το στοίχημα του Πασκάλ» (2015), «Ο άνθρωπος της σκιάς» (2016), Οι πνευματικοί πατέρες του Νίκου Καζαντζάκη (2017), Φεγγαροκουβέντες και Γρίφοι της Άμμου (2017), Dawkins vs Ιησούς (2018), Terra Amata (2019). Έχει μεταφράσει βιβλικά κείμενα, κείμενα λογοτεχνίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής, καθώς και κείμενα και ποιήματα συγχρόνων συγγραφέων,
Greek
Arabic
Chinese (Simplified)
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Portuguese
Russian
Spanish
Συγχαρητήρια και στους δύο ….
Πάντα ξεχωριστός ο λόγος για σου και η γραφή σου Δημήτρη!!!!!
Θερμά συγχαρητήρια στους δυο ξεχωριστούς δημιουργούς.
Εκδόσεις Γλαύκα
Έξοχος εργάτης στον αμπελώνα του λόγου, ο κύριος Δημήτρης Τσινικόπουλος! Συγχαρητήρια!!!